Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Κρέμασα το ποίημά μου σ' ένα ψηλό κλαδί.


Yevgeny Aleksandrovich Yevtushenko

Ρώσος ποιητής και σκηνοθέτης που γεννήθηκε το 1933 στο Ιρκούτσκ, περιοχή της Σιβηρίας. Τώρα μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ, όπου διδάσκει Ρωσική και Ευρωπαϊκή Ποίηση, αλλά και Ιστορία του Κινηματογράφου στο University of Tulsa στην Oklahoma και στο Queens College of the City University της Νέας Υόρκης.

ΚΡΕΜΑΣΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ

Κρέμασα το ποίημά μου
σ' ένα ψηλό κλαδί.
Κοίτα το
που χτυπιέται με τον άνεμο.
Ξεκρέμασέ το,
μου είπες,
σταμάτα το μαρτύριό του.
Ξαφνιασμένοι οι διαβάτες
το βλέπουν τόση ώρα!
Το δέντρο χαιρετά,
κινώντας το ποίημά του.
Δεν υπάρχει τίποτα για απάντηση.
Πρέπει να φύγουμε.
-Θα το απαρνηθείς;
Μάλλον.
Μα μη φοβάσαι, αύριο ένα άλλο θα 'χει την ίδια τύχη.
Θα' πρεπε να ξοδεύομαι σε τέτοια παιχνίδια;
Ένα ποίημα δεν βαραίνει πολύ το κλαδί ενός δέντρου.
Θα γράψω για σένανε όσα θελήσεις,
τόσους στίχους
όσα και δέντρα υπάρχουν.
Κι ύστερα τι θ' απογίνει μ' εμάς τους δυο;
Ίσως όλα αυτά να τα ξεχάσουμε πολύ γρήγορα;
Όχι!
Λίγο να μας πιάσει η κούραση στο δρόμο
και θα μπορέσουμε να ξαναδούμε
το μέρος
που ολόλαμπρο
το δέντρο
χαιρετά,
κινώντας το ποίημά του.
Τότε θα ξανά 'ρθει το χαμόγελό μας.
-Πάμε!

Yevgeny Aleksandrovich Yevtushenko
μτφρ. Ανδρέας Καραντώνης
Ηχώ, Μεταφράσεις ποιημάτων
εκδ. Γνώση, 1982, σσ. 180-181


4 σχόλια:

κοκκινη κισσα είπε...

Μαριάννα βρίσκω το ποίημα συγκλονιστικό.τι σύλληψη!Ενα ποίημα πού αναπνέει,ενα ποίημα φάρος,μα και ένας ακόμα κρεμασμένος.......
η μοναξιά του ύψους,η έκθεση σε τόσα βλέμματα,η ψυχή η πέρα απ΄τη βαρύτητα ,.......η θυσία

η μεγάλη ρώσικη σχολή..!

μαριάννα είπε...

Αααααχ Έφη μου... στον ουρανό σε γύρευα και στα μπλογκς σε βρήκα! :)
Ακριβώς αυτό ένιωσα διαβάζοντάς το!
Συγκλονίστηκα με τη σύλληψη.
Αυτό το κρέμασμα ψηλά να χτυπιέται με τον άνεμο! Η παρότρυνση. Η απάρνηση. Ο συγκλονιστικός διάλογος, το φινάλε που μ' έκανε κι έκλαψα...
Κι επειδή έχω μια απίστευτη αδυναμία στη ρωσική κουλτούρα, από τον κινηματογράφο και το μπαλέτο μέχρι τις ρώσικες χορωδίες και τους παραδοσιακούς χορούς, καθώς και το θέατρο από τον Τσέχοφ και άπαντες τους κλασικούς μέχρι τους σύγχρονους, το λάτρεψα.
Έχω κάνει πολλά ποστ και για το σινεμά Ταρκόφσκι, Μιχάλκοφ, Αϊζενστάιν και για τα τραγούδια, ξεχωριστά ποστ. Έχω ταξιδέψει Ρωσία και Λευκορωσία και μαγεύτηκα... γύρισα κι έκανα μερικούς μήνες να συνέλθω.
Τα θεατρικά τα έχω δει σχεδόν όλα κάθε σαιζόν!
Στα λέω γιατί ξέρω ότι με πιάνεις... ;) Αν έχω ζήσει άλλες ζωές πάντως, μια απ' αυτές ήταν στη Ρωσία και μάλιστα στην Πετρούπολη! :)

Να 'σαι καλά...

κοκκινη κισσα είπε...

Μαριάννα μου τι καλά!θάθελα και εγώ κάποτε να μπορέσω να κάνω αυτό το ταξίδι.Αγαπώ και εγώ τον Ταρκόφσκι (τον καθρέφτη τον εχω δει 7 φορές) και τόν Τσέχωφ,και Αιζενστάιν,και.......Σε νιώθω,βαθιά παράδοση και πίστη...χωρίς αυτήν τι θα ηταν ενας δημιουργός? ένας άνθρωπος?

νάσαι καλά .
Υ.Γ χθές ταξίδεψαν τα "σκεύη ταξιδίου" ,συστημ.εύχομαι να "δέσουν" μέχρι την Μ. Παρασκευή!

μαριάννα είπε...

κόκκινη κίσσα

Αξίζει πραγματικά να το κάνεις. Και η Μόσχα είναι ένα όνειρο και η ρωσική στέπα και η Πετρούπολη κάτι το απίστευτο. Να φανταστείς περπατούσαμε πάνω στην παγωμένη Βαλτική στις 2 τη νύχτα μ' ένα μαγικό φως από τις Λευκές Νύχτες, είχαμε πιει και τις βότκες μας και τραγουδούσαμε την Καλίνκα και το Ω! τσιτσόρνια! :))) Μαγικές αναμνήσεις! Μη σου πω φυσικά, για την εμπειρία που λέγεται Ερμιτάζ!!!! Εμπειρία ζωής...
Ένα λεπτό αν σταθείς μπροστά από το κάθε έργο Τέχνης, χρειάζεσαι 5 χρόνια για να τα δεις όλα!!!
Δεν ξέρω αν έχεις δει το φιλμ του Alexandre Sokurov, τον είπαν διάδοχο του Ταρκόφσκι, η Ρωσική Κιβωτός (Μπορείς να πατήσεις το όνομά του στις Ετικέτες στο κεντρικό μπλογκ), που είναι καταπληκτικό. Παίρνεις μια ιδέα για το τί θα δεις και πας προετοιμασμένη. Όχι όπως εγώ... που ΕΠΑΘΑ ΣΟΚ!!!! :)
Χίλια ευχαριστώ για το βιβλίο! Το περιμένω με πολύ χαρά! Πώς είμαι σίγουρη πως θα μου αρέσει πολύ; ;)