Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Ξέρω πια ότι άλλοι ποιητές ντύνονται ποιητές, πάνε στα γραφεία της σιωπής, διαχειρίζονται τις τράπεζες της λάμψης, υπολογίζουν με τις μυρωδιές το ισοζύγιο των εσωτερικών τους κεφαλαίων...

ΠΟΙΗΤΙΚΗ

Υπάρχουν επίσης στιγμές που αφήνουμε
τα λόγια του έρωτα και τις σιωπές
να μιλήσουν για ποίηση.
Εσύ ξεκουράζεις τη φωνή στο παρελθόν
και θυμάσαι τον τίτλο ενός βιβλίου,
την ιστορία μερικών στίχων,
τη νεανική νύχτα κάποιων τραγουδοποιών,
τη σημασία που έχουν
οι ποιητές και οι σημαίες στη ζωή σου.
Εγώ σου μιλώ για κόμματα και κεφαλαία,
για εικόνες που πλεονάζουν ή που λείπουν
για την ανάγκη να επιτευχθεί ένας ρυθμός
που να συγκρατεί την ιστορία,
ακριβώς όπως με τα χέρια συγκρατείται
η υγρασία και τα τείχη ενός κάστρου στην άμμο.
Θυμάμαι, επίσης, κάποιους στίχους
τις νύχτες όπου κόμματα και κεφαλαία,
μεταφορές και ρυθμοί,
ζέσταιναν το σπίτι μου,
μου έκαναν συντροφιά,
ήξεραν να με πείθουν
με την ίδια εξουσία μιας αποπλάνησης.

Ξέρω πια ότι άλλοι ποιητές
ντύνονται ποιητές,
πάνε στα γραφεία της σιωπής,
διαχειρίζονται τις τράπεζες της λάμψης,
υπολογίζουν με τις μυρωδιές
το ισοζύγιο των εσωτερικών τους κεφαλαίων
είναι η δάδα βασιλέων και θεών
ή είναι η γλώσσα της κόλασης.

Θα είναι που έχουν ψυχή.
Εγώ αρκούμαι με το να έχω εσένα
και με το να έχω συνείδηση.

Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη