Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Όμως πρόσεξε, αγάπη μου· τις λέξεις που κατασιγάζουν τους μηρούς σου, σχεδόν όλες, τις διάβασα στον Κορτάσαρ.




Julio Cortázar(26 Αυγούστου 1914)

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Σήμερα θυμάμαι
τα λογοπαίγνια που κάνουν τον κόσμο μαγικό,
όπως να υπήρχαν χείλη στον καβάλο
και ο Ιούλιος να γεννιόταν τον Αύγουστο.
Προφανώς κάποια πράγματα δεν αγγίζονται,
όπως το Παρίσι και το Ρίο δε λα Πλάτα.
Όμως πρόσεξε, αγάπη μου·
τις λέξεις που κατασιγάζουν τους μηρούς σου
σχεδόν όλες τις διάβασα στον Κορτάσαρ.

© Mariano Crespo
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Στη συνέχεια τα βιβλία κυριεύουν τις πόλεις και μπαίνουν στις εξοχές, προχωρούν καλύπτοντας σιτοβολώνες και πεδιάδες με ηλιοτρόπια...

Το τέλος του τέλους του κόσμου 

Καθώς οι γραφιάδες θα συνεχίζουν, οι λίγοι αναγνώστες που ο κόσμος είχε πάντα θ' αλλάξουν αυτοδικαίως και θα γίνουν επίσης γραφιάδες. Όλο και πιο πολύ οι χώρες θα είναι των γραφιάδων και των εργοστασίων χαρτιού και μελανιού, οι γραφιάδες όλη μέρα και οι μηχανές όλη νύχτα για να τυπώνουν τη δουλειά των γραφιάδων. Καταρχήν θα ξεχειλίσουν οι βιβλιοθήκες των σπιτιών, τότε οι δήμοι θ' αποφασίσουν(ήδη είμαστε σ' αυτό) να θυσιάσουν τις παιδικές χαρές για να μεγαλώσουν τις βιβλιοθήκες. Κατόπιν παραχωρούνται τα θέατρα, τα μαιευτήρια, τα σφαγεία, οι καντίνες, τα νοσοκομεία. Οι φτωχοί εκμεταλλεύονται τα βιβλία ως τούβλα, τα τσιμεντώνουν και φτιάχνουν τοίχους από βιβλία και ζουν σε καλυβόσπιτα βιβλίων. Στη συνέχεια τα βιβλία κυριεύουν τις πόλεις και μπαίνουν στις εξοχές, προχωρούν καλύπτοντας σιτοβολώνες και πεδιάδες με ηλιοτρόπια και μόλις μετά βίας η διεύθυνση οδοποιίας καταφέρνει να μείνουν δρόμοι ανεμπόδιστοι ανάμεσα σε δυο πανύψηλους τοίχους βιβλίων. Μερικές φορές κάποιος τοίχος υποχωρεί και δημιουργούνται τρομακτικές αυτοκινητιστικές καταστροφές. Οι γραφιάδες δουλεύουν χωρίς διακοπή γιατί η ανθρωπότητα σέβεται τις κλίσεις, έτσι οι εκτυπωτές έφτασαν μέχρι τις ακτές της θάλασσας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλάει στο τηλέφωνο με τους Προέδρους των Δημοκρατιών και έξυπνα προτείνει να πετάξουν στη θάλασσα το περίσσευμα των βιβλίων, το οποίο καλύπτει ταυτόχρονα όλες τις ακτές του κόσμου. Έτσι οι γραφιάδες της Σιβηρίας βλέπουν τα έντυπά τους ιζήματα στην παγωμένη θάλασσα και ούτω καθεξής οι γραφιάδες της Ινδονησίας. Αυτό επιτρέπει στους γραφιάδες να αυξήσουν την παραγωγή τους, αφού στη γη δημιουργήθηκε ξανά χώρος για να αποθηκεύσουν τα βιβλία τους. Δεν σκέφτονται ότι η θάλασσα έχει βυθό, και ότι στον βυθό της θάλασσας αρχίζουν να συσσωρεύονται τα έντυπα, πρώτα σε μορφή συγκολλητικού πολτού, κατόπιν σε μορφή στερεωτικού πολτού και τελικά σαν ένα πάτωμα σκληρό αν και παχύρρευστο που ανεβαίνει καθημερινά μερικά μέτρα και καταλήγει να φτάσει στην επιφάνεια. Τότε πολλά νερά κατακλύζουν πολλά εδάφη, δημιουργείται μια νέα κατανομή ηπείρων και ωκεανών και Πρόεδροι από διαφορετικές Δημοκρατίες αντικαθίστανται από λίμνες και χερσονήσους, ενώ Πρόεδροι άλλων Δημοκρατιών βλέπουν να ανοίγονται μπροστά τους τεράστιοι χώροι για τις φιλοδοξίες τους και τα λοιπά. Το θαλασσινό νερό, ξεκινά με τέτοια βιαιότητα για να επεκταθεί, που εξατμίζεται περισσότερο από πριν, ή αναζητά ανάπαυση ενώ ανακατεύεται με τα έντυπα για να σχηματίσει τον συγκολλητικό πολτό, σε βαθμό που κάποια μέρα οι καπετάνιοι των πλοίων των μεγάλων διαδρομών προειδοποιούν ότι τα πλοία προχωρούν αργά, από τριάντα κόμβους κατεβαίνουν στους είκοσι ή δεκαπέντε, ενώ οι κινητήρες ασθμαίνουν και οι έλικες παραμορφώνονται. Τελικά όλα τα πλοία σταματούν σε διαφορετικά σημεία των θαλασσών, παγιδευμένα στον πολτό, και οι γραφιάδες όλου του κόσμου γράφουν χιλιάδες έντυπα εξηγώντας το φαινόμενο και γεμάτοι από μια μεγάλη χαρά. Οι Πρόεδροι και οι καπεταναίοι αποφασίζουν να μετατρέψουν τα πλοία σε νησιά και καζίνα, το κοινό προχωρά με τα πόδια πάνω στις θάλασσες από χαρτόνι στα νησιά και στα καζίνα όπου ορχήστρες τυπικές και χαρακτηριστικές ζωντανεύουν το κλιματιζόμενο περιβάλλον και χορεύουν μέχρι τις προχωρημένες ώρες της αυγής. Καινούργια έντυπα συσσωρεύονται στις ακτές των θαλασσών, αλλά είναι αδύνατον να μπουν στον πολτό και έτσι μεγαλώνουν τείχη και γεννιούνται βουνά στις ακτές των παλιών θαλασσών. Οι γραφιάδες καταλαβαίνουν ότι τα εργοστάσια χαρτιού και μελανιού πρόκειται να πτωχεύσουν και γράφουν όλο και πιο λεπτά, εκμεταλλευόμενοι μέχρι και τις πιο ανεπαίσθητες γωνίες του κάθε χαρτιού. Όταν τελειώνει το μελάνι γράφουν με μολύβι και ούτω καθεξής· στο τελείωμα του χαρτιού γράφουν σε τάβλες και κεραμίδια και τα λοιπά. Αρχίζει να εξαπλώνεται η συνήθεια να εισαγάγουν ένα κείμενο σε άλλο για να εκμεταλλευτούν τα μεσοδιαστήματα, ή σβήνουν με ξυραφάκια τα τυπωμένα γράμματα για να χρησιμοποιήσουν ξανά το χαρτί. Οι γραφιάδες δουλεύουν αργά, αλλά ο αριθμός τους είναι τόσο τεράστιος που τα έντυπα χωρίζουν πλήρως πια τις στεριές από τους πυθμένες των παλιών θαλασσών. Στη γη ζει επισφαλώς η φυλή των γραφιάδων, καταδικασμένη να αφανιστεί και στη θάλασσα βρίσκονται τα νησιά και τα καζίνα ή τα υπερωκεάνια όπου έχουν καταφύγει οι Πρόεδροι των Δημοκρατιών, και όπου γιορτάζονται μεγάλες γιορτές και ανταλλάσσονται μηνύματα από νησί σε νησί, από πρόεδρο σε πρόεδρο και από καπετάνιο σε καπετάνιο.

Julio Cortázar
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Julio Cortázar... Αυτό που μου αρέσει στη γλώσσα σου είναι η λέξη.




Αυτό που μου αρέσει στο κορμί σου...

Αυτό που μου αρέσει στο κορμί σου είναι το σεξ.
Αυτό που μου αρέσει στο σεξ μαζί σου είναι το στόμα.
Αυτό που μου αρέσει στο στόμα σου είναι η γλώσσα.
Αυτό που μου αρέσει στη γλώσσα σου είναι η λέξη.

Julio Cortázar
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Τι δύσκολο να αποχαιρετάς τους ποιητές...



Του Γιάννη Κοντού πάνω σε μια φωτογραφία του Καρυωτάκη...