Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Ηλιόπουλος Σπύρος: Μόνος αυτός, με κίνηση χορευτική με μια του σώματος ποιητική φίνα κι απρόσμενη έκθλιψη την έπληξε.



Ήρωας λακτίζει διαφήμιση

Η διαφήμιση εσωρούχων στη στάση του τρόλεϋ
ήταν βάναυση.
Μόνος αυτός , με κίνηση χορευτική
με μια του σώματος ποιητική φίνα κι απρόσμενη έκθλιψη
την έπληξε.

Δυνατό χτύπημα
μες στην αυθάδικη καρδιά της Nέας Τάξης
των εικόνων.

Ματαίως.
Βλέπεις, δεν μέτρησε καλά
την έτσι απροσδόκητα απάνθρωπη του υλικού αντοχή
ο νέος αυτός, συνθετικών σημάτων μαχητής..
Αλλ’ απεχώρησε αγέρωχος
ο Σαολίν
κι αγνόησε τους ντροπαλούς και χαμηλόφωνους επαίνους
και τ’ αραιά χειροκροτήματα
ολίγων νοημόνων.

Σπύρος Ηλιόπουλος
Αδημοσίευτο

Περί τελείας καλλονής

Ω συννεφόχρωμα, ωχρά μου βλέφαρα κι ονειροθαμπωμένα μάτια,
οι ποιηταί που κοπιάζουν σε όλη των τη ζωή
να πλάσουνε μια τέλεια καλλονή στον στίχο,
από μιας γυναίκας τ' ονειροπόλο βλέμμα ταπεινώνονται
κι από την ράθυμη μελαγχολία των άστρων.
Γι αυτό θα υποκλιθεί η καρδιά μου, καθώς η δρόσος
ύπνο θα σταλάζει, ώσπου ο Θεός να κάψει τον Καιρό,
μπροστά στα ράθυμα τ' αστέρια και μπροστά σας.

William Butler Yeats, Ο άνεμος στις καλαμιές(1899)
Μετάφραση
: Σπύρος Ηλιόπουλος
W.B. Yeats, 70 ερωτικά, εκδόσεις Εστία

Ο ποιητής στην αγαπημένη του

Με ταπεινά χέρια σου φέρνω
τα βιβλία των αναρίθμητων ονείρων μου
-λευκή γυναίκα που το πάθος έχει φθείρει
σαν την παλίρροια που τρώει την γκρίζαν άμμο-
και με καρδιά παλαιότερη απ' το κέρας
το ξέχειλο απ' τη λευκή τη φλόγα του Καιρού·
λευκή γυναίκα των αναρίθμητων ονείρων,
σου φέρνω τους περιπαθείς μου στίχους.

William Butler Yeats, Ο άνεμος στις καλαμιές(1899)
Μετάφραση
: Σπύρος Ηλιόπουλος
W.B. Yeats, 70 ερωτικά, εκδόσεις Εστία

Οι φιλόλογοι

Φαλάκρες σεβαστές που λησμονούν τις αμαρτίες τους,
γέρικα και σεβάσμια, σοφά κεφάλια,
διορθώνουν, κι εξηγούν, και σχολιάζουν στίχους
που κάποιοι νεαροί, στο στρώμα ξάπρυπνοι
ταιριάξανε μες στην απόγνωση του έρωτά τους
για να χαϊδέψουνε της ομορφιάς το άμαθο αυτί.

Σέρνονται όλοι εκεί· όλοι βήχουν μελάνι·
με τα στραβά παπούτσια τους λιώνουνε το χαλί·
όλοι νομίζουν ό,τι και οι άλλοι·
όλοι τους είναι με γνωστούς γνωστών γνωστοί.
Μα, Θεέ μου, τί θα έλεγε το έρμο τους κεφάλι
ο Κάτουλλος αν είχε τη γεροντική περπατησιά τους;

William Butler Yeats, Οι αγριόκυκνοι στο Κουλ(1919)
Μετάφραση: Σπύρος Ηλιόπουλος
W.B. Yeats, 70 ερωτικά, εκδόσεις Εστία



Ο Σπύρος Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1951 στο Αίγιο. Ακολούθησε διάφορες σπουδές (ιατρική, ψυχολογία κ.α.). Στο τέλος όμως αποφοίτησε από το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακά και διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Warwick. Τώρα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει κυρίως αγγλική και ιρλανδική ποίηση. Έχει επίσης διδάξει λογοτεχνία, πολιτισμό, και μετάφραση στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και έχει εργασθεί ως μεταφραστής, φιλολογικός επιμελητής και ανταποκριτής.. Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν βιβλία για τον W. B. Yeats, τον William Blake, τον E. A. Poe και τον Rudyard Kipling , δοκίμια, ανακοινώσεις, βιβλιογραφίες και βιβλιοκρισίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ποιήματα, καθώς και μεταφράσεις από το έργο των William Blake, W. B. Yeats, D. H. Lawrence, Ted Hughes, Cesare Brandi κ.α.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον. Τα ανεπίδοτα της Πολυδούρη! Η ζωή του Καρυωτάκη! Εξαιρετική δουλειά από την κρατική τηλεόραση...


Η αγάπη του Ποιητή

Μ' απάντησες στο δρόμο σου, Ποιητή.
Ήμουν το πρωτολούλουδο του Απρίλη.
Η δίψα της αγάπης που ζητεί
σου φλόγιζε τη σκέψη και τα χείλη.

Ήμουν το πρωτολούλουδο. Κλειστή
τότε η πηγή των στοχασμών μου, εμίλει
μόνο η καρδιά μου αθώα και λατρευτή,
όταν το πρώτο βλέμμα μου είχες στείλει.

Με τον καιρό, τον πόθο σου σ' εμέ
να φανερώσεις σίμωσες. Ωιμέ,
είμασταν μια γενιάς παιδιά. Η καρδιά μας

Αγάπαε με το πάθος που ζητά
να πάρει, το αισθανθήκαμε φριχτά
και πήραμεν αλλούθε τη ματιά μας.

Μαρία Πολυδούρη

Σενάριο: Τάσος Ψαρράς
Σκηνοθεσία: Τάσος Ψαρράς
Πρωταγωνιστούν: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Μαρία Κίτσου, Μενέλαος Χαζαράκης, Κωνσταντίνα Ανδριοπούλου, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Εκάβη Ντούμα, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Μαίρη Ιγγλέση, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Αρμένης, Γιώργος Μωρογιάννης, Βασίλης Καραμπούλας, Μάνος Βακούσης, Ουρανία Μπασλή, Ηλίας Λογοθέτης




Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον

Τι θέλω πια να δέχομαι την προστασία της Μούσας;
Να σφίγγω την καρδιά μου να δεχτεί
τις νέες αγάπες, πίστες και χαρές της,
τάχα πως είναι μοίρα μου κ' είναι και διαλεχτή!

Πάει ο καιρός που αχτιδωτό το αστέρι της ματιάς μου
έφεγγε και των θείων και των γηίνων.
Ω των παθών δεν κράτησα εγώ την ανόσια Λύρα,
εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.

Και τραγουδούσα τον καημό της άσπιλης ψυχής μου
μεσ' στων δακρύων την ευχαριστία
κι όλη η χαρά του τραγουδιού μου ήταν, πως τη φωνή μου
θα τη δεχόταν μια βραδιά μπρος στη φτωχή του εστία.

Κι ως διάβαζα στα μάτια του κάποτε τη χαρά του,
ποιά δόξα ακριβή να πω;
Στο χωρισμό μας τού'φερναν σα χελιδόνια οι στίχοι
μήνυμα, πως από μακριά διπλά τον αγαπώ.

Τώρα καμιά, καμιάν ηχώ δεν άφησε η φωνή μου
σπαραχτική όταν γέμισε μιας νύχτας το σκοτάδι.
Όμως όλοι φοβήθηκαν και γω πιστεύω ακόμα
αληθινά πως τη βαριά χτύπησα πόρτα του Άδη.

Λοιπόν γιατί να δέχομαι το κάλεσμα της Μούσας;
Σαρκάζει η πίστη μέσα μου των θείων και των γηίνων.
Μια ανόσια Λύρα των παθών σε μένα δεν ταιριάζει.
Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.

Από τα... ανεπίδοτα

Μόνο γιατί μ' αγάπησες

Δεν τραγουδώ, παρά γιατί μ' αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη
στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε, που βασίλεψες
κι έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.

Μαρία Πολυδούρη
(Οι τρίλιες που σβήνουν, 1928)

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Καλό ταξίδι Δανάη! Αθάνατη! Μοναδική και αξεπέραστη, γυναίκα, αγωνίστρια, ποιήτρια, τραγουδίστρια των αγγέλων...


ΔΑΝΑΗ 1 13/2/1913 - 18/1/2009 Ζωή μου πάντα, ήταν τα γράμματα.


ΔΑΝΑΗ 2 13/2/1913 - 18/1/2009 Τα χρόνια της κατοχής και η φυλακή


ΔΑΝΑΗ 3 13/2/1913 - 18/1/2009 στη Χιλιανή χούντα
Ακούστε τη συγκλονιστική μαρτυρία της Δανάης για το αηδόνι τον Victor Jara!!!


ΔΑΝΑΗ 4 13/2/1913 - 18/1/2009 ο φίλος μου ο Φρέντυ Γερμανός


ΔΑΝΑΗ 5 13/2/1913 - 18/1/2009 το κράτος μου απονέμει μετάλλια


ΔΑΝΑΗ 6 13/2/1913 - 18/1/2009 (τελευταίο)

Δαυίδ Ναχμίας εκπομπή ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ 2002

Η Δανάη Στρατηγοπούλου, τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγκο της Χιλής καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία. Γεννήθηκε μεν στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου του 1913 (κατά άλλους 1911) αλλά τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στη Γαλλία (Παρίσι και Μασσαλία). Το 1935 πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος ενώ ένα χρόνο μετά το 1936 ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι. Τη τέχνη του τραγουδιού διδάχθηκε από την εξαίρετη τότε καλλιτέχνιδα Μάγγη Καρατζά. Έτσι αργότερα συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ με ίδιο καλλιτεχνικό όνομα Δανάη όπου και διέπρεψε ως η καλλίτερη ερμηνεύτρια των αξιόλογων συνθέσεων του Αττίκ και Χαιρόπουλου, αποδίδοντας επίσης με εξαιρετική επιτυχία ελληνικά δημοτικά τραγούδια καθώς και ιδιότυπες ισπανικές μελωδίες.

Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Δανάη κατέφυγε στα Τρίκαλα όπου και διέμενε η αδελφή της. Το 1946 βρίσκεται καθηγήτρια φωνητικής μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Ευγ. Χατζίσκου. Στην περίοδο της Χούντας διετέλεσε καθηγήτρια "τιμής ένεκεν" στην έδρα Ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο και κατά την περίοδο 1972-1973 τακτική έμμισθη καθηγήτρια στο αυτό Πανεπιστήμιο.
Είναι μέλος της Εταιρίας Στιχουργών και Μουσικοσυνθετών Ελλάδος, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Επιτροπής Αλληλεγγύης με την Χιλή, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κ.ά. Επίσης η Δανάη έχει δώσει σειρά διαλέξεων σε Πανεπιστήμια της Χιλής καθώς και πολλά ρεσιτάλ με ελληνικά τραγούδια. Έχει τιμηθεί με πολλές καλλιτεχνικές διακρίσεις, επαίνους, δύο βραβεία για τους στίχους της καθώς και ειδικό βραβείο της Προεδρίας της Χιλής επί Αλλιέντε στο Φεστιβάλ του Χιλιανού ελαφρού τραγουδιού το 1972. Η Δανάη ομιλεί επίσης γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Διατηρεί δε άριστες σχέσεις με την Χιλιανή Πρεσβεία των Αθηνών.

Στο πλούσιο συγγραφικό της έργο ξεχωριστή θέση κατέχουν οι μεταφράσεις της, στίχων του Παύλου Νερούδα. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία καθώς και τον δίσκο «Τα ποιο όμορφα τραγούδια του Αττίκ». Επίσης διατηρεί το ψευδώνυμο «Αργυρώ Καλιγά».
Υπεύθυνη εκπομπής: Δήμητρα Γκουντούνα. Καλλιτεχνικός σύμβουλος Αλέξης Κώστας. Τραγούδησε η Νένα Βενετσάνου Nena Venetsanou Έπαιξαν οι μουσικοί: μπάσο: Χάρης Μέρμιγκας Mermigas Mermingas. Βιολί: Λέιντα Ταχιράτζ Leida Tahiraj. Τσέλλο: Ρία Αναστασίου Ria Anastasiou. Κρουστά: Αλέξης Κώστας Alexis Kostas. Κιθάρα: Νίκος Μανιταράς Nikos Manitaras. πιάνο: Δαυίδ Ναχμίας. Μαντολίνο: Μιχάλης Σωτηράκης Mihalis Sotirakis

Ευχαριστώ από καρδιάς τον φίλο GreekRetro, που ανέβασε τα βιντεάκια της εξαιρετικής συνέντευξης της Δανάης, στο YouTube! Καθώς και όσους ανεβάζουν τα σπάνια τραγούδια που χαιρόμαστε. Ας είναι καλά...




ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ

Ζητάτε να σας πω τον πρώτο μου σκοπό
Τα περασμένα μου γινάτια
Ζητάτε είδα μάτια, με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή που ακόμα αιμορραγεί
Μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
Αφού ο καθένας ξέρει τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό να σου ζητάν να τραγουδήσεις
Ένα παλιό σκοπό που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό δεν θα 'τανε σωστό
Αντίς γι' άλλο πιοτό να πιω εγώ φαρμάκι
Μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά και λέτε μυστικά
Ίσως με κάποια καταφρόνια
Μια και πέρασαν χρόνια εσύ τι κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκωμείς δεν είδαμε κι εμείς
Μιαν ομορφιά μέσα στη ζήση
Δεν πήραμ' απ' τη φύση καρδιά για ν' αγαπήσει

Αμ δεν ειν' οι καρδιές στον κόσμο το ίδιο καμωμένες
Ούτε κι οι ομορφιές στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Κι εδώ στη συντροφιά σε κάθε μου ρουφιά
Ξεχνώ μιαν ομορφιά που γιόμιζε μεράκι
Το παλιό μου τραγουδάκι



Δανάη
Κλέων Τριανταφύλλου (Αττίκ) .. στο πιάνο ο Μίμης Πλέσσας