Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Λίνα Κάσδαγλη: Σφύριγμα ξεχασμένο μες στην άδεια νύχτα φωτεινά παράθυρα που τρέχουν στο σκοτάδι τρένο φορτωμένο ψυχές μες στη μοναξιά...


Το τρένο πάνω από το κοιμητήρι

Σφύριγμα ξεχασμένο μες στην άδεια νύχτα
φωτεινά παράθυρα που τρέχουν στο σκοτάδι
τρένο φορτωμένο ψυχές μες στη μοναξιά,
φορτωμένο με όνειρα που δεν αλήθεψαν ποτέ
κι είναι γι αυτό τ' αληθινότερα όνειρά μας.

Άνθρωποι σκύβουν έξω απ' τα τζάμια
μια στιγμή -πέρασαν- δε μάθαμε τίποτα γι ' αυτούς
μόνο το χέρι τους που μας χαιρέτησε και χάθηκε-
κι άλλοι άνθρωποι κι άλλα χέρια που χαιρετάνε
κι ένα μαύρο σημάδι που βούλιαξε μες στο μαύρο σκοτάδι
ύστερα ένα μικρό φως κι ύστερα τίποτα πια.

Κι οι γραμμές κυλούν αδιάκοπα χωρίς να ξέρουμε το τέλος τους
αδιάκοπα πάνω απ' το κοιμητήρι με τα τρεμάμενα καντήλια
και κάτω στα μνήματα κοιμούνται εκείνοι που είναι
αξεδιάλυτα δεμένοι μαζί μας
κι ονειρεύονται το αιώνιο πέρασμα της ζωής
που είναι τόσο πικρή και σύντομη και ωραία.

Από τη συλλογή: Οι δρόμοι του μεσημεριού(1963)



ΟΧΙ, ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΗ ΓΗ

Όχι, Δε βρίσκεσαι στη γη, δεν σ' άγγιξε η φθορά·
σου έκλεισε ο Άγγελος τα μάτια και ξεκίνησες για το
μεγάλο φάος
πάνω από τις αρχαίες θάλασσες που κατοικούσαν οι θεοί
πάνω απ' τις χλωροπράσινες θύμησες των παιδικών σου
χρόνων.

Εγώ μονάχα ξαφνικά βρέθηκα μες στο σκότος
που ούτε ένα αστέρι δεν το γαληνεύει
και μένω ν' αφουγκράζομαι μια πόρτα
που ξέρω ότι δε θ' ανοίξει ποτέ.

Απόσπασμα
Από τη συλλογή Νέκυια(1999)

Πηγή: Εκδόσεις Άγρα


Η Παναγιά της ρεμματιάς

Ο παλιός ζωγράφος νήστεψε πολύ,
έκανε την προσευχή του κατά την ανατολή,
έπιασε με κατάνυξη το πινέλο και χάραξε
τα κερένια χέρια και τα χαμηλωμένα μάτια της
και το στρογγυλό μάγουλο του Βρέφους.

Είχε όμως στα πόδια του ένα σκύλο μ'αγαθή ματιά,
ο κότσυφας σφύριζε τον όρθρο στην ιτιά,
κ' η καλόγρια έβγαζε νερό από το πηγάδι
κ' έψελνε ένα τροπάριο στή Χαριτωμένη.

Ο ζωγράφος έκανε το σταυρό του κ' έγραψε: Μήτηρ Θεού.
Και δεν ήξερε πώς είχε ζωγραφίσει μια μητερούλα ταπεινή,
που σκυμμένη νανουρίζει το μωρό της με ψιλή παιδιάτικη φωνή.

Χωρίς άλλο η Παναγιά σηκώνεται πρωί-πρωί
και γυρνάει τη ρόκα της ως την ώρα που σημαίνει εσπερινός.
Η μια μέρα πλάι στην άλλη πάει στρωτά
σαν τα γράμματα του Οκτώηχου -
κ' η βδομάδα αρχίζει μ' ένα κόκκινο μεγάλο κεφαλαίο:την Κυριακή.)

Χωρίς άλλο το μωρό της παίζει με μια γίδα κανελλιά,
κ' εκείνη το κοιτάζει με πελώρια μάτια εκστατικά,
που δεν πίστεψαν ακόμα ολότελα το μήνυμα του Αγγέλου.

Κι όπως είναι απλή κι ανήξερη, και δε φοβάται το κακό,
λέει στην προσευχή της να γεμίσουνε καρπό oι δαμασκηνιές,
να γιάνουν τα μικρά, που τα πείραξε της καρυδιάς το αγερικό.

Μοναχά την ώρα που μακραίνουν οι ίσκιοι στις γωνιές
απλώνεται και στην άσπρη ψυχή της ο άγνωστος ίσκιος του Σταυρού
και τότε μπορείς ν' ακουμπήσης στην ποδιά της και να φωνάξης σιωπηλά
τον πλούσιο πόνο, τον ατέλειωτο καημό του κόσμου,
το μεγάλο σου φόβο,το μεγάλο φόβο της αγάπης...

Κ' η Παναγιά θα σε νανουρίζη, μαζί με το μωρό της, χωρίς να μιλά...

Πηγή: Μυριόβιβλος


Πέθανε σε ηλικία 88 χρόνων η Λίνα Κάσδαγλη, ποιήτρια και μεταφράστρια.

Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη 20 Αυγούστου, στις 3 μ.μ., από το Β' Νεκροταφείο Αθηνών.

Η Λίνα Κάσδαγλη γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1921από γονείς εκπαιδευτικούς. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Γαλλικό Ινστιτούτο, ενώ έμαθε και την αγγλική γλώσσα σε επίπεδο διδασκαλίας. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μετάφραση και με την επιμέλεια βιβλίων. Με τη λογοτεχνία πρωτοασχολήθηκε στο πλαίσιο της «Διάπλασης των Παίδων» (με το ψευδώνυμο «Ροζελάντια"), στις δραστηριότητες της οποίας συμμετείχε από νωρίς. Το 1943 πρωτοεμφανίζεται με τη δημοσίευση ενός ποιήματος του Ch. Peguy στη «Νέα Εστία», όπου δημοσίευσε ένα χρόνο αργότερα και πρωτότυπους στίχους της. Το 1952 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της, με τίτλο «Ηλιοτρόπια». Εκτός από τη «έα Εστία», συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Παλμός», «Ο Στάχυς» και «Εποχές», Τα «Νέα Ελληνικά». Έργα της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά και τα βουλγαρικά. Ήταν επί πολλά χρόνια υπεύθυνη του περιοδικού του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών ("Η Οδηγός"), όπου υπέγραφε την πολύ επιτυχημένη στήλη επικοινωνίας με τις νεαρές αναγνώστριες με την υπογραφή «Θεία Νεραντζούλα».

Έλαβε επίσης μέρος σε επιτροπές για τη σύνταξη σχολικών βιβλίων (υπουργείο Παιδείας, Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). Ήταν παντρεμένη με τον συγγραφέα Εμμ. Χ. Κάσδαγλη, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά.

Εκδήλωσε την αντίθεσή της στη χούντα υπογράφοντας το κείμενο διαμαρτυρίας δεκαοκτώ συγγραφέων, τον Απρίλιο του 1969, μαζί με τους Μιχαέλα Αβέρωφ, Αλέξανδρο Αργυρίου, Θανάση Βαλτινό, Γιώργο Γεραλή, Ιάσονα Δεπούντη, Λιλή Ιακωβίδη, Παντελή Καλιότσο, Νίκο Κάσδαγλη, Φώντα Κονδύλη, Αλάξανδρο Κοτζιά, Μένη Κουμανταρέα, Κωστούλα Μητροπούλου, Ρόδη Ρούφο, Κώστα Ταχτσή, Καίη Τσιτσέλη και Θ.Δ. Φραγκόπουλο, καθώς και με τη συμμετοχή της στη συλλογική έκδοση «Δεκαοκτώ κείμενα» (1970) που επακολούθησε. Πρόκειται για το πρώτο αντιστασιακό βιβλίο, που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1970. Κείμενά του μεταφράστηκαν αμέσως σε άλλες γλώσσες και δημοσιεύθηκαν στον ξένο Τύπο, ενώ κυκλοφόρησε αγγλική έκδοση ολόκληρου του τόμου δύο χρόνια αργότερα.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ