tag:blogger.com,1999:blog-72234902599794261212024-03-13T23:29:03.713+02:00Υπερασπιση της Ποιησηςμαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.comBlogger139125tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-10578406233612671032015-09-01T00:57:00.001+03:002015-09-01T00:57:43.046+03:00Όμως πρόσεξε, αγάπη μου· τις λέξεις που κατασιγάζουν τους μηρούς σου, σχεδόν όλες, τις διάβασα στον Κορτάσαρ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfl1/v/t1.0-9/11954751_10206111373516140_501070007647178867_n.jpg?oh=08dfb207d78a9d6e1892ffa931569f5a&oe=56715F4A" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfl1/v/t1.0-9/11954751_10206111373516140_501070007647178867_n.jpg?oh=08dfb207d78a9d6e1892ffa931569f5a&oe=56715F4A" width="476" /></a></div>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">Julio Cortázar(26 Αυγούστου 1914)</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">ΓΕΝΕΘΛΙΑ</span></b><br />
<br />
Σήμερα θυμάμαι<br />
τα λογοπαίγνια που κάνουν τον κόσμο μαγικό,<br />
όπως να υπήρχαν χείλη στον καβάλο<br />
και ο Ιούλιος να γεννιόταν τον Αύγουστο.<br />
Προφανώς κάποια πράγματα δεν αγγίζονται,<br />
όπως το Παρίσι και το Ρίο δε λα Πλάτα.<br />
Όμως πρόσεξε, αγάπη μου·<br />
τις λέξεις που κατασιγάζουν τους μηρούς σου<br />
σχεδόν όλες τις διάβασα στον Κορτάσαρ.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">© Mariano Crespo</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;">Μετ. Μαριάννα Τζανάκη</span></b></div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-74634351850592484662015-04-26T04:22:00.000+03:002015-04-26T04:22:12.293+03:00Στη συνέχεια τα βιβλία κυριεύουν τις πόλεις και μπαίνουν στις εξοχές, προχωρούν καλύπτοντας σιτοβολώνες και πεδιάδες με ηλιοτρόπια...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpa1/t31.0-8/11168051_10205239004227453_567278285822018541_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpa1/t31.0-8/11168051_10205239004227453_567278285822018541_o.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;">Το τέλος </span></b><b><span style="color: #990000;">του τέλους </span></b><b><span style="color: #990000;">του κόσμου </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καθώς οι γραφιάδες θα συνεχίζουν, οι λίγοι αναγνώστες που ο κόσμος είχε πάντα θ' αλλάξουν αυτοδικαίως και θα γίνουν επίσης γραφιάδες. Όλο και πιο πολύ οι χώρες θα είναι των γραφιάδων και των εργοστασίων χαρτιού και μελανιού, οι γραφιάδες όλη μέρα και οι μηχανές όλη νύχτα για να τυπώνουν τη δουλειά των γραφιάδων. Καταρχήν θα ξεχειλίσουν οι βιβλιοθήκες των σπιτιών, τότε οι δήμοι θ' αποφασίσουν(ήδη είμαστε σ' αυτό) να θυσιάσουν τις παιδικές χαρές για να μεγαλώσουν τις βιβλιοθήκες. Κατόπιν παραχωρούνται τα θέατρα, τα μαιευτήρια, τα σφαγεία, οι καντίνες, τα νοσοκομεία. Οι φτωχοί εκμεταλλεύονται τα βιβλία ως τούβλα, τα τσιμεντώνουν και φτιάχνουν τοίχους από βιβλία και ζουν σε καλυβόσπιτα βιβλίων. Στη συνέχεια τα βιβλία κυριεύουν τις πόλεις και μπαίνουν στις εξοχές, προχωρούν καλύπτοντας σιτοβολώνες και πεδιάδες με ηλιοτρόπια και μόλις μετά βίας η διεύθυνση οδοποιίας καταφέρνει να μείνουν δρόμοι ανεμπόδιστοι ανάμεσα σε δυο πανύψηλους τοίχους βιβλίων. Μερικές φορές κάποιος τοίχος υποχωρεί και δημιουργούνται τρομακτικές αυτοκινητιστικές καταστροφές. Οι γραφιάδες δουλεύουν χωρίς διακοπή γιατί η ανθρωπότητα σέβεται τις κλίσεις, έτσι οι εκτυπωτές έφτασαν μέχρι τις ακτές της θάλασσας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλάει στο τηλέφωνο με τους Προέδρους των Δημοκρατιών και έξυπνα προτείνει να πετάξουν στη θάλασσα το περίσσευμα των βιβλίων, το οποίο καλύπτει ταυτόχρονα όλες τις ακτές του κόσμου. Έτσι οι γραφιάδες της Σιβηρίας βλέπουν τα έντυπά τους ιζήματα στην παγωμένη θάλασσα και ούτω καθεξής οι γραφιάδες της Ινδονησίας. Αυτό επιτρέπει στους γραφιάδες να αυξήσουν την παραγωγή τους, αφού στη γη δημιουργήθηκε ξανά χώρος για να αποθηκεύσουν τα βιβλία τους. Δεν σκέφτονται ότι η θάλασσα έχει βυθό, και ότι στον βυθό της θάλασσας αρχίζουν να συσσωρεύονται τα έντυπα, πρώτα σε μορφή συγκολλητικού πολτού, κατόπιν σε μορφή στερεωτικού πολτού και τελικά σαν ένα πάτωμα σκληρό αν και παχύρρευστο που ανεβαίνει καθημερινά μερικά μέτρα και καταλήγει να φτάσει στην επιφάνεια. Τότε πολλά νερά κατακλύζουν πολλά εδάφη, δημιουργείται μια νέα κατανομή ηπείρων και ωκεανών και Πρόεδροι από διαφορετικές Δημοκρατίες αντικαθίστανται από λίμνες και χερσονήσους, ενώ Πρόεδροι άλλων Δημοκρατιών βλέπουν να ανοίγονται μπροστά τους τεράστιοι χώροι για τις φιλοδοξίες τους και τα λοιπά. Το θαλασσινό νερό, ξεκινά με τέτοια βιαιότητα για να επεκταθεί, που εξατμίζεται περισσότερο από πριν, ή αναζητά ανάπαυση ενώ ανακατεύεται με τα έντυπα για να σχηματίσει τον συγκολλητικό πολτό, σε βαθμό που κάποια μέρα οι καπετάνιοι των πλοίων των μεγάλων διαδρομών προειδοποιούν ότι τα πλοία προχωρούν αργά, από τριάντα κόμβους κατεβαίνουν στους είκοσι ή δεκαπέντε, ενώ οι κινητήρες ασθμαίνουν και οι έλικες παραμορφώνονται. Τελικά όλα τα πλοία σταματούν σε διαφορετικά σημεία των θαλασσών, παγιδευμένα στον πολτό, και οι γραφιάδες όλου του κόσμου γράφουν χιλιάδες έντυπα εξηγώντας το φαινόμενο και γεμάτοι από μια μεγάλη χαρά. Οι Πρόεδροι και οι καπεταναίοι αποφασίζουν να μετατρέψουν τα πλοία σε νησιά και καζίνα, το κοινό προχωρά με τα πόδια πάνω στις θάλασσες από χαρτόνι στα νησιά και στα καζίνα όπου ορχήστρες τυπικές και χαρακτηριστικές ζωντανεύουν το κλιματιζόμενο περιβάλλον και χορεύουν μέχρι τις προχωρημένες ώρες της αυγής. Καινούργια έντυπα συσσωρεύονται στις ακτές των θαλασσών, αλλά είναι αδύνατον να μπουν στον πολτό και έτσι μεγαλώνουν τείχη και γεννιούνται βουνά στις ακτές των παλιών θαλασσών. Οι γραφιάδες καταλαβαίνουν ότι τα εργοστάσια χαρτιού και μελανιού πρόκειται να πτωχεύσουν και γράφουν όλο και πιο λεπτά, εκμεταλλευόμενοι μέχρι και τις πιο ανεπαίσθητες γωνίες του κάθε χαρτιού. Όταν τελειώνει το μελάνι γράφουν με μολύβι και ούτω καθεξής· στο τελείωμα του χαρτιού γράφουν σε τάβλες και κεραμίδια και τα λοιπά. Αρχίζει να εξαπλώνεται η συνήθεια να εισαγάγουν ένα κείμενο σε άλλο για να εκμεταλλευτούν τα μεσοδιαστήματα, ή σβήνουν με ξυραφάκια τα τυπωμένα γράμματα για να χρησιμοποιήσουν ξανά το χαρτί. Οι γραφιάδες δουλεύουν αργά, αλλά ο αριθμός τους είναι τόσο τεράστιος που τα έντυπα χωρίζουν πλήρως πια τις στεριές από τους πυθμένες των παλιών θαλασσών. Στη γη ζει επισφαλώς η φυλή των γραφιάδων, καταδικασμένη να αφανιστεί και στη θάλασσα βρίσκονται τα νησιά και τα καζίνα ή τα υπερωκεάνια όπου έχουν καταφύγει οι Πρόεδροι των Δημοκρατιών, και όπου γιορτάζονται μεγάλες γιορτές και ανταλλάσσονται μηνύματα από νησί σε νησί, από πρόεδρο σε πρόεδρο και από καπετάνιο σε καπετάνιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Julio Cortázar</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Μετ. Μαριάννα Τζανάκη</span></b></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-82380568939212510802015-04-15T23:42:00.002+03:002015-04-15T23:42:42.230+03:00Julio Cortázar... Αυτό που μου αρέσει στη γλώσσα σου είναι η λέξη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/19/Cort%C3%A1zar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/19/Cort%C3%A1zar.jpg" height="640" width="476" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Αυτό που μου αρέσει στο κορμί σου...</span></b><br />
<br />
Αυτό που μου αρέσει στο κορμί σου είναι το σεξ.<br />
Αυτό που μου αρέσει στο σεξ μαζί σου είναι το στόμα.<br />
Αυτό που μου αρέσει στο στόμα σου είναι η γλώσσα.<br />
Αυτό που μου αρέσει στη γλώσσα σου είναι η λέξη.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Julio Cortázar</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;">Μετ. Μαριάννα Τζανάκη</span></b></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-37161417650146255792015-01-22T03:13:00.000+02:002015-01-22T03:13:11.895+02:00Τι δύσκολο να αποχαιρετάς τους ποιητές...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;">Του Γιάννη Κοντού πάνω σε μια φωτογραφία του Καρυωτάκη...
</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t31.0-8/10911364_10204641060359230_985449179498549071_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t31.0-8/10911364_10204641060359230_985449179498549071_o.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-41972033318734170622014-09-02T00:05:00.000+03:002014-09-02T00:05:24.662+03:00Κρατούσα την πένα στο χέρι μου κι’ όπου έβρισκα ήλιο, βουτούσα την άκρη της κι έγραφα στίχους.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQhr80tzMzItxdCidzQ-UdgS99TVi3oETbvKoDquycEtV0f8p8hgK0xpg28mlL81YBTEIKATTBep1Z8c2OC8OiAQXOQD24VJde8v4UDPxL991KqUNUWBzQi_DxYEf1IlD5ob7BElBY4EzG/s1600/newego_LARGE_t_641_105805937.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQhr80tzMzItxdCidzQ-UdgS99TVi3oETbvKoDquycEtV0f8p8hgK0xpg28mlL81YBTEIKATTBep1Z8c2OC8OiAQXOQD24VJde8v4UDPxL991KqUNUWBzQi_DxYEf1IlD5ob7BElBY4EzG/s1600/newego_LARGE_t_641_105805937.JPG" height="640" width="638" /></a></div>
<b><span style="color: #990000;">
</span></b><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="color: #990000;"><b><span style="color: #990000;">Κυριακή</span></b></span></b><br />
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<span style="color: white;">Ήμουν ντυμένος όμορφα σήμερα.</span><br />
<span style="color: white;">Βγήκα πρωί, διπλωμένος με την</span><br />
<span style="color: white;">ψυχή σου στην πόλη. Ήμουνα κι’ όμορφος.</span><br />
<span style="color: white;">Είχα λουστεί χτες βράδυ με τη</span><br />
<span style="color: white;">μουσική της φωνής σου –</span><br />
<span style="color: white;">Κρατούσα</span><br />
<span style="color: white;">την πένα στο χέρι μου κι’ όπου</span><br />
<span style="color: white;">έβρισκα ήλιο, βουτούσα την άκρη της</span><br />
<span style="color: white;">κι έγραφα στίχους.</span><br />
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">Νικηφόρος Βρεττάκος, Παιχνίδια με τα χρώματα</span></b></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-17319284965308927182014-03-21T21:38:00.001+02:002014-03-21T21:38:22.523+02:00Εσύ δεν μάς έδωσες τον κόσμο για να τον απολαύσουμε, Εσύ μάς τον πρόσφερες για να τον κάνουμε λέξη...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/t31.0-8/1537601_10202524797813989_1858910732_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="283" src="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/t31.0-8/1537601_10202524797813989_1858910732_o.jpg" width="640" /></a></div>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ</span></b><br />
<br />
Κύριε, τι ανταμοιβή θα δώσεις σε μάς τους ποιητές;<br />
Κοίτα, δεν έχουμε τίποτα, ούτε καν δική μας ζωή·<br />
είμαστε οι αγγελιοφόροι σε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε.<br />
Το κορμί μας το καίει μια φλόγα ουράνια·<br />
αν παρατηρούμε, είναι μόνο για να το βγάλουμε σε φωνή.<br />
<br />
Δεν μπορούμε να κόψουμε ούτε λουλούδι από ένα φράχτη<br />
για να είναι δικό μας και τίποτ' άλλο παρά δικό μας,<br />
ούτε να κρατηθούμε ήρεμοι εν μέσω των πραγμάτων,<br />
χωρίς σκέψη, να τα απολαύσουμε στην παρουσία τους μόνο.<br />
Ποτέ δεν θα ξέρουμε πώς είναι πραγματικά τα βράδια,<br />
ελευθερωμένη απ' την αγωνία μας η γυμνή ομορφιά τους·<br />
ποτέ δε θα γνωρίσουμε αυτό που είναι μια γυναίκα<br />
στα βαθιά δάση της, όπου πρέπει να μπεις σιωπηλός.<br />
Εσύ δεν μάς έδωσες τον κόσμο για να τον απολαύσουμε,<br />
Εσύ μάς τον πρόσφερες για να τον κάνουμε λέξη.<br />
Και κατόπιν για να έχει η γη φωνή μέσα από μάς<br />
απομείναμε χωρίς αυτήν, με μόνη τη μεγαλοψυχία...<br />
<br />
Ήδη βλέπεις ότι μέσα από μάς έχει ήχο η ζωή,<br />
ακριβώς όπως γίνεται απ' τις πέτρες το κρύσταλλο του ποταμού.<br />
Εσύ δεν έφτιαξες τη Δημιουργία σου για να τη βυθίσεις στη σιωπή,<br />
στη σιωπή που δραπετεύει ενός κόσμου που μοχθεί·<br />
για να την ζήσει μόνο, χωρίς να σταματήσει να την παρατηρεί...<br />
Γι αυτό μάς έχεις βάλει στην άκρη του δρόμου<br />
με τη μόνη υποχρέωση να κραυγάζουμε έκθαμβοι.<br />
Σε μας αναπαύεται των ανθρώπων η βιάση.<br />
Γιατί, αν δεν υπήρχαμε, για ποιον θα ήταν τόσα πολλά πράγματα<br />
ανώφελα και όμορφα, που ο Θεός δημιούργησε,<br />
τόσα κόκκινα ηλιοβασιλέματα, και τόσα άκαρπα δέντρα,<br />
και τόσα λουλούδια, και τόσα πουλιά περιπλανώμενα;<br />
Μόνο εμείς νιώθουμε το δώρο σου<br />
και σ' ευγνωμονούμε γι αυτό με φωνές έκστασης.<br />
Εσύ χαμογελάς, Κύριε, νιώθοντας ξεπληρωμένος<br />
με την σύνθλιψή μας από δέος και θαυμασμό.<br />
<br />
Αυτό που μάς εξυψώνει μπορεί να είναι δικό σου μόνο.<br />
Μόνο εκείνος που μας δημιούργησε μπορεί να μάς καταστρέψει έτσι<br />
στην αγκαλιά μιας φλόγας τόσο σκληρής και μαγευτικής.<br />
<br />
Εσύ που φροντίζεις τα πουλιά που μεταφέρουν το μήνυμά σου,<br />
σώσε στον θάνατο τις κουρασμένες καρδιές μας,<br />
Δώσε τους ειρήνη, αυτή την ειρήνη που στη ζωή τους αρνήθηκες,<br />
Σβήσ' τους τις οδυνηρές, αδυσώπητες σκέψεις.<br />
Εσύ θα μάς δώσεις σε Σένα το Όλο που αναζητάμε·<br />
θα δοθείς σε μάς τους ίδιους, αφού θα σ' έχουμε<br />
για μάς μονο, κι όχι για να σε υμνούμε.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Jose Maria Valverde (1926-1996)</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;">Μετ. Μαριάννα Τζανάκη</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;">Φωτό: Yaşar Koç</span></b></div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-75115437489584930102014-02-15T11:22:00.001+02:002014-02-15T11:22:23.235+02:00...το ποίημα που σκοτώνει ακαριαία από το πρώτο άκουσμα ή με το βαρύ ποίημα που δηλητηριάζει αργά το ποίημα που τσακίζει τα κόκαλα το ποίημα που γκρεμίζει τα σπίτια το εξανθηματικό ποίημα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t31/1399071_10202308309441915_1453231872_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t31/1399071_10202308309441915_1453231872_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="color: #990000;">Το ποίημα που σκοτώνει</span></b><br />
<br />
Ω Θεέ μου, πού είναι εκείνοι οι καιροί οι θαυμάσιοι<br />
όπου οι κλέφτες οι μπάσταρδοι κι οι εμπρηστές<br />
εκτελούντο πάνω στη δημόσια πλατεία<br />
δια της απλής αναγνώσεως ενός ποιήματος;<br />
<br />
Το πλήθος πλησίαζε στ' αυτιά τους στους κροτάφους τους<br />
στους λαιμούς τους στα στόματά τους στα ρουθούνια τους<br />
κι άρχιζε ν' απαγγέλλει σοβαρά κι επιβλητικά κι άρχιζε<br />
να ουρλιάζει με μια φωνή το ύστατο ποίημα<br />
<br />
το ποίημα που σκοτώνει δια της πείνας<br />
το ποίημα με χιλιάδες στίχους<br />
του οποίου η απαγγελία διαρκεί τριάντα ημέρες<br />
διάστημα κατά το οποίο οι κλέφτες οι μπάσταρδοι κι οι εμπρηστές<br />
όφειλαν να μείνουν σε στάση προσοχής<br />
με τα μάτια άγρυπνα<br />
και οι περιπλανώμενοι εκτελούνταν πιο γρήγορα<br />
χάρις στο ποίημα που σκοτώνει πιο γρήγορα<br />
το ποίημα που σκοτώνει ακαριαία από το πρώτο άκουσμα<br />
ή με το βαρύ ποίημα που δηλητηριάζει αργά<br />
το ποίημα που τσακίζει τα κόκαλα το ποίημα που<br />
γκρεμίζει τα σπίτια το εξανθηματικό ποίημα<br />
το μόνο που σε τσουρουφλίζει μέχρι την ώρα του μεσημεριού<br />
και βάζει φωτιά στον ίδιο σου τον αέρα που ήδη εισέπνευσες<br />
το ποίημα που σε θαμπώνει μοναχά μέχρι<br />
να μαυρίσει το πνεύμα σου από έναν θεϊκό παλμό<br />
<br />
το ποίημα που τρομοκρατεί<br />
το ποίημα που σκοτώνει τους αναβάτες κι αφήνει τ' άλογά τους<br />
και το άλλο που σκοτώνει δεκάδες χιλιάδες<br />
θλιμμένους στρατιώτες<br />
θαυμαστές του Σενέκα<br />
για κάθε περίπτωση ξεχωριστή η πόλη είχε<br />
το ποίημα που ήταν κατάλληλο για ένα έγκλημα ή για μια χολέρα<br />
για να δαμάσει τα θηρία για να μάθει την αλήθεια<br />
από το στόμα του δραπέτη<br />
<br />
κάθε ποίημα αντιστοιχούσε στη λέξη ναι και<br />
κάθε ναι προφερόταν ψηλότερα απ' το όχι<br />
έτσι εκείνο πήγαινε παντού αυτή την εποχή<br />
που χάραζε η αυγή και μέσα στους δρόμους<br />
βασίλευε ηρεμία.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Matei Vişniec</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;">Μετ. Μαριάννα Τζανάκη</span></b></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-43602911174730697672013-08-14T12:25:00.001+03:002013-08-14T12:25:48.379+03:00Ξέρω πια ότι άλλοι ποιητές ντύνονται ποιητές, πάνε στα γραφεία της σιωπής, διαχειρίζονται τις τράπεζες της λάμψης, υπολογίζουν με τις μυρωδιές το ισοζύγιο των εσωτερικών τους κεφαλαίων...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000;"><b>ΠΟΙΗΤΙΚΗ</b></span><br />
<br />
Υπάρχουν επίσης στιγμές που αφήνουμε<br />
τα λόγια του έρωτα και τις σιωπές<br />
να μιλήσουν για ποίηση.<br />
Εσύ ξεκουράζεις τη φωνή στο παρελθόν<br />
και θυμάσαι τον τίτλο ενός βιβλίου,<br />
την ιστορία μερικών στίχων,<br />
τη νεανική νύχτα κάποιων τραγουδοποιών,<br />
τη σημασία που έχουν<br />
οι ποιητές και οι σημαίες στη ζωή σου.<br />
Εγώ σου μιλώ για κόμματα και κεφαλαία,<br />
για εικόνες που πλεονάζουν ή που λείπουν<br />
για την ανάγκη να επιτευχθεί ένας ρυθμός<br />
που να συγκρατεί την ιστορία,<br />
ακριβώς όπως με τα χέρια συγκρατείται<br />
η υγρασία και τα τείχη ενός κάστρου στην άμμο.<br />
Θυμάμαι, επίσης, κάποιους στίχους<br />
τις νύχτες όπου κόμματα και κεφαλαία,<br />
μεταφορές και ρυθμοί,<br />
ζέσταιναν το σπίτι μου,<br />
μου έκαναν συντροφιά,<br />
ήξεραν να με πείθουν<br />
με την ίδια εξουσία μιας αποπλάνησης.<br />
<br />
Ξέρω πια ότι άλλοι ποιητές<br />
ντύνονται ποιητές,<br />
πάνε στα γραφεία της σιωπής,<br />
διαχειρίζονται τις τράπεζες της λάμψης,<br />
υπολογίζουν με τις μυρωδιές<br />
το ισοζύγιο των εσωτερικών τους κεφαλαίων<br />
είναι η δάδα βασιλέων και θεών<br />
ή είναι η γλώσσα της κόλασης.<br />
<br />
Θα είναι που έχουν ψυχή.<br />
Εγώ αρκούμαι με το να έχω εσένα<br />
και με το να έχω συνείδηση.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Luis García Montero<br />Μετ. Μαριάννα Τζανάκη</b></span><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/fca2oXLe9g4" width="420"></iframe></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-12310182515612741922013-07-20T02:24:00.001+03:002013-07-20T02:24:22.565+03:00Raymond Queneau: Ασκήσεις ύφους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmVbsY5YuIdQS7yEY9QK1LDptRM-2EcttFKa4fXKbvJleJQgedV76YxooA6lkjLZGWssKF0ywpzDPVXZv1y9CmaCA-wncFAMJO3nRq8pHgO9dGEvI6bkU0aRQP1VLBxwLJUnU8iackUp39/s400/Raymond+Queneau2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmVbsY5YuIdQS7yEY9QK1LDptRM-2EcttFKa4fXKbvJleJQgedV76YxooA6lkjLZGWssKF0ywpzDPVXZv1y9CmaCA-wncFAMJO3nRq8pHgO9dGEvI6bkU0aRQP1VLBxwLJUnU8iackUp39/s1600/Raymond+Queneau2.jpg" /></a></b></div>
<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Ραιυμόν Κενώ</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">Από τις ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ</span></b><br />
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">Σημειώσεις</span></b><br />
<br />
Σ’
ένα λεωφορείο της γραμμής S. Συνωστισμός. Ένας τύπος γύρω στα είκοσι
έξι, καπέλο μαλακό με μια πλεξούδα στη θέση της κορδέλας, πολύ μακρύς
λαιμός σα να του τον είχανε τραβήξει. Κόσμος κατεβαίνει. Ο περί ου ο
λόγος αρπάζεται μ’ ένα διπλανό του. Τον κατηγορεί πως τον σπρώχνει κάθε
φορά που κάποιος θέλει να περάσει. Τόνος κλαψιάρικος με κακές διαθέσεις.
Καθώς βλέπει να ελευθερώνεται ένα κάθισμα, τρέχει και κάθεται. Δυο ώρες
αργότερα, τον ξαναβλέπω στην Κουρ ντε Ρομ, μπροστά στο σταθμό Σαιν
Λαζάρ. Είναι μαζί μ’ ένα φίλο του που του λέει: «Πρέπει να ράψεις άλλο
ένα κουμπί στο παλτό σου». Του δείχνει πού (στο πέτο) και γιατί.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Η υποκειμενική άποψη</b></span><br />
<br />
Δεν
ήμουν διόλου δυσαρεστημένος με το ντύσιμό μου εκείνη τη μέρα.
Πρωτοφορούσα ένα παρδαλούτσικο καπέλο κι ένα παλτό, για το οποίο πολύ
καμάρωνα. Μπροστά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ συνάντησα τον Χ που προσπάθησε
να μου χαλάσει το κέφι, θέλοντας να μου αποδείξει πως το παλτό μου ήταν
πολύ ανοιχτό στο πέτο και πως θα ’πρεπε να προσθέσω εκεί ένα κουμπί.
Πάλι καλά που δεν τόλμησε να θίξει το καπέλο μου.<br />
Λίγο νωρίτερα,
έβαλα όπως έπρεπε στη θέση του ένα παλιοτόμαρο, που το ’κανε επίτηδες να
με ξενυχιάζει κάθε φορά που περνούσε κόσμος, ανεβαίνοντας ή
κατεβαίνοντας. Αυτό συνέβη σ’ ένα από κείνα τα βρωμερά λεωφορεία που
πήζουν στη λαϊκούρα ακριβώς εκείνες τις ώρες που είμαι υποχρεωμένος να
τα χρησιμοποιώ.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Κι άλλη υποκειμενική άποψη</b></span><br />
<br />
Ήταν σήμερα
δίπλα μου στο λεωφορείο ένα από κείνα τα μυξιάρικα που, ευτυχώς,
εκλείπουν σιγά σιγά, γιατί καμιά μέρα θα σκότωνα κανένα από δαύτα. Ο
λεγόμενος, ένα τσογλάνι γύρω στα είκοσι έξι, τριάντα, μου την έδινε
πολύ, όχι μόνο για το μακρύ λαιμό του σαν ξεπουπουλιασμένης γαλοπούλας,
αλλά και γιατί είχε στο καπέλο του αντί για κορδέλα ένα λεπτό μελιτζανί
κορδόνι. Α το κάθαρμα! Πόση αηδία μου προκαλούσε! Όπως λοιπόν είχε πολύ
κόσμο στο λεωφορείο εκείνη την ώρα, έβρισκα την ευκαιρία, κάθε φορά που
στριμωχνόμασταν για να κατέβει ή να ανέβει ο κόσμος, να του χώνω τον
αγκώνα μου στα παΐδια του. Στο τέλος μου την κοπάνησε, πάνω που ήμουν
έτοιμος να του τραβήξω ένα ξεγυρισμένο ξενύχιασμα. Θα του ’λεγα ακόμα,
μόνο και μόνο για να τον φτιάξω, πως το παλτό του ήταν πολύ ανοιχτό στο
πέτο.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Διευκρινιστικό</b></span><br />
<br />
Σ’ ένα λεωφορείο (και να μη γίνει
σύγχυση με το: Εσένα λέω, φορείο!), παρατήρησα (και όχι παρατύρισα) έναν
τύπο μ’ ένα (και όχι τυπωμένα) καπέλο στολισμένο με (και όχι καπέλο
στολής μένομε) ένα πλεγμένο κορδόνι (και όχι κορδωμένο πλεχτό). Είχε ένα
λαιμό παρατεταμένο (και όχι ένα μελό παραπεταμένο). Οι άνθρωποι ήταν
συνωστισμένοι (και όχι συν όστις μένει). Με κάθε απότομη κίνηση του
οχήματος (και όχι οχύρωση του κινήματος), ο παραπλήσιος τον πατούσε (και
όχι ο παραπατήσας τον πλησίαζε). Ο νεαρός έγινε άνω ποταμών (και όχι ο
ποταμός έγινε άνω νεαρών), μόλις όμως άδειασε μετά μια θέση (και όχι μια
άδεια σε μετάθεση), πηδώντας πήγε προς τα κει (και όχι ο πηδών ας πει
μια προσταγή).<br />
Αργότερα τον πήρε το μάτι μου που λες (και όχι αργό
τεράτων πυρετό, μα τι μου λες), να μιλά με το φίλο του (και όχι να μήλα
με το φύλλο του) για ένα κουμπί στο πανωφόρι του (και όχι για ένα
αποκούμπι στο ανηφόρι του).<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Ομοιοτέλευτο</b></span><br />
<br />
Ένα μεσημέρι,
μέσ’ στο καλοκαίρι, μπήκα στο S για να με μεταφέρει στου Σαμπερέ τα
μέρη. Δεν φυσούσε αγέρι κι όπως είχε μαζευτεί εκεί μέσα ένα ασκέρι,
κινδύνευα να κολλήσω μπέρι μπέρι. Ακούω ένα μακρυχέρη, λιγνό σαν
αγιοκέρι, να βρίζει κάποιον: «μαουνιέρη», για τα πλήγματα που του
επιφέρει και που τον κάνουν να υποφέρει. Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει,
καταλαβαίνοντας πως είναι χαμένος από χέρι, παρατά το νταραβέρι και, ενώ
όλος ο κόσμος επιχαίρει, την κοπανά σαν περιστέρι.<br />
Τον ξαναείδα πιο πέρι, έξω απ’ το σταθμό του Σαιν Λαζέρι, που ’χε ανοίξει κουβεντέρι για το πέτο στο παλτέρι.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Σονέτο</b></span><br />
<br />
Ένας φτωχοταλαίπωρος, που θύμιζεν απάχη,<br />
μ’ ένα καπέλο παρδαλό και με λαιμό μακρύ,<br />
περίμενε — τι βάσανο! — στη στάση ένα πρωί,<br />
να ’ρθει το λεωφορείο του για να ριχτεί στη μάχη.<br />
<br />
Σα στάθη ομπρός του τ’ όχημα, μέσα του είπε «όρμα!»,<br />
τι η απαντοχή τον έλιωσ’ ώσπου νά ’ρθει εκείνο το S,<br />
και νιώθοντας πρωτόγνωρες και άγριες ηδονές,<br />
έδωσε μια και βρέθηκε στου κήτους την πλατφόρμα.<br />
<br />
Αλίμονο όμως του ’λαχε μπροστά του ένα γομάρι,<br />
που μια, δυο, τρεις δεν άντεξε, τον έβρισε αφού<br />
σε κάθε απότομη στροφή του πάταε το ποδάρι,<br />
<br />
μα πήε και κάθισε μακριά, να διαλυθούν τα νέφη.<br />
Αργότερα, ένας φίλος του, στην πόρτα ενός σταθμού,<br />
για ένα μικρό σκατόκουμπο του χάλασε το κέφι.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Ιταλισμοί</b></span><br />
<br />
Κοντά
στο μετσοτζόρνο ήρθε το λεωφορέττο. Αβάντι! είπα μέσα μου και μ’ ένα
σάλτο ήμουνα τροβάτος στο γκρίζο μαρσεπιέτο του. Εκεί είδα ένα τζόβενο
σαν αρλεκίνο: λούνγκος σαν κατσαβίδι και πάνω στην τέστα του φορούσε ένα
καπέλο με γαρνιτούρα μία τρέσα. Ξαφνικαμέντε, τα ’βαλε με τον βιτσίνο
του (ένα σινιόρε ντελικάτο, όλο φινέτσα), γιατί — λέει — του πατούσε τα
ποδαρίνια του. Καπάτσος όμως καθώς ήτανε, μόλις είδε ένα καθισματίνο
λίμπερο, πήγε πρέστο να ριποζάρει τον καβάλο του.<br />
Ντόπο δυο ωρίνες,
τον ξαναείδα τον κανάγια. Ήταν στην πιάτσα Σάντο Λάζαρο, κομπανία μ’ ένα
αμίκο του τάλε κουάλε, που του ’δινε κονσίλιες για ένα μποτόνι στο
παλτό του.<br />
Φινάλε.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Αμερικανισμοί</b></span><br />
<br />
Ένα ντέι, γύρω στο
νούνι, πάνω στο μπούσι που μας πήγαινε στο Σαμπερέι, λουκάρω ένα
τζούνιορ σαν κλόουν: το νέκι του ήταν δέκα ίντσες και στο χάτι του είχε
αντί για ριμπόνι ένα στρίνγκο. Στα ξαφνικέισιον, ο τζούνιορ έγινε
φουντούκια κι ακιουζάρισε ένα τζέντλεμαν πως του πάταγε τα φούτια. Πριν
όμως ο άλλος του δώσει κάνα σουτ και τον βγάλει μπι-ελ-αρ, διάλεξε ένα
άδειο τσέρι σ’ ένα κόρνερ και βγήκε άουτ.<br />
Δυο ώρες αργότερα, πήρα ένα
νέο σοκ: είδα ξανά τον σταρ του σκετς έξω απ’ το μπαρ της Κουρ ντε
Ρόουμ. Ήταν μ’ ένα φρέντι του του ίδιου σεξ, που του ’δινε οπίνιες για
το κολάρο της ρεντιγκότας του.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Χωριάτικο</b></span><br />
<br />
Ελόου μας,
ματάκια μ’, διν ίχαμ’ αυτούνα τα χαρτάκια με τσ’ αριθιμοί απού παν’,
αλλά στου καρ’ ανιβίκαμ’ που να μην έσωνε. Μουόλις πατήσαμ’ του πόδι μας
(τι πατήσαμ’ δηλαδή, που λέει ο λόγος — πιτάμεν’ ήμασταν), τι ζούληγμα
ήταν δαύτου γιόκα μ’, τι στριμουξίδ’! Δουόσαμ’ τα χριέματ’ δόξα να ’χει
ου Κύριους μη μας πουν και τιέπουτ’, κάναμ’ μια γυρουβουλιά μι τ’ ματ’
και τι βλέπουμ’ μαθές: ίνα ντ’ρεκ’ ίσαμ’ κει παν’ μι κατ’ λαιμά κι ίνα
καπέλου Βαγγελίστρα μ’! Του καπέλ’ είχε τριγύρ’ μια πλιεξούδ’! Και τι
τούνα τσίμπησε κει που καθόντανε, γυρνάει μαθές κι λέει κατ’ λόγια στουν
κύριου που ’ταν σμα ’τ κι μια κι δυο ιπίγ’ κι καθ’σ.<br />
Τι βλέπουν τα
ματάκια μας στην πολ’! Αμ δι σ’ είπ’! Που τουν ματάδαμ’ το ντ’ρεκ!
Μπρουστά σ’ ίνα μεγάααλου σπιτ’ που κι ιγώ διν ξέρου τι ’ντουνα, να τους
πάλ’ πάαινε κι ιρχούντανε μ’ ιν’ άλλου ντ’ρεκ ίδιου μπόι κι αμ τι
θαρρείς που του ’κρέεν τ’ άλλου ντ’ρεκ ίδιου μπόι; Του ’κρεν «αυτούν’ τ’
κουμπί πριέπ’ να τ’ ράψ’ λίγου πιου παν’ να σ’ χαρώ». Σ’ αρσ’; Αυτά του
’κρεν’ του ντ’ρεκ τ’ άλλου ντ’ρεκ ίδιου μπόι.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Μάγκικο</b></span><br />
<br />
Νταν
μεσημέρι καβαλάω το ες. Σκάω τα λεφτά ως είναι φυσικόν και προχωράω στα
παραμέσα. Να σου που λες κι ο δικός σου, ένας φιόγκος μ’ ένα σβέρκο σα
τηλεσκόπιο κι ένα σπάγκο στην καπελαδούρα. Εγώ το κόβω το παιδί να πούμε
γιατί έχει χάζι, όταν όλως αιφνιδίως γυρνά στον παραδίπλα και του τη
βγαίνει ούτω πως: Λίγη προσοχή δε βλάφτει, πάτα και λίγο λεωφορείο, πώς
μου ξηγιέσαι έτσι, κοντεύεις να μου δώσεις τα νύχια μου στο χέρι, και
ούτω καθεξής. Πάνω που αδειάζει όμως μια θέση, γίνεται μπουχός και μην
τον είδατε.<br />
Διελθών αργότερα της Κουρ ντε Ρομ, τον ξαναπαίρνει ο
οφθαλμός μου να ’χει πιάσει λακριντί μ’ έναν άλλο φιόγκο, σουλούπι τάλε
κουάλε. Και τι γυρνάει ο δικός του και του λέει! Να ράψει κι άλλο ένα
κουμπί άμα λάχει στο μπαρντεσού του!<br />
<br />
μτφρ. <span style="color: #990000;"><b>Αχιλλέας Κυριακίδης</b></span><br />
<br />
<br />
<div align="justify" class="p_indent">
<br /></div>
<div align="justify" class="p_indent">
</div>
Ο <span style="color: #990000;"><b>Ρεϊμόν Κενώ (Raymond Queneau, Χάβρη, 21 Φεβρουαρίου 1903- 25 Οκτωβρίου 1976)</b></span> ήταν Γάλλος συγγραφέας, ποιητής, στιχουργός, μεταφραστής και μαθηματικός. Πολυσχιδής προσωπικότητα, με αίσθηση του χιούμορ και φαντασία, ανανέωσε τη γαλλική γλώσσα και λογοτεχνία εισάγοντας τον προφορικό λόγο και υπογραμμίζοντας την έννοια του αστείου στα γαλλικά γράμματα.<br /><br />Μοναχογιός του Αυγούστου Κενώ (Auguste Queneau) και της Ζοζεφίν Μινιό (Joséphine Mignot) που είχαν κατάστημα ψιλικών, ο Ρεϊμόν γεννήθηκε το 1903 στη Χάβρη. Εκεί μεγάλωσε και έκανε τις πρώτες σπουδές του. Πήγαινε συχνά με τον πατέρα του στον κινηματογράφο, διάβαζε πολύ και ξεκίνησε να γράφει από την εφηβική του ηλικία. Έπειτα πήγε στο Παρίσι για να πάρει πτυχίο φιλολογίας και φιλοσοφίας (License de philosophie et de lettres) από τη Σορβόνη (1924). Εκεί εκδηλώθηκαν για πρώτη φορά κρίσεις άσθματος.<br /><br />Εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Αλγερία και στο Μαρόκο, όπου ήρθε σε επαφή με την αργκό αλλά και με την αραβική γλώσσα, όμως παράλληλα παρακολουθούσε τη λογοτεχνική κίνηση από αρκετά κοντά. Είχε συνεργαστεί μάλιστα στην έκδοση της Σουρεαλιστικής επανάστασης αλλά από το 1929 είχε ήδη διακόψει τις σχέσεις του με το κίνημα του Αντρέ Μπρετόν για προσωπικούς και πολιτικούς λόγους. Παντρεύτηκε την Ζανίν Καν (αδερφή παλιάς ερωμένης του Μπρετόν-1928) με την οποία απέκτησε τον μοναχογιό του Ζαν Μαρί Κενώ (Jean-Marie Queneau) το 1934. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στη σχολή «École pratique des hautes études» και παρακολούθησε σειρά μαθημάτων πάνω στον Χέγκελ από τον γνωστό καθηγητή Αλεξάντρ Κοζέβ (1935).<br /><br />Διψασμένος για ταξίδια και γνώση επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1932 και ένιωσε βαθιά έκπληξη από το χάσμα που χώριζε την καθομιλουμένη από την καθαρεύουσα του γραπτού λόγου. Αυτός ο διαχωρισμός άλλωστε τον προβλημάτισε τόσο πολύ ώστε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για αυτόν καθώς στη συγγραφική του πορεία έθεσε τον στόχο να απαλλάξει τη γαλλική γλώσσα από τις συμβατικότητες του γραπτού λόγου.<br /><br />Αφού επιστρέψει, θα εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα-ποίημα με τίτλο «Le chiendent» για το οποίο θα κερδίσει άλλωστε και το μόλις θεσπισμένο -με αφορμή το βιβλίο του- βραβείο των Ντε Μαγκό. Κατόπιν ακολουθούν κάποια αυτοβιογραφικά έργα: Les derniers jours (1936), Odile (1937), Les enfants du limon (1938). Παράλληλα εργάζεται ως τραπεζικός αλλά και ως πωλητής μέχρι να προσληφθεί από τον εκδοτικό οίκο Γκαλιμάρ ως αναγνώστης και έτσι να μπορέσει να αφιερωθεί περισσότερο στη συγγραφή. Ιδρύει μαζί με τον Ζωρζ Πελορσόν την επιθεώρηση «Volontées», γράφει και εκδίδει βιβλία. Η πρώτη του επιτυχία θα είναι το Pierrot mon ami (1942) και θα γίνει διάσημος το 1959 με το βιβλίο «Η Ζαζί στο μετρό» (Zazie dans le métro) που θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον Λουί Μαλ. Η υστεροφημία του Κενώ όμως θα επισφραγισθεί από τα «Γαλάζια λουλούδια» (Les Fleurs bleues, 1965) καθώς και από ένα παλαιότερο έργο του, τις «Ασκήσεις ύφους» (Exercices de style, 1947).<br /><br />Για κάποιο διάστημα στη δεκαετία του '30 ο Κενώ μελέτησε και κατέγραψε αυτούς που αποκαλούσε «les fous littéraires» (Οι τρελοί λογοτέχνες), συγγραφείς που είχαν διακηρύξει διάφορες εκκεντρικές θεωρίες. Κατέληξε στη συγγραφή ενός τόμου που υπερέβαινε τις 700 σελίδες που κανένας εκδότης δε θέλησε να εκδώσει. Μέρος της τεράστιας εργασίας του ενσωματώθηκε στο έργο του Les enfants du limon μέσω του ήρωα, κυρίου Σαμπερνάκ (Monsieur Chambernac) που ήταν συγγραφέας της «Εγκυκλοπαίδειας των Ανακριβών Επιστημών», ενός βιβλίου για τους «τρελούς λογοτέχνες».<br /><br />Καθώς είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τις επιστήμες, το 1948 γράφτηκε στη Μαθηματική Εταιρία Γαλλίας και μάλιστα αφοσιώθηκε στην εφαρμογή των μαθηματικών κανόνων στο λογοτεχνικό έργο. Από το 1950 συμμετείχε στο Κολλέγιο Παταφυσικής με το βαθμό του «Σατράπη» ενώ το 1951 τον δέχτηκε η Ακαδημία Γκωνκούρ και από το 1954 διηύθηνε τις εγκυκλοπαιδικές εκδόσεις του εκδοτικού οίκου Pleiade.<br /><br />Κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου του κολλεγίου Παταφυσικής αποφάσισε μαζί με τον μαθηματικό Φρανσουά λε Λιονέ να ιδρύσουν την Ουλιπό (Oulipo, Ouvroir de la Litterature Potentielle = Εργαστήριο Δυνητικής Λογοτεχνίας) στην οποία συμμετείχαν πολλοί σημαντικοί λογοτέχνες.<br /><br />Παρά τις πολλές απαιτητικές και διαφορετικές ενασχολήσεις του, ο Κενώ θα βρει τον χρόνο να εκφράσει την ποιητική του φλέβα αφού θα είναι άλλωστε και ο μοναδικός ποιητής που έχει καταφέρει να γράψει εκατό τρισεκατομμύρια ποιήματα («Cent Mille Milliards de Poèmes», 1961). Πρόκειται για ένα βιβλίο που έδινε τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ανακατέψει τις λέξεις κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθούν σύμφωνα με τους υπολογισμούς του συγγραφέα εκατό τρισεκατομμύρια ποιήματα.<br /><br />Ο Κενώ πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 1976. Ο τάφος του βρίσκεται στο παλιό νεκροταφείο του Juvisy-sur-Orge, στην Εσόν (Essonne) έξω από το Παρίσι.<br /><br />
Πληροφορίες από: wikipedia</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-13308364680809107242013-04-24T00:19:00.000+03:002013-04-24T00:19:09.443+03:00Η Άννα, η Χρυσόστομη Πασών των Ρωσιών έγραψε η Μαρίνα Τσβετάγιεβα για την Αχμάτοβα, την ποιήτρια που λατρεύτηκε ως μούσα και έζησε ως μάρτυρας...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://i283.photobucket.com/albums/kk313/Frekkken_snork/1922-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://i283.photobucket.com/albums/kk313/Frekkken_snork/1922-4.jpg" /></a></div>
<br /><br />Η Άννα, η Χρυσόστομη Πασών των Ρωσιών έγραψε η Μαρίνα Τσβετάγιεβα για την Αχμάτοβα, την ποιήτρια που λατρεύτηκε ως μούσα και έζησε ως μάρτυρας...<br />
<br />
Διάβαζα ένα αφιέρωμα της εξαίρετης Σόνια Ιλίνσκαγια - Αλεξανδροπούλου για το «Ρέκβιεμ» της Ρωσίδας ποιήτριας Άννας Αχμάτοβα, το οποίο είχε γραφτεί για τη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου. Και γράφει ότι ο Αλεξάνδρου έλεγε το εξής ανατριχιαστικό: «Τα ποιήματα ξαναγράφονται. Δεν μεταφράζονται»<br />
<br />
Αυτή η «γοητευτική αυθαιρεσία» του μεταφραστή, ακόμα κι αν πρόκειται για μεταφραστές - δημιουργούς, όπως ο Άρης Αλεξάνδρου, με σοκάρει. Τότε κατανοώ γιατί ο Ρίλκε έμαθε ρωσικά για να διαβάζει τους αγαπημένους του ποιητές στο πρωτότυπο και γιατί η Τσβετάγιεβα και ο Παστερνάκ έμαθαν γερμανικά για να διαβάζουν Ρίλκε.<br />
<br />
Η Σόνια Ιλίνσκαγια, που έχει και μια βιωματική σχέση με το Ρέκβιεμ της Αχμάτοβα, εφ' όσον το «γνώρισε» σε έκδοση «Σαμιζντάτ» (δακτυλόγραφα αντίτυπα που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι), προτείνει μια χρήσιμη συγκριτική θεώρηση της μετάφρασης του Αλεξάνδρου και της λιγότερο γνωστής μετάφρασής του από την Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, η οποία είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό «Ποίηση».<br />
<br />
Και συνεχίζει η Σόνια Ιλίνσκαγια...<br />
<br />
«Και οι δύο μεταφραστές διαισθάνονται και αναγνωρίζουν τις αναπόφευκτες ατέλειες της δουλειάς τους. Περισσότερο αναλυτική είναι σε αυτό το σημείο η Αγγελάκη - Ρουκ που, όπως λέει η ίδια, μεταφράζοντας την Αχμάτοβα, και τη ρωσική ποίηση γενικότερα, παραβιάζει τον δικό της στέρεο, κατά τα άλλα, κανόνα ποτέ να «μη μεταφράζει ρίμα με ρίμα». Οι λόγοι που της επιβάλλουν να την κρατήσει για τα ρωσικά κείμενα (το ίδιο μάλλον ισχύει και για τον Αλεξάνδρου) συνδέονται με τον σημαντικό ρόλο που παίζει η ρίμα στο εκφραστικό σύστημα της ρωσικής ποίησης. Η επιδίωξη όσο γίνεται μεγαλύτερης και πλήρους αντιστοιχίας μετάφρασης και πρωτοτύπου ασφαλώς είναι και θα παραμένει το ποθητό ζητούμενο, προκύπτουν ωστόσο κάποια σοβαρά ερωτήματα. Θα περιοριστώ σε δύο:<br />
<br />
1. Όταν η ρίμα της απόδοσης απέχει, κάποτε σημαντικά, από τη λαμπρή τελειότητα του πρωτοτύπου, τι εντύπωση θα αποκομίσει ένας αναγνώστης που διαθέτει μόνο την απόδοση;<br />
<br />
2. Πώς θα του φανεί η χαλάρωση του ποιητικού λόγου που προέρχεται από τα αναγκαστικά παραγεμίσματα στίχων; Πρέπει μάλλον κι αυτή να την αποδώσει στη στάθμη του πρωτοτύπου. Ο αναγνώστης δε που μπορεί να συγκρίνει πρωτότυπο και μετάφραση, θα παρατηρήσει πως χάρη της ρίμας καμιά φορά θυσιάζεται η χαρισματική ευστοχία και η ευρηματικότητα της πρωτότυπης έκφρασης. Κάποτε για τον ίδιο λόγο ο μεταφραστής οδηγείται και σε ανεπιθύμητες νοηματικές αποκλίσεις.<br />
<br />
Θα δώσω παραδείγματα από την ομοιοκατάληκτη μετάφραση του πρώτου τετράστιχου του τέταρτου ποιήματος ξεκινώντας με μια τρίτη μετάφραση:<br />
<br />
4.<br />
Ποιος να το 'ξερε, κορίτσι τρελό,<br />
Πειραχτήρι απ' όλους χαϊδεμένο,<br />
Ερωτιάρα του Τσάρσκογιε Σελό*,<br />
Τι σου φύλαγε το πεπρωμένο.<br />
<br />
Αλεξάνδρου:<br />
4.<br />
Ποιος να στο 'λεγε τότε που οι φίλοι σου<br />
φιλενάδα τους σ' έλεγαν κ' έτοιμο το 'χες το σκώμμα<br />
κι αμαρτάνοντας πρόσφερες τ' άλικα χείλη σου,<br />
στη ζωή σου να πάθεις τι σου 'μελλε ακόμα.<br />
<br />
Αγγελάκη - Ρουκ:<br />
4.<br />
Να σου 'δειχνε κανείς εσένα, που 'σουν όλο χωρατό<br />
Και σε λατρεύαν όλοι οι φίλοι σου εκεί<br />
Χαρούμενη αμαρτωλή, στου Πούσκιν το χωριό<br />
Τι θα συμβεί μες στη ζωή...<br />
<br />
Και στις δύο κρινόμενες μεταφράσεις ο ποιητικός λόγος από επιγραμματικός γίνεται επεξηγηματικός, και ο τρίτος στίχος στον Αλεξάνδρου δίνει μια νοηματικά παρατραβηγμένη εικόνα.<br />
<br />
Θα κλείσω με το μότο. Πέρα από φανερές ατέλειες στην απόδοση της ομοιοκαταληξίας, υπάρχει κι εδώ μια εξασθένηση της επιγραμματικότητας, ιδιαίτερα απαραίτητης για το μότο, καθώς και η κοινή απόκλιση από τη συνειδητή λύση που έδωσε και το είχε σχολιάσει ειδικά η Αχμάτοβα:... ήμουν με το λαό μου τότε / εκεί που, αλίμονο, ήταν ο λαός μου. Το σημαντικό «αλίμονο» και στις δύο μεταφράσεις θυσιάστηκε στη ρίμα.<br />
<br />
Αλεξάνδρου: Όχι, δεν ζήτησα τον ξένον ουρανό, / ούτε φτερούγας ξένης προστασία - / είμουν με τον λαό μου τότε εδώ / όπου ο λαός μου ζούσε μες στη δυστυχία.<br />
<br />
Αγγελάκη - Ρουκ: Όχι, δεν μ' έκρυψε κανένας ξένος ουρανός / Κάτω από ξένη φτερούγα δεν βρήκα προστασία / Ήμουνα τότε εκεί που ήταν ο δικός μας ο λαός / Εκεί που ο λαός μας ήταν μες στη δυστυχία.»<br />
<br />
Προσθέτω για σύγκριση την ίδια μετάφραση του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη από το Ρέκβιεμ της Αχμάτοβα των εκδόσεων Αρμός που έχω:<br />
<br />
4.<br />
Ποιος να το φανταζότανε τότε που χαρωπή<br />
Των φίλων όλων η λατρεμένη<br />
Του Τσάρσκογιε Σελό χαρούμενη αμαρτωλή<br />
Στη ζωή σου τι θα συμβεί.<br />
<br />
* Θερινά ανάκτορα των Τσάρων<br />
<br />
Από τις μεταφράσεις τέσσερις μεταφράσεις του τετράστιχου από το ποίημα 4 του Ρέκβιεμ, μου αρέσει η πρώτη της Ιλίνσκαγια και μετά του Τριανταφυλλίδη.<br />
<br />
Μια μαρτυρία συγκλονιστική είναι αυτή της Τσουκόφσκαγια, στενής φίλης της Αχμάτοβα που έζησε δίπλα της όλη την περίοδο της αναγκαστικής σιωπής της στα δύσκολα χρόνια που η ποίησή της ήταν απαγορευμένη και που σημαδεύτηκαν από την εκτέλεση του πρώτου άντρα της, ποιητή Ν. Γκουμιλιόφ το 1921, τη σύλληψη το 1935 του γιου τους Λεβ και του τρίτου άντρα της Ν. Πούνιν (που εκείνη την πρώτη φορά αφέθηκαν ελεύθεροι έπειτα από ένα γράμμα της Αχμάτοβα στον Στάλιν), τη δεύτερη σύλληψη του Λεβ το 1938 και τη δραματική αναμονή έξω από τις φυλακές όπως την αναπλάθει στο Ρέκβιεμ.<br />
<br />
Στις Σημειώσεις λοιπόν για την Άννα Αχμάτοβα, αυτή η στενή της φίλη η πεζογράφος Λύδια Τσουκόφσκαγια, απεικονίζει τη σιωπηλή ιεροτελεστία: η Αχμάτοβα γράφει σε ένα χαρτί το ποίημα, η Τσουκόφσκαγια το διαβάζει ώσπου να το αποστηθίσει κι έπειτα η ποιήτρια ανάβει ένα σπίρτο και καίει το χαρτί...<br />
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-87665218683544507232013-04-05T09:45:00.000+03:002013-04-05T09:45:42.873+03:00Σε ποιον θάνατο πήγες; Περνούσε αεράκι από εκεί; ...Στοχάσου: Πόσο κράτησε το Θαύμα˙ πόσον η κακιά Στιγμή!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/534786_10200378897887832_1594414118_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="393" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/534786_10200378897887832_1594414118_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;">Μάρκος Μέσκος: Ένας κρυφός ποιητής της Θεσσαλονίκης.</span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Είναι ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Ο βραβευμένος ποιητής (που ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη από το 1981) μας μίλησε για την τέχνη, τον θάνατο και τα τοπία της ζωής του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Γεννηθήκατε στην Έδεσσα και ζήσατε εκεί για πολλά χρόνια. Μετά η «εσωτερική μετανάστευση» σάς πήγε στην Αθήνα και δουλέψατε σε διαφημιστικά γραφεία.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν θέμα επιβίωσης. Δεν εισχώρησε η τέχνη μου εκεί, δεν ήθελα να αλλοτριωθώ. Απέρριψα μάλιστα και προτάσεις για να γίνω μέτοχος σε διαφημιστικές εταιρείες. «Ευχαριστώ», τους είπα, «θέλω απλώς να πληρώνομαι καλά. Τον υπόλοιπο χρόνο τον θέλω για αλλού, βγάζοντας την επαγγελματική σκόνη από πάνω μου». Έτσι κι αλλιώς, στη διαφήμιση με έστρεψε ένας καλός μου φίλος. Εγώ στην αρχή ήθελα να γίνω δάσκαλος - ο πατέρας μου δεν με άφησε. Ήθελα επίσης να γίνω αρχιτέκτονας, πάλι ο πατέρας μου δεν με άφησε. Πήρα κι εγώ τα μπογαλάκια μου κι έφυγα και προσπάθησα να χτίσω τη ζωή μου απ' την αρχή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">Ο πατέρας σας δεν σας άφησε να γίνετε δάσκαλος και αρχιτέκτονας...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήθελε να γίνω έμπορος, να ακολουθήσω το δικό του παράδειγμα. Αν ήταν δυνατόν. Μπορούσα να γίνω ποτέ έμπορος εγώ; Δεν είχα ποτέ καμία σχέση με το χρήμα!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Σας άφησε όμως να γίνετε ποιητής!</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν το ήξερε. Νομίζω ότι και μέχρι το τέλος της ζωής του δεν γνώριζε τι σημαίνουν όλα αυτά... Οι δικοί μου (με την εξαίρεση της μεγάλης μου αδερφής) δεν έμαθαν τι σημαίνει ποίηση, ποιο είναι το βαθύτερο μεράκι μου, το βαθύτερο μυστικό μου. Αλλά κι εγώ δεν επιδίωξα να γίνω φανερά γνωστός. Όχι μόνο στους δικούς μου - πολλές φορές άνθρωποι με ρωτούσαν τι σχέση έχω με τον Μάρκο Μέσκο τον ποιητή και έλεγα: «Είναι ξάδερφός μου, ο συνονόματος ξάδερφός μου». Δεν μπορώ να πω εγώ για τον εαυτό μου «εγώ είμαι ποιητής», είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν προσήλθα στο ιερό της ποίησης για να αναγνωριστώ - ήταν ανάγκη ψυχής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Δεν σας ενδιαφέρει η υστεροφημία;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι, και δεν πιστεύω και στη μεταφυσική... Τώρα, αν αφήσουμε κάποια ίχνη καλώς, διαφορετικά...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Η ποίηση, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να είναι χρήσιμη ή όμορφη; Γίνεται να είναι και τα δύο;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αρκετά κείμενα από το τελευταίο μου βιβλίο (Στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο) αναφέρονται σ' αυτό ακριβώς το ερώτημα. Η ποίηση υπάρχει σαν ένας κρυμμένος θησαυρός στα αισθήματα των ανθρώπων. Είναι μια κρυμμένη ομορφιά, η οποία -σαν ένα τεράστιο μυστικό- καταφέρνει και εκμαιεύεται από κάποιους γραφιάδες, ποιητές. Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι η ποίηση είναι ένα από τα ουσιαστικά μεγέθη που προσδιορίζουν και τη ζωή και την έκφραση των όντων επί του πλανήτη Γη. Και, επιμένω να ισχυρίζομαι ότι, αν ο πλανήτης Γη μαυρίσει τελείως από τους επιχειρηματίες, από την αγορά, από όλα τα κακώς κείμενα, η ανθρώπινη φύση θα μεταναστεύσει σε άλλους πλανήτες - κάποτε. Και εκεί θα βρει τις καινούργιες αγκαλιές της, τις καινούργιες φωλιές της. Και εκεί θα εκφραστεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Αυτό το εννοείτε μόνο κυριολεκτικά ή και μεταφορικά;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κυριολεκτικά. Το λέω και σ' αυτούς που υποστηρίζουν ότι έρχεται το τέλος της ιστορίας, το τέλος της ποίησης... Δεν είναι έτσι, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Δεν τελειώνουν τα πράγματα, όσο υπάρχει ζωή θα υπάρχουν και η ομορφιά και η ποίηση και οι αναζητήσεις που ολοκληρώνουν τα όντα της Γης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Ξέρω πως ζωγραφίζετε. Οι πίνακές σας συμπληρώνουν το ποιητικό σας έργο ή μήπως είναι το αντίβαρο σ' αυτό;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν συμπληρώνουν οι πίνακες την ποίησή μου, είναι ένα υστερόγραφο σε χαρτιά, στα «αθώα λευκά χαρτιά» του Καρυωτάκη. Μόνο που εδώ έχουνε και χρώματα... Είναι μια αποφόρτιση. Όταν είμαι κουρασμένος και θέλω να ηρεμήσω, πιάνω τα χαρτιά και τα πινέλα και προσπαθώ να μπογιατίσω - ζωγράφος δεν δηλώνω. Ζωγραφίζω για μένα κυρίως, και για κάποιους φίλους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Και, κυρίως, τοπία που έχετε δει;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ναι. Ξέρω πολύ καλά αυτή την αναπνοή που βγάζουν πολλές φορές η βροχή, και το χιόνι, και η ομίχλη και η λιακάδα. Όλα τα τοπία, όμως, κρύβουν από πίσω τους μια ανάγκη - την ανάγκη να φανερώσουν (ή να κρύψουν) μια σκέψη, έναν συλλογισμό, ένα πρόβλημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Αναρωτιέμαι τι σας κράτησε -και κυρίως τι σας κρατάει ακόμα- εδώ, στη Θεσσαλονίκη...</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έφυγαν τα χρόνια καλέ μου φίλε, λιγοστεύει η ζωή μας... Το κονάκι το δικό μου είναι κάπου στην Άνω Τούμπα, οι φίλοι είναι εδώ και είμαι και κοντά στα δικά μου λημέρια, στο Βέρμιο, στο Καϊμακτσαλάν, στην Έδεσσα...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Είναι, τελικά, μια πόλη που εμπνέει ή μια πόλη που σκοτώνει την έμπνευση;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Θεσσαλονίκη είναι ένα τεράστιο εργαστήρι τέχνης. Είναι όμως κάπως υπόγειο όλο αυτό. Αυτά που φαίνονται στην επιφάνεια είναι τα διάφορα εξουσιαστικά κέντρα και οι διάφοροι πνευματικοί τρομοκράτες (ας μην τους ονομάσω τώρα). Η πόλη, όμως, είναι ιδεώδης τόπος για δημιουργία, για τέχνη. Ακόμα και τώρα. Πολλοί λένε ότι οι ποιητές και οι λογοτέχνες της πόλης μας τελείωσαν. Δεν είναι έτσι - η ζωή έρχεται πάντα και προσκομίζει νεότερους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρνητικά στην πνευματική ζωή της πόλης - δείτε τη δημοσιογραφική λογοτεχνία, όλο αυτό το δήθεν...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Και η καθημερινότητα; Η ποιότητα ζωής;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η καθημερινότητα καθορίζεται από τους ανθρώπους με τους οποίους συναλλάσσεσαι. Όπως παντού, κι εδώ το σημαντικό είναι ο άνθρωπος - και οι επιλογές του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Ισχύει δηλαδή αυτό που έγραψε ο Καβάφης για την πόλη που μας ακολουθεί, που είναι μέσα μας;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ισχύει, βεβαίως ισχύει. Θα πρέπει ο άνθρωπος να αντέχει τη σιωπή του. Αν την αντέχει, θα είναι παντού καλά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πηγή: <a href="http://www.lifo.gr/mag/features/1850"></a>lifo.gr</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Φωτ. Γιώργος Παπαδόπουλος</b></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-77638418170624293562013-03-21T13:42:00.001+02:002013-03-21T13:42:30.162+02:00Ντελακρουά: "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/imagecache/node_image660/poetry-660.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="289" src="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/imagecache/node_image660/poetry-660.png" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;">Η Παγκόσμια ημέρα ποίησης ξεκίνησε από την Ελλάδα</span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
«Δεν υπάρχει Τέχνη χωρίς ποίηση» είχε πει κάποτε ο Ντελακρουά, ωστόσο η δικαίωση ήρθε αιώνες αργότερα. Σήμερα, 21 Μαρτίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, η αρχική έμπνευση της οποίας ήρθε από την Ελλάδα κι συγκεκριμένα από τον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Φθινόπωρο του 1997, ο Μιχαήλ Μήτρας έστειλε μία επιστολή στην εταιρία συγγραφέων στην οποία πρότεινε να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης ως ετήσια γιορτή, στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η επιστολή έφτασε στα χέρια του τότε προέδρου της εταιρίας Συγγραφέων, του ποιητή Κώστα Στεργιόπουλου, ενώ η 21η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα εορτασμού της, μετά από πρόταση της ποιήτριας Λύντιας Στεφάνου, η οποία πρότεινε την εαρινή ισημερία γιατί, όπως και η ποίηση, συνδυάζει το φως και το σκοτάδι, την αισιοδοξία και το πένθος και παντρεύει τα αντίθετα στο όνομα της Τέχνης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε από εθελοντές το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά, ο πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO και συγγραφέας, Βασίλης Βασιλικός εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού ώστε να ανακηρυχθεί η 21η Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την εισήγησή του αυτή υπερψήφισαν σχεδόν όλοι οι πρέσβεις από τις χώρες της Μεσογείου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η 21η Μαρτίου, ανακηρύχθηκε επίσημα ως Ημέρα Ποίησης στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, τον Οκτώβριο του 1999. Στο κείμενο της απόφασης αναφέρεται: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση»</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.727272033691406px; line-height: 17.99715805053711px;"><br /></span></div>
</div>
</div>
Πηγή:<span style="color: #990000;"> <a href="http://www.iefimerida.gr/news/96023/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1">iefimerida</a></span></div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-7864646008060703422013-02-09T11:38:00.003+02:002013-02-09T11:38:58.476+02:00Πού πάνε οι ποιητές τις νύχτες; Γιατί κυκλοφορούν με χέρια ματωμένα; Γιατί ουρλιάζουν οι ποιητές στις στέγες;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/194500_3795480850198_163449669_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/194500_3795480850198_163449669_o.jpg" width="640" /></a></div>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ; </span></b><br />
<br />
ΙΧ.<br />
<br />
Πού πάνε οι ποιητές τις νύχτες;<br />
Γιατί κυκλοφορούν με χέρια ματωμένα;<br />
Γιατί ουρλιάζουν οι ποιητές στις στέγες;<br />
Γιατί έχουν έναν επίδεσμο στη θέση της καρδιάς;<br />
Γιατί τα γράμματα που σκαλίζουν με κόπο<br />
στο χαρτί<br />
με πένα, με κονδυλοφόρο, με μολύβι<br />
αφήνουν μικρά κόκκινα χνάρια από αίμα;<br />
<br />
Χ<br />
<br />
Γιατί σπαράζει ο κύκνος<br />
καθώς λευκός, παρθενικός<br />
τινάζει τα φτερά του<br />
και γράφει τον τελευταίο του στίχο;<br />
<br />
(Από την συλλογή Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΙΔΗΣ ΚΑΠΑ, εκδόσεις Ν. Πορεία 2004)<br />
<br />
Μήπως γίνονται πουλιά;<br /><br /><b><span style="color: #990000;">Χλόη Κουτσουμπέλη</span></b><br />
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-81818379249383636902013-01-15T00:37:00.000+02:002013-01-15T00:37:08.271+02:00...κούραση πιὸ τρομαχτικὴ ἀπὸ τὴν ποίηση ὑπάρχει;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/385323_4757063997321_1449452121_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/385323_4757063997321_1449452121_n.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ</span></b><br />
<br />
Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία,<br />
δὲ θὰ πεῖ ἀνοίγω ἕνα παράθυρο γιὰ τὴ συναλλαγή.<br />
Τέλειωσαν πιὰ τὰ πρελούδια, ᾖρθε ἡ ὥρα τοῦ κατακλυσμοῦ.<br />
Ὅσοι δὲν εἶναι ἀρκετὰ κολασμένοι πρέπει ἐπιτέλους νὰ σωπάσουν,<br />
νὰ δοῦν μὲ τί καινούριους τρόπους μποροῦν νὰ ἀπαυδήσουν τὴ ζωή.<br />
Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία.<br />
Νὰ μὴ μὲ κατηγορήσουν γιὰ εὐκολία, πὼς δὲν ἔσκαψα βαθιά,<br />
πὼς δὲ βύθισα τὸ μαχαίρι στὰ πιὸ γυμνά μου κόκαλα.<br />
ὅμως εἶμαι ἄνθρωπος κι ἐγώ, ἐπιτέλους κουράστηκα, πῶς τὸ λένε,<br />
κούραση πιὸ τρομαχτικὴ ἀπὸ τὴν ποίηση ὑπάρχει;<br />
Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία.<br />
Βρίσκει κανεὶς τόσους τρόπους νὰ ἐπιμεληθεῖ τὴν καταστροφή του.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Ντῖνος Χριστιανόπουλος (1956)</span></b><br />
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-54306998445621318262012-12-17T10:52:00.000+02:002012-12-17T10:52:02.482+02:00Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://tvxs.gr/sites/default/files/article/2011/52/80203-fdde1da287ef645878d672d35edb2d9e_xl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/article/2011/52/80203-fdde1da287ef645878d672d35edb2d9e_xl.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Τα ποιήματα στο δρόμο</span></b><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια ―όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων, αλλά εκείνα που τονίζουνε την ερημία των σφαχτών στις μωβ βιτρίνες των συνοικιακών κρεοπωλείων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα σακατεμένα και τα μοναχικά, μ’ αρέσουν: τα ποιήματα-κοπρίτες που περπατούν κουτσαίνοντας στις σκοτεινές άκρες των λεωφόρων: αυτά που τ’ αγνοούν οι κριτικοί κι οι εκπαιδευτικοί του Μωραΐτη· που τα χτυπούν συχνά οι μεθυσμένοι οδηγοί και τα αφήνουν αβοήθητα στο δρόμο. Και τα ποιήματα-παιδάκια, όμως αγαπώ· αυτά που ενώ δεν έχουν μάθει ακόμη την αλφάβητο, μπορούν εντούτοις, με δυο λέξεις τους, να σου κολλήσουν την ψυχή στον τοίχο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μ’ αρέσουν, πάλι, τα απελπισμένα κι όμως χαμογελαστά: τα ποιήματα-συνένοχοι· εκείνα που σου κλείνουνε με νόημα το μάτι. Που δεν σου πιάνουν την κουβέντα, δεν σ’ απασχολούν μα συνεχίζουνε το δρόμο τους αδιάφορα: τα ποιήματα-«δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτε»· αυτά που χαιρετούν μόνο και φεύγουν, όπως μ’ αρέσουνε και τ’ άλλα, τα χαρούμενα, που προτιμούνε τα παιχνίδια απ’ το μάθημα καθώς και τα ποιήματα-παππούδες, γιατί ενώ γνωρίζουνε καλά το μάταιο της ζωής εντούτοις θέλουν να το ζήσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν αγαπώ καθόλου τα ποιήματα-γεροντοκόρες που συγυρίζουν, όλη μέρα, τα δωμάτια με τις λέξεις, ούτε και τα ποιήματα-ταγιέρ, τα καθωσπρέπει. Δεν αντέχω και τα ψωνάκια: τα ποιήματα με τα πολλά αποσιωπητικά ούτε και τ’ άλλα που θεωρούν τη φύση μάνα τους κι όλο τη νοσταλγούν χωμένα πίσω απ’ τα γραφεία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σιχαίνομαι αυτά που ονομάζονται συμβολικά, τα ποιήματα με μήνυμα, τα λεξιλάγνα και τ’ αφασικά· τα ποιήματα-κυρίες με αλτσχάιμερ. Ούτε και τις συνθέσεις τις μεγάλες αγαπώ: τα ποιήματα-Μπεν Χουρ, αυτούς τους λεκτικούς χειμάρρους που ’ναι γραμμένοι κυρίως για τους κριτικούς κι ας παριστάνουν τους ινστρούχτορες που ενδιαφέρονται για το καλό του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη δεν μπορώ και τα διστακτικά: τα ποιήματα-σαντάλια με καλτσάκι ούτε και τα ποιήματα-στρατιωτικό αμπέχωνο και δήθεν Τσε Γκεβάρα, μεσημέρι στη «Λυκόβρυση».</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν μου αρέσουν τα σοφά που ’ναι γραμμένα από νέους ούτε και τα νεανικά που τα ’χουν γράψει γέροι. Μου γυρίζουν τ’ άντερα τα δήθεν οικολογικά, τα ερωτικά-«καϊμάκι με πολύ σιρόπι» καθώς κι εκείνα που εκλιπαρούν τη γνώμη του αναγνώστη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ούτε και τα δικά μου αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Χουλιαράς Νίκος</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">(από το «Τα ποιήματα στο δρόμο», Η Λέξη 147, Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 1998) </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-45454020816020498272012-12-11T14:24:00.000+02:002012-12-11T14:24:04.883+02:00Πώς η ποίηση από τέχνη έγινε χόμπι και οι βιβλιοκριτικές φιλοφρονήσεις...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.enikolopoulou.gr/images/datafiles1/1193.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="308" src="http://www.enikolopoulou.gr/images/datafiles1/1193.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η υπεράσπιση της Ποίησης! Ένα θαυμάσιο κείμενο από τον Κ.Κουτσουρέλη για την μάστιγα των ποιητικών εκδόσεων που πνίγει μέσα στο χάος της μετριότητας και τους ταλαντούχους. Το πρόβλημα δεν είναι όμως στους δυστυχείς που θεωρούν ότι γράφουν ποίηση. Το πρόβλημα είναι στους εκδότες που επειδή πληρώνονται εκδίδουν ανεξέλεγκτα, αλλά και στην διαπλοκή των σχέσεων εκδοτών και καταξιωμένων ήδη ποιητών από τους αναγνώστες, που τους υποχρεώνει να παρουσιάζουν πάντα κολακευτικά, στιχάκια που ούτε καν θα διάβαζαν, αν δεν ήταν υποχρεωμένοι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
________________________________________</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πώς η ποίηση από τέχνη έγινε χόμπι</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πλειονότητα των συλλογών που εκδίδονται μαρτυρούν προσπάθειες του ποδαριού, οι δε βιβλιοκριτικές θυμίζουν φιλοφρονήσεις<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Του <b><span style="color: #990000;">Κώστα Κουτσουρέλη*</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με μισή χιλιάδα συλλογές κάθε χρόνο, με πλήθος ειδικά περιοδικά, έντυπα και δικτυακά, με εκδηλώσεις και δημόσιες αναγνώσεις ων αριθμός ουκ έστι, η ελληνική ποίηση σήμερα μοιάζει τερέν αχανές και αχαρτογράφητο. Ποιος γίνεται να ισχυριστεί ότι έχει εποπτεία;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κείμενα κριτικά που να τη συζητούν ως όλο, με πρόθεση συνθετική, λείπουν περίπου παντελώς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παλιές διακρίσεις του συρμού, όπως το αρμάθιασμα των ποιητών ανά γενιές ή δεκαετίες, απ’ το πολύ της χρήσεως έχουν ξεπέσει. Η βιβλιοκριτική, όταν την καταδέχεται, είναι σποραδική, ευκαιριακή, αμέθοδη. Τις περισσότερες φορές μοιάζει με φιλοφρόνηση ή δελτίο Τύπου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μες σ’ όλα αυτά, υπάρχει ωστόσο κάτι που καθιστά τον προσανατολισμό εφικτό. Ενα στοιχείο ευεργετικό, που ξεθολώνει άρδην την εικόνα και ξεδιπλώνει εμπρός στα μάτια μας ένα τοπίο διαυγές, σαφές, προσδιορισμένο. Αυτό το κάτι είναι ο ντιλεταντισμός! (ερασιτεχνική απασχόληση με την Τέχνη)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στη συγκινητική τους πλειονότητα, τα ποιήματα που βλέπουν σήμερα το φως είναι τόσο άτεχνα, τόσο του ποδαριού, προδίδουν τέτοια άγνοια για τα βασικά, που ενίοτε περνούν για φάρσα ή σαρδόνιο χιούμορ. Ωστόσο όχι, δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με παρωδία. Τα έργα αυτά κυκλοφορούν από εκδότες ευυπόληπτους, προβάλλονται, επαινούνται. «Ποτέ στα σοβαρά λογοτεχνικά περιοδικά», λέει κάπου ο Βαγενάς, «δεν δημοσιεύονταν αναλογικά τόσοι ασήμαντοι στίχοι όσοι σήμερα - καμία σοβαρή εφημερίδα δεν θα αφιέρωνε -όπως στις μέρες μας- μιαν ολόκληρη σελίδα για να παρουσιάσει, ως ποιητικά σημαντικές, στιχουργικές ενασχολήσεις ερασιτεχνών»...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλεταντισμός δεν είναι εξαίρεση, μια ακόμη νοσηρότητα από τις πολλές. Είναι ο σφυγμός, η βαθύτερη ουσία της ποίησής μας σήμερα. Διαπλάθει αναγνώστες, επηρεάζει εγκεφάλους, διαπαιδαγωγεί. Κάνει την ελαφρότητα ντεκόρ που κυριαρχεί. Μες στη φαιδρότητά του, κάθε τι σοβαρό βαπτίζεται σχολαστικό, κάθε τι απαιτητικό προσγράφεται ασυζητητί στην πλήξη. Αν τον καιρό του Αχιλλέα Παράσχου έπρεπε να ’σουν φαφλατάς, σήμερα αν θέλεις καν να σε ονομάζουν ποιητή, οφείλεις να ’σαι ντιλετάντης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλετάντης είναι πανταχού παρών. Το πλήρες του εγώ πληροί τα πάντα. Νόημα της τέχνης, καλαισθητική φιλοδοξία, σκοπός; κινέζικα στα μάτια του... Γι’ αυτόν προέχει «να εκφραστεί», να εκτονωθεί, να μας μιλήσει για όλα αυτά που τον σκοτίζουν. Η ποίηση γι’ αυτόν είναι φυγή, είναι «απόδραση», «μας ταξιδεύει». Αλλιώς, μια κούρα ή ένα σαφάρι εμπειριών, που έχει πάντως το προσόν να μη στοιχίζει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλετάντης είναι ασυμβίβαστος. Κατά κανόνα αγνοεί το έργο των συγχρόνων του, μάλιστα επαίρεται γι’ αυτό. Ακόμη και τους μέγιστους Νεκρούς τους αποφεύγει. Η λογοτεχνική του κατάρτιση είναι θεμελιωμένη ακλόνητα στα εφηβικά του ξεφυλλίσματα. Στα έργα του πενηντάρη σήμερα, βλέπει κανείς -πόσο έντιμο! - τι διάβαζε όταν ήταν στα θρανία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλετάντης είναι πρωτοπόρος. Δηλώνει αναφανδόν μοντέρνος. Από τα χούγια των νεωτερικών, απ’ τον ερμητισμό, τη σκοτεινότητά τους, καταλαβαίνει ένα κυρίως: ότι έχει την άδεια να κάνει ό, τι του αρέσει. Ο πεπρωμένος στίχος του είναι ασφαλώς ο «ελεύθερος» - όσο πιο λάσκα ρέει και πιο χαλαρά, τόσο πιο αυθόρμητος ακούγεται και ωραίος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλετάντης είναι αυθεντικός. Η έμπνευση τον πιάνει απ’ τον λαιμό έτσι φορτικά, ώστε ποτέ δεν της προτάσσει αντίσταση. Αν του κουνήσεις ένα κόμμα ή ένα «και», το νιώθει εχθρική εισβολή. Ο ξαναδουλεμένος στίχος είναι για κείνον ψεύτικος, σημείο νοθείας. Η ποίηση όλη οφείλει να αναπηδά ακατέργαστη απ’ το αίσθημα, ο ποιητής να είναι online με τη Μούσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλετάντης είναι οπαδός. Τα ίδια τα έργα ελάχιστα τον νοιάζουν. Οι ήρωες που μαρτύρησαν για να τα φτιάξουν, μ’ αυτούς ταυτίζεται, αυτοί είναι που λατρεύει, οι αποσυνάγωγοι, οι σαλοί, οι αυτόχειρες: ο Καρυωτάκης και η Σύλβια Πλαθ, η Κατερίνα Γώγου, ο Λάγιος, ο Καρούζος, ο Μπουκόφσκι, όλοι όσοι ακούγεται ότι πόνεσαν πολύ. Γιατί και ο ίδιος ξέρει από πόνο...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα θέματά του ο ντιλετάντης ιδιωτεύει. Πάνω στη φούρια του να εξομολογηθεί, ποτέ του δεν αναρωτιέται τι και πώς, σε ποιον εντέλει απευθύνεται - του αρκεί ο καθρέφτης. Στις συναναστροφές του, αντίθετα, είναι κοινωνικός. Συχνάζει μ’ άλλους ντιλετάντες σε καφέ, σε μπαρ, σε ποιητικά εργαστήρια. Δημοσιεύει σε όλα τα έντυπα ή τα μπλογκ, γράφει για όλους και όλες, πάει, μιλάει παντού. Κι οι άλλοι όλοι του το ανταποδίδουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εννιά στις δέκα, είναι αισθηματίας. Ο Ελύτης και η Δημουλά, η Πολυδούρη, ο Χριστιανόπουλος, ο Τάσος Λειβαδίτης είναι οι αγαπημένοι του, και ουδέποτε χάνει ευκαιρία να τους διασύρει. Αραιά και πού είναι λόγιος. Ομως τότε του δίνει και καταλαβαίνει: τα στιχουργήματά του είναι γεμάτα αφορισμούς, αξιώματα ποιητικής, κατεβατά διακειμενικά, τσιτάτα - κοπιάρει από παντού ασταμάτητα. Οσοι τολμήσουν δε να του το πουν, τους κατακεραυνώνει: «mature poets steal»! (Που λέει κι ο Ελιοτ...).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ντιλετάντης έχει αυτογνωσία. Οσάκις ερωτάται «τι είναι ποίηση» θεωρεί καθήκον του να μην εκφέρει τίποτε υποδεέστερο από ένα: «Η Ποίηση είναι η γλώσσα του ύψιστου υπερβατικού...». Ή ένα: «Η Ποίηση είναι η μόνη έκφραση του μόνου Εγώ». Και σ’ όσους τον κοιτάξουν δύσπιστοι, τους απαντά επιτιμητικά - με τη στραβή ματιά του μυημένου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στη στάση του έναντι του κοινού ο ντιλετάντης είναι τσεκουράτος. Φωνάζει παραστάτη του τον Χαίλντερλιν και στηλιτεύει τον «μικρόψυχο καιρό».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι αναγνώστες σήμερα; Είναι απαράδεκτοι, βάρβαροι, όχλος! Α, η αμορφωσιά, το επίπεδο, οι εκδότες, τα μπεστ-σέλερ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πολιτικά ο ντιλετάντης είναι καθωσπρέπει. Κοσμοπολίτης απ’ την κούνια του, βδελύσσεται τη βαλκάνια επαρχία που του έλαχε. Σείει τον δείκτη του προτεταμένο όταν μιλούν για ελληνικότητες και τέτοια. Νοιάζεται για τους μετανάστες, τους φτωχούς, το κλίμα που παραζεσταίνεται, τα gender studies. Τα ποιήματά του διανθίζονται μ’ ευχές ειρήνης απ’ τους Μπητλς ή από τον Γκάντι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με μία λέξη, ο ντιλετάντης μας είναι ευτυχής. Ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από τη χώρα ή τη στιγμή όπου ζει, μες στην ανέμελή του αυτάρκεια δεν ξέρει από ευθύνες. Εναντι αυτών που τον διαβάζουν, λ. χ. Ή έναντι μιας παράδοσης ποιητικής αιώνων. Ή, έστω, της γλώσσας όπου γράφει. Αυτός κάνει το χόμπι του επιτέλους! Δεν ξέρει καν ότι παρασιτεί. Αλλά και να το γνώριζε, γιατί να ενδιαφερθεί; Ο ντιλετάντης δεν λογοδοτεί· γι’ αυτό είναι ντιλετάντης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">*Ο κ. Κ. Κουτσουρέλης είναι ποιητής</span></b></div>
<br />
<a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_09/12/2012_504237"><b><span style="color: #990000;">Το άρθρο εδώ</span></b></a><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-52375097222689237172012-10-09T20:12:00.001+03:002012-10-09T20:12:25.427+03:00Λίνα Φυτιλή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc6/247022_118994744853141_8293107_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc6/247022_118994744853141_8293107_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Πού πάνε οι λέξεις όταν κρύβονται;</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ιδού ο ασκός, απ’ όπου βγαίνουν οι λέξεις: τον ανοίγεις επιλεκτικά, μια κίνηση και ξεπετάγονται, φτου ξελευτερία και σαν δραπέτες ορμούν έξω. Λέξεις που ελευθερώνονται, εκεί που δεν το περιμένεις. Όταν τις βλέπεις, έρχονται καταπάνω σου και ξεχνάς όλα τα υπόλοιπα: τις φωνές, τις συνήθειες των διπλανών, το υβρεολόγιο της φασαρίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί κάθε λέξη είναι ένα σώμα, στο οποίο πρέπει να αφεθείς με λατρεία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λέξεις: σώματα αγαπημένα. Όταν τις αγκαλιάσεις, τις χαϊδέψεις, τις βάλεις στη σειρά, τακτοποιούνται οι έννοιες, τα νοήματα, η γραμματική των αισθημάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην επιδερμίδα τους αγγίζεις τις πιο τρυφερές αυταπάτες. Κι οι πληγές χάνονται. Επειδή οι λέξεις επουλώνουν τον κόσμο, γκρεμίζοντας και ξαναφτιάχνοντάς τον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χρειάζεται μια στιγμή δημιουργικής ελευθερίας. Μια ματιά αθωότητας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πού πάνε οι λέξεις όταν κρύβονται;», σκέφτεσαι στα διαστήματα που μεσολαβούν σιωπές, φορτίζοντας περισσότερο τις ιστορίες που θα γεννηθούν. Πού πάνε;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μέσα σου βρίσκονται, μην κάνεις πως δεν το ξέρεις. Κοιμούνται, ονειρεύονται, ξυπνούν. Παίρνουν το χρόνο τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναπάντεχα αποφασίζουν να πετάξουν σαν χάρτινα πουλιά, δραπέτες κρυφοί που ψάχνουν καταφύγιο σε μια άγραφη σελίδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Λίνα Φυτιλή</span></b></div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-43534512847709643152012-09-19T12:14:00.000+03:002012-09-19T12:14:47.023+03:00Ο ποιητής παραφρονεί και γράφει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/562043_384490571620488_313530869_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/562043_384490571620488_313530869_n.jpg" width="320" /></a></div>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #990000;">Ο ποιητής παραφρονεί και γράφει:</span></b><br />
<br />
Ανάγνωσμα πρώτο:<br />
<br />
Η ομολογία<br />
<br />
Σας εξαπάτησα, μην έχετε αμφιβολία. Χρησιμοποίησα επιτηδευμένη ευαισθησία και άψογη τεχνική.<br />
Ομολογώ.<br />
Φυσικά η ομολογία μου δεν υποκρύπτει διάθεση μετανοίας. Κάθε άλλο. Είναι ενταγμένη στο αρχικό σχέδιο της εκδίκησης.<br />
Ναι, ναι, ήθελα να σας εκδικηθώ για τη δική μου δυστυχία. Ιδιαίτερα για τον οίκτο σας.<br />
Ξέρετε ο οίκτος είναι το χειρότερο συναίσθημα που προσφέρεται μόνον στους εχθρούς μας. Εσείς το «χαρίσατε» σε μένα.<br />
Μετέτρεψα τον οίκτο σας σε θαυμασμό. Ενίοτε σας υπέβαλα και στο μαρτύριο της ψυχικής διέγερσης. Άγγιξα μελετημένα τις πιο ευαίσθητες χορδές σας. Έγραψα ποιήματα δακρύων για να σας ιδώ παγιδευμένους στη συγκίνηση. Τώρα κρυφά γελώ κι ομολογώ:<br />
Σας εξαπάτησα.<br />
<br />
Υ.Γ1. Δαίμων εισήλθε εις την γραφή αφαιρώντας από παντού την ποίηση.<br />
<br />
Υ.Γ2. Πηγές που γνωρίζουν καλά τον ποιητή διαψεύδουν την παραφροσύνη του. «Είναι η ωμή αλήθεια», βεβαιώνουν.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">Βαγγέλης Φίλος</span></b><br />
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-28877933972942573632012-09-18T23:51:00.000+03:002012-09-19T09:36:37.320+03:00Διογένης Γαλήνης , Ποιήματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-AXXoX2znPLw/UFjHV7JokTI/AAAAAAAAAME/fWEJXUL06Yc/s1600/6+004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-AXXoX2znPLw/UFjHV7JokTI/AAAAAAAAAME/fWEJXUL06Yc/s320/6+004.jpg" width="250" /></a></div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div style="line-height: 16.363636016845703px;">
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ο Διογένης Γαλήνης στη Βομβάη 1978</span></div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; font-family: inherit;"><br /><b><span style="color: #cc0000;">1 ) ΄Εφυγε ο ποιητής Κώστας Κομπόστας</span></b></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Σήμερα το πρωί στις 09 και 45</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">στην οδό Ποιητικού Υπονόμου 14</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">συνάντησα τον ποιητή</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Κωνσταντίνο Κώστα του Κωνσταντίνου</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και μου είπε :</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Διογένη πριν από λίγο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">έμαθα πως πέθανε</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποιητής Κώστας Κομπόστας</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Κατάλαβες</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Θα γράψουν πως</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">'' Εφυγε '' ο ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">'' Πέθανε '' ο ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">'' Ταξίδεψε '' ο ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">κ.ο.κ .</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Σε ποια συμμορία </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ανήκε</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">δεν</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">θα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">το</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">πούνε</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και δεν θα το γράψουν ποτέ </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /><br />14 . 9 . 2012</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<b><span style="background-color: black; color: #cc0000; font-family: inherit;">2 ) Είσαι μεγάλος ποιητής</span></b></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Είσαι μεγάλος ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Είσαι μεγάλος ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Είσαι μεγάλος ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">έλεγαν</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">οι</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">φίλοι </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">του</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">στον</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποιητή</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και αυτός</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">φουντάρισε</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">απ' το παράθυρο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">της ταβέρνας</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">επειδή</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ήταν</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μεγάλος ποιητής ...</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />13 . 9 . 2012</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="js-tweet-text" style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; font-family: inherit;"><b><span style="color: #cc0000;">3 )</span><span style="color: white;"> </span></b><span style="color: white;">Ο πολιτικός ήταν ψυχοπαθής , ο ποιητής μπουρδολόγος ,</span></span></div>
<div class="js-tweet-text" style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ο δικηγόρος απατεώνας , </span></div>
<div class="js-tweet-text" style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ο εισαγγελέας χασμουριότανε στην έδρα </span></div>
<div class="js-tweet-text" style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και η νύχτα γελούσε . </span></div>
<div class="js-tweet-text" style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="js-tweet-text" style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><b>4 ) </b>23% το σουβλάκι</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">έχω και απόδειξη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />23% η μπύρα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">23% το κατούρημα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">στα δημόσια </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ου</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ρη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τή</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ρι</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">α</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">23% να είναι οι ώρες σας στο Kostoul - istan </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<b><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></b></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; font-family: inherit;"><b><span style="color: #cc0000;">5 )</span></b><span style="color: white;"> Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη</span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">περιττώματα στη Σόλωνος</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Οι διανόηση χειροκροτεί<br />υποτακτικές κυβερνήσεις</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />και<br /><br />η ποιητική νομενκλατούρα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">θ' αποφανθεί :</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Διογένη Γαλήνη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">δεν είσαι ποιητής</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">21.5.2012</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; font-family: inherit;"><b><span style="color: #cc0000;">6 )</span></b><span style="color: white;"> Ο ποιητής κω</span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">κο κο κο κο κο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />στο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">κοτέτσι</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />της</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">οδου</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />του </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Σολ ... </span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">21.12.2011 </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; font-family: inherit;"><b><span style="color: #cc0000;">7 )</span><span style="color: white;"> </span></b><span style="color: white;">Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε : Διογένη μη τους διαβάζεις </span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωσταντίνου μου είπε : Διογένη μη τους διαβάζεις</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε : Διογένη μη τους διαβάζεις</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε: Διογένη μη τους διαβάζεις</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε : Διογένη μη τους διαβάζεις</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; font-family: inherit;"><br /><br /><span style="color: white;">και συ , αναγνώστη , να μη τους διαβάζεις ...</span><br /><span style="color: white;">και συ , αναγνώστη , να μη τους διαβάζεις ...</span><br /><br /><br /><b style="color: white;"><br /></b><span style="color: #cc0000;"><b>8 )</b> <b>Οι ποιητές των ποιητών δεν ήταν ποιητές</b></span><br /><span style="color: white;"> </span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></i></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Γενιά μου ανάπηρη κοίτα σε μένα</span></i></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">την κατάντια σου σα σε καθρέφτη και</span></i></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">χειρονόμα όπως εγώ με δίχως χέρια</span></i></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">δίχως ασπίδα δίχως αύριο</span></i></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /><br />ΛΕΦΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">΄Οταν η νύχτα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">γεννάει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">νύχτα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">το</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μηδέν</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">παράγει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μηδενικά</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">σε</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ρείθρο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">της</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Σόλωνος</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">αποστεωμένη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποίηση</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τραγουδάει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Χαρούλης</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Βραβεύει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Κωστάκη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ο Κωστάκης</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Βραβεύει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Κικίτσα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Η Κικίτσα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Βραβεύει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Αντώνη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ο Αντώνης</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Βραβεύει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Θανάση</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ο Θανάσης</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Βραβεύει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Γιάννη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Λευτέρη</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Γιώργο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">κου λου που</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">κου λου που</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">η </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποίηση</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">αγάπη </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μου</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">με τόσο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">γλείψιμο</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">γλίστρησε</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">έξω</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">από</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τη </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ρίμα </span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">15-8-2011</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<b><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></b></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<b><span style="background-color: black; color: #cc0000; font-family: inherit;">9 ) Mazatlan</span></b></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Στο Bolero</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ένας χαφιές</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">πίνει τσάι</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">στο Porto Viejo</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">το κύμα</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">πνίγει μια</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μποτίλια</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και στο Zorbas</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">o ήλιος</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">χορεύει</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Ζειμπέκικο .</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">En el Bolero</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">un rufian</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">esta tomando the</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">en el Puerto Viejo</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">la ola</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ahoga una</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">botella</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">en el Zorbas</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">el Sol</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">baila</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Zειμπέκικο .</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br />22.5.2010</span></div>
<div style="line-height: 16.363636016845703px; text-align: center;">
<div>
<b><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></b></div>
<div>
<b><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></b></div>
<div>
<b><span style="background-color: black; color: #cc0000; font-family: inherit;"><b>10 ) </b>Το χασμουρητό του ποιητικού συνδικάτου</span></b></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><b> </b>΄Οταν η ανάπηρη πολιτεία γελάει ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ο απολίτιστος πολιτισμός του 21ου</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">αυτοχειριάζει τις τύψεις του ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">η εκδοτική νύχτα απορρίπτει</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τα βιβλία σου ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τα '' έγκριτα '' λόγου</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">και τέχνης περιοδικά</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">απαξιούν</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">να δημοσιεύσουν</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποιήματά σου,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">οι ορθόδοξοι καθ' όλα κριτικοί</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">προσεύχοντε στο μηδέν ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">πίνουν καφέ στην πλατεία Κ ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">αερίζουν τα λόγια τους , </span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ταίζουν με το αίμα τους</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">κουνουπόμυγες και</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">φωτογραφίζονται στην Αρούμπα ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">στη Γρενάδα , στο Μάλι .</span></div>
<div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Σωτήρες ποιητές τρέμουν μη χάσουν</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">το τρένο ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">το κέρμα της δόξας ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">του διαδικτύου την αναγνώριση ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">παραποιούν στίχους ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">σκοτώνουν ανυπόταχτους ήλιους ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μέσα απ' τα κελιά τους</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">γράφουν</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για τ' απέραντο γαλάζιο ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για έρωτες , κοχύλια ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">επαναστάσεις , πεταλούδες , θεωρείες </span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">θεωρήματα , τάσεις , υπερτάσεις ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">παραστάσεις ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για το μυρμήγκι που τρέχει μέσα στο w.c τους ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για μια γυναίκα</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">που είχαν και τους έφυγε ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για ένα επαίτη </span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">που είδαν μέσα απ' τη κλειδαρότρυπα ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για ένα ποντίκι που τρύπωσε</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">μέσα στην άγια τράπεζα ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">την άγια νύκτα ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τον άγιο εκδότη και</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">το άγιο σύστημα</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">αλλά ποτέ ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποτέ ,</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">ποτέ</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">για το χασμουρητό τους .</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">21.02.08 </span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: #cc0000; font-family: inherit;"><b>11 )</b>΄</span><span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Οταν</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">η</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">παράλυτη</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">πολιτεία</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">σε</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">προκαλεί</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">σκοτωσέ</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">τη .</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">Τα ποιήματα του Διογένη Γαλήνη</span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;">δεν υπάρχουν σε λογοτεχνικά ...<br />περιοδικά ...</span></div>
<div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: white; font-family: inherit;"></span></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: black; color: white; font-family: inherit;"><br /></span></div>
</div>
<br class="Apple-interchange-newline" /></div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-46633013205492840372012-07-29T13:35:00.001+03:002012-12-13T01:59:46.942+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 12.727272033691406px; margin: 0px 0px 5px; padding: 0px; text-align: center; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}" style="font-size: 13px; line-height: 1.38;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><span style="color: #cc0000; cursor: pointer; font-weight: bold; text-decoration: none;"><a aria-controls="uzhl3v_1" aria-haspopup="true" aria-owns="uzhl3v_1" data-ft="{"tn":";"}" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002218694319" href="https://www.facebook.com/dimarinos" id="js_7" style="cursor: pointer; font-weight: bold; text-decoration: none;">Διονύσης Μαρίνος</a></span>
</span></span></h6>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 12.727272033691406px; margin: 0px 0px 5px; padding: 0px; text-align: center; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}" style="font-size: 13px; line-height: 1.38;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></h6>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/487449_358600117557275_1212539104_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/487449_358600117557275_1212539104_n.jpg" width="400" /></a></div>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 12.727272033691406px; margin: 0px 0px 5px; padding: 0px; text-align: center; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}" style="font-size: 13px; line-height: 1.38;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><a href="http://adespotosskylos.blogspot.gr/" target="_blank">Ημερολόγιο ενός αδέσποτου σκύλου</a></span></span></h6>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<h6 class="uiStreamMessage uiStreamHeadline" data-ft="{"tn":":"}" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; font-weight: normal; line-height: 1.38; margin: 0px; padding: 0px; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<div class="actorDescription actorName" data-ft="{"type":2,"tn":":"}" style="font-weight: bold; margin-bottom: 0px; padding-bottom: 4px;">
<br /></div>
</h6>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="margin: 0px 0px 5px; padding: 0px; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<div style="text-align: center;">
<div style="background-color: black;">
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Μπορείς με λίγη ποίηση και με πολλή</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Μπορείς να μετρήσεις τα στήθη του πρωινού</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Κάτω από λιπόσαρκα πουκάμισα χλεύης</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Μπορείς στα αλήθεια να αγάλλεσαι</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Με τις αποδημίες του ανέμου</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Στο στόμα</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Κι ένας γκρεμός μπορεί</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Το μέτωπό σου να παραφυλάξει</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Ήσυχα καθώς το λύγισμα των λέξεων</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Θα μοιάζει υποφερτό</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;"><br /></span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Μπορείς με λίγη ποίηση και με πολλή</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Να αντέξεις τη φωτογένεια του δρεπανιού</span></span></div>
<div>
<span style="color: white; font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-weight: normal; line-height: 17px;">Να σου μοιάζει στον καθρέφτη</span></span></div>
</div>
</div>
</h6>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 12.727272033691406px; margin: 0px 0px 5px; padding: 0px; text-align: center; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}" style="font-size: 13px; line-height: 1.38;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><span style="color: #cc0000; cursor: pointer; font-weight: bold; text-decoration: none;"><a aria-controls="uzhl3v_1" aria-haspopup="true" aria-owns="uzhl3v_1" data-ft="{"tn":";"}" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002218694319" href="https://www.facebook.com/dimarinos" id="js_7" style="cursor: pointer; font-weight: bold; text-decoration: none;">Διονύσης Μαρίνος</a></span>
</span></span></h6>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 12.727272033691406px; margin: 0px 0px 5px; padding: 0px; text-align: center; word-break: break-word; word-wrap: break-word;">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}" style="font-size: 13px; line-height: 1.38;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></h6>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
</div>
μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-91718168663647539282012-06-24T12:38:00.002+03:002012-06-24T13:45:14.322+03:00Η επαλήθευση, Γιάννης Σκληβανιώτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/431279_2822161763660_1241599_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/431279_2822161763660_1241599_n.jpg" width="273" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;"><b><span style="color: #cc0000;">Η επαλήθευση</span></b></span><br style="color: #333333; font-size: 16px; line-height: 20px;" /><br style="color: #333333; font-size: 16px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: black; color: white;"><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;">Η επαλήθευση της ορθότητας του μέτρου</span><br style="font-size: 16px; line-height: 20px;" /><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;">διαπιστώνεται</span><br style="font-size: 16px; line-height: 20px;" /><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;">ή με τα μαθηματικά των αυγινών ήχων</span><br style="font-size: 16px; line-height: 20px;" /><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;">των φτερωτών</span><br style="font-size: 16px; line-height: 20px;" /><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;">ή με το μήκος της σκιάς δωρικής κολώνας</span><br style="font-size: 16px; line-height: 20px;" /><span style="font-size: 16px; line-height: 20px;">που γράφει στη θάλασσα σελήνη Αυγούστου </span></span><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 16px; line-height: 20px;"><span style="background-color: black; color: white;">ή στην ιδανικότερη περίπτωση<br />με την άνευ προσχημάτων ενεργοποίηση<br />των δακρυγόνων αδένων από αύρα προσώπου</span><br /><br /><b><span style="color: #cc0000;">Γιάννης Σκληβανιώτης</span></b></span></span>
</div>μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-64176939901468871682012-03-22T12:15:00.000+02:002012-03-22T12:15:26.714+02:00Μα η μάνα μου φοβότανε ότι θα γίνω ποιητής. Και μου ’σπασε τα χέρια.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/423635_403243599701765_100000483844921_1591427_1219498222_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/423635_403243599701765_100000483844921_1591427_1219498222_n.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Ο ΓΡΑΦΙΑΣ - Η μάνα μου φοβότανε... </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Κείμενο σε πορφυρό ιλίγγου.
Ο Γραφιάς θυμάται τα της γεννήσεώς του, τα παιδικά του χρόνια και τα προφητικά όνειρα που επισκέπτονταν τότε τον ύπνο του. Θυμάται επίσης (και κυρίως) τη σχέση του με τη μητέρα του. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μάνα μου φοβότανε μην απολέσει δια παντός της παρθενιάς της τα λειριά. Νοίκιασε ξένη μήτρα κι εδέησα να γεννηθώ πάνω σε κάτι βράχια. Γύρω-τριγύρω ‘‘φου’’ πολλά σαν χλοερά καυσαέρια, σαν στοιχεία καλολογικά. Όπου τσαλακωνόταν ο θεός, κατέρχονταν μηδίζουσες πολίχνες. Στο παρακάτω το σκαλί – να σου κι ο Πολυδεύκης. «Πού σε πετάξαν, άμοιρε;» γυρνάει και μου λέει. «Σε περιμένουν μύρια». Μα η μάνα μου φοβότανε, μ’ έκρυψε στο βρακί της. Είχε για μένα σχέδια. Μ’ ήθελε νοικοκύρη. Ν’ αράζω στο μπαλκόνι κάθε απόγευμα μ’ ένα φραπέ στο χέρι. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η μάνα μου φοβότανε, γιατί δεν είχα βράγχια. Πούλησε τρία στρέμματα, μου αγόρασε μπρατσάκια, στις παραλίες του ΕΟΤ ήλεκτρον να μαζεύω. Βουτάω στις έξι το πρωί και βγαίνω ματωμένος. Βουτάω ξανά στις δώδεκα και βγαίνω παλικάρι. Μα η μάνα μου φοβότανε που άσπρισε η γαστέρα της σαν λερωμένο γένι. Μ’ έστειλε πάλι πίσω. Ν’ αναδυθώ ως νήπιο, με νόμισμα στο στόμα. Να μη χρωστάω στο θάνατο – της Μιχαλούς μονάχα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η μάνα μου φοβότανε, πουρνό-πουρνό μ' ασφάλισε στο ΙΚΑ. Όλο και κάποιον σφάζανε οι χίτες κι οι αντάρτες. Χρόνια πολλά ο πατέρας μου σ’ ένα άλλο ξερονήσι, που το ’χε στην Οδύσσεια – στους χάρτες το ’χαν σβήσει. Ύστερα τον κεντρίζανε στο σβέρκο να υπογράψει. «Ξέρεις», μου λέει στον ύπνο μου, «πρόσεχε πού θα βάζεις την πούτσα και την τζίφρα σου». Ξυπνάω αλαφιασμένος. Ανάμεσα στα σκέλια μου – σαν κέρατο στραβό ένα πράμα. Μα η μάνα μου φοβότανε τις παλιοσουρλουλούδες και δώδεκα ενιαυτούς μ’ έπαιρνε στο κρεβάτι της. «Όταν ζυγώσει ο καιρός τα μάτια σου να βγάλεις, μην πας από τον Κολωνό», αρχίζει τις σοφίες. «Σκαρφάλωσε στη φασολιά και φτάσε στα ουράνια». </div>
<div style="text-align: justify;">
Η μάνα μου φοβότανε, γιατί ήμουν ασχημούλης και δεν το ’ξερα. Αφού δεν είχα τη θωριά, έπρεπε να ’χω προίκα. Κάτι πευκάκια έκαψε, μου ’χτισε ένα σπίτι και για να μην κουράζομαι, μου πήρε και βαρκούλα. «Να τη φωνάζεις Μαριγώ, να την κοιτάς στα μάτια». Όμως εγώ από μικρός χάζευα αλλού – στα μέρη τα υπέργεια των Καβείρων. Ζητούσα να εξιχνιαστούν τα χνώτα της ζωής μου. Ώσπου, εξεπιτούτου, με καλέσανε οι ίδιοι. Να πάω να δω από κοντά και να πιστέψω. Δεν θα ’φευγα δια παντός, στα ψέματα θα το ’κανα, να ’χουν μετά να με θυμούνται απροκάλυπτα. Μα η μάνα μου φοβότανε τα μέσα μου τα φίδια, που αλλού τα λένε “ξενιτιά” κι αλλού “πρόθυμη λήθη”. Κι εκεί που ψέλνω τεριρέμ, τα μέσα ερπετά να ελευθερώσω, όπως τραβούν τον χαρταετό, έτσι με φέρνει πίσω. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η μάνα μου φοβότανε σαν έμαθα να γράφω. Μου στέλνει τον Αλάριχο και κάποιον Φαναριώτη. Ένας παπάς λίγο πιο κει σαν γάτα μαγαρίζει, τσαλαβουτάει στα ράσα του, πνίγει αλκυονίδες. Κι από κοντά, κι από κοντά, τους έχει και τους σαλαγάει καταπάνω μου σαν δόντι ένα πλάσμα, τραπεζίτης. Φωνάζω – «Έλα, Ζέφυρε, εδώ κακοφορμίζω». Μα η μάνα μου φοβότανε ότι θα γίνω ποιητής. Και μου ’σπασε τα χέρια. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> /Απόσπασμα από την υπό έκδοση σύνθεση "Ο Γραφιάς"/</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Πάνος Σταθόγιαννης</span></b></div>
</div>μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-77699091783932396862012-01-21T01:08:00.002+02:002012-01-21T01:08:38.386+02:00Ο αληθής ποιητής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ο αληθής ποιητής πρέπει να ομοιάζη την δρυν, ήτις όσον υψηλότερα αίρει την κεφαλήν προς τον ουρανόν, τόσον βαθύτερον βυθίζει την ρίζαν εις την γην. </div>
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">Εμμανουήλ Ροΐδης «Ανέκδοτοι σκέψεις». Άπαντα, Ε΄. Ερμής, 1978. 367.</span></b></div>μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-9085214010990444732011-05-05T10:06:00.001+03:002011-05-06T20:30:36.947+03:00Σ' αυτό το μεγάλο καταραμένο κλουβί της Τσεχίας...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLMAzpuyFAg_Foyvcng93ZMbLA3-9OG15UXlyGzBHBvQb9BScrELdpHssWHv8Sg-dRepDBfeaG8xZi6FGBqYDokqPiLjmFGfOo0oU15QaMPHV6CFowY2zXHBUqyWcJezzoj7BKmVcpIoXt/s1600/JaroslavSeifert.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLMAzpuyFAg_Foyvcng93ZMbLA3-9OG15UXlyGzBHBvQb9BScrELdpHssWHv8Sg-dRepDBfeaG8xZi6FGBqYDokqPiLjmFGfOo0oU15QaMPHV6CFowY2zXHBUqyWcJezzoj7BKmVcpIoXt/s640/JaroslavSeifert.jpg" width="457" /></a></div><div style="color: #cc0000;"></div><div style="color: #cc0000; text-align: center;">Λιθογραφία: Oldřich Kulhánek </div><div style="color: #cc0000; text-align: center;"></div><div style="color: #cc0000;"><b>ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΓΟΛΑΝ</b></div><br />
Είναι στιγμές που μες στις σκέψεις μας<br />
ζηλεύουμε ακόμα και τους πεθαμένους,<br />
λες και η αιώνια ανυπαρξία τους<br />
είναι μονάχα ένα ξαπόσταμα<br />
σε μια γλυκιά γαλήνη δίχως πόνο,<br />
σε άδυτα λουλουδιών που μαραίνονται...<br />
<br />
Όμως αρκεί μόνο ένα ρίγος ηδονής,<br />
όποιας και νά ’ναι,<br />
και πρόθυμα ξαναγυρίζουμε<br />
στις καθημερινές μας ταλαιπωρίες.<br />
<br />
Έζησα περισσότερο απ’ όλους τους ποιητές<br />
της γενιάς μου...<br />
Όλοι τους ήταν φίλοι μου.<br />
Τελευταίος πέθανε ο Βλάντιμιρ Γόλαν.<br />
Πώς να μη νιώθω αγωνία;<br />
Είμαι μόνος.<br />
<br />
Πρώτος έφυγε ο Γίρζι Βόλκρ,<br />
ήταν νέος και βιαζόταν.<br />
Αχ, τα άμοιρα φιλιά σε στόματα<br />
που καίγανε απ’ τον πυρετό,<br />
φυματικών κοριτσιών σε σανατόριο<br />
στην ακροθαλασσιά.<br />
<br />
Ύστερα από χρόνια πεθαίνει ο Γίντρζιχ Γόρζεϊσι,<br />
ήταν ο μεγαλύτερός μας.<br />
Τους στίχους του τους έγραφε σ’ ένα κατάμεστο καφενείο<br />
πάνω σ’ ένα στρογγυλό τραπεζάκι<br />
όπως ο στρατιώτης μετά τη μάχη τα γράμματα στην καλή του<br />
πάνω σ’ ένα αναποδογυρισμένο τύμπανο.<br />
<br />
Ο Γιόζεφ Γόρα ήταν ο μόνος<br />
που μπορούσε να μιλά στον ενικό στον Φ. Ξ. Σάλντα.<br />
Για μπείτε στον δεντρόκηπό του<br />
όταν αρχίζουν ν' ανθίζουνε οι μηλιές.<br />
Τα συγκινητικά λουλούδια του εύωδιάζουν στον ήλιο<br />
πικραμύγδαλο.<br />
<br />
Δεν μας αποχαιρέτησε ούτε ό Φράντισεκ Γάλας,<br />
ο αγαπημένος σύντροφος.<br />
Ήθελε οι στίχοι του να κρώζουν<br />
στ’ αυτιά των ανθρώπων,<br />
όμως καμιά φορά δεν άντεχε<br />
και τραγουδούσε.<br />
<br />
Με μια απότομη χειρονομία έφυγε ξαφνικά<br />
ο Κόνσταντιν Μπιμπλ.<br />
Φαίνεται πως νοσταλγούσε την τρυφερότητα<br />
των κοριτσιών της Γιάβας<br />
που είναι σαν ζωντανά λουλούδια<br />
κι ακροπατοϋν αθόρυβα στις μύτες των ποδιών.<br />
<br />
Ο Βίτιεζσλαβ Νέζβαλ βλαστημούσε τον θάνατο,<br />
κι αυτός τον εκδικήθηκε.<br />
Όταν απρόσμενα πέθανε το Πάσχα<br />
όπως το είχε ο ίδιος προφητέψει για τον εαυτό του,<br />
έσπασε ένα απ' τα δυνατά κλωνάρια<br />
του δέντρου της ποίησης.<br />
<br />
Ούτε που αναλογίστηκε τον θάνατο<br />
ο Φράντισεκ Γρούμπιν.<br />
Στην αρχή δεν υποψιαζόμουν καν πού είχε ανακαλύψει<br />
την καντιλένα των στίχων του,<br />
ενώ εκείνος απλώς αφουγκραζόταν<br />
το χαμογελαστό νερό<br />
στο φράγμα του Σάζαβα.<br />
<br />
Ο Γόλαν έσβηνε αργά<br />
και το τηλέφωνο συχνά έπεφτε απ’ το χέρι μου.<br />
Σε αυτό το καταραμένο μεγάλο κλουβί της Τσεχίας<br />
σκορπούσε τα ποιήματά του με περιφρόνηση,<br />
σαν κομμάτια ματωμένο κρέας.<br />
Τα πουλιά όμως φοβόταν.<br />
<br />
Ο θάνατος ζητούσε από αυτόν υποταγή,<br />
υποταγή όμως αυτός δεν ήξερε τί σημαίνει<br />
και μέχρι την τελευταία στιγμή<br />
απεγνωσμένα πάλεψε μαζί του.<br />
<br />
Ο Άγγελος που του ανασήκωνε τα χέρια,<br />
όταν έχανε τις δυνάμεις του,<br />
καθότανε στην άκρη του κρεβατιού του <br />
κι έκλαιγε.<br />
<br />
<div style="color: #cc0000;"><b>Jaroslav Seifert, «Η γλυκιά συμφορά της ποίησης»</b></div><div style="color: #cc0000;"><b>εκδ. Ποταμός, Αθήνα 2003, σελ. 190-192.</b></div><b style="color: #cc0000;">Μετ. Κάρολος Τσίζεκ</b><br />
<br />
Πηγή ποιήματος: <b style="color: #cc0000;"><a href="http://poem-for-you.blogspot.com/2009/09/114.html">ποίημα για σένα</a></b> και <b style="color: #cc0000;"><a href="http://alonakitispoiisis.blogspot.com/2010/02/blog-post_24.html">Αλωνάκι της Ποίησης</a></b></div>μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-7223490259979426121.post-90287475285264180042011-04-27T16:36:00.000+03:002011-04-27T16:36:26.660+03:00Σοφία Φίλντιση! Κι είσαι αέρας και γήτεψες τις πληγές μου, και των ματιών τα αίματα τ' απώθεσες στην καρδιά της πρώτης ανεμώνας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqCv9sV51PwuUjCcexu_8TG6sFNbn_16gLGJi117L6AwfpI2KoBqDfH_iZKlyukkKJ2NwKfkk2S3bdwBVRnWxgwiIu4SPkmXFohC7-0H7syP9qStR3iBqp5K_i8KMktogBQPpc_Gd_wPt0/s1600/image001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqCv9sV51PwuUjCcexu_8TG6sFNbn_16gLGJi117L6AwfpI2KoBqDfH_iZKlyukkKJ2NwKfkk2S3bdwBVRnWxgwiIu4SPkmXFohC7-0H7syP9qStR3iBqp5K_i8KMktogBQPpc_Gd_wPt0/s1600/image001.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div style="color: #cc0000;"><b>Σοφία Φίλντιση – Χάρισμα</b></div><br />
Θα σε χαρίσω στην άνοιξη<br />
απ’ τ’ όνομά σου να δώσει<br />
στα λουλούδια ονόματα,<br />
απ’ των ματιών σου το πράσινο<br />
στους κισσούς φύλλα,<br />
απ’ των ονείρων σου το μάτωμα<br />
καρδιές ολοκόκκινες πάνω στο φουστάνι<br />
απείραχτου κοριτσιού!<br />
Θα σε χαρίσω στην άνοιξη<br />
Εκείνη ξέρει να πολλαπλασιάζει στο άπειρο<br />
την ομορφιά!<br />
<br />
<div style="color: #cc0000;"><b>(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πολιτιστική, τ. 12, σελ. 38).</b></div><div style="color: #cc0000;"><b><a href="http://www.sarantakos.com/kibwtos/pol/filntish_xarisma.html"></a></b><a href="http://www.sarantakos.com/kibwtos/pol/filntish_xarisma.html">Νίκος Σαραντάκος</a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Άλλο ένα κομμάτι της νιότης μας, πολυαγαπημένο, έφυγε σήμερα. <b style="color: #cc0000;">Σοφία Φίλντιση</b> η συγγραφέας, ποιήτρια και σπουδαία γυναίκα, η αγαπημένη των παιδιών, νοιαζόταν τόσο τη φύση, το περιβάλλον, τους τσιγγάνους, τα παιδιά των μεταναστών. Στο καλό αγαπημένη μας Σοφία! Ελαφρύ το χώμα...</div><b><br />
Με λάσπη γήτευε τις πληγές,<br />
ο αέρας,<br />
...<br />
Κι είσαι αέρας<br />
και γήτεψες τις πληγές μου,<br />
και των ματιών τα αίματα<br />
τ' απώθεσες στην καρδιά<br />
της πρώτης ανεμώνας.</b><br />
<br />
*******<br />
<br />
<br />
Η θάλασσα της νιότης μου,<br />
αγέραστη σήμερα...<br />
Με 'κείνα τα νέρινα δαχτυλίδια της ανάσας σου<br />
κεντίδια στο γαλάζιο της σεντόνι<br />
που πάνω του θ' αγαπηθούνε<br />
το πρωί τα πουλιά...<br />
<br />
******<br />
<br />
Σσσστ...<br />
Κάποιοι...<br />
κάποιοι σύριζα στις όχτες χτίζουν τείχη,<br />
που τρέμουν καθώς τα μεγέθη τους στα νερά,<br />
μεταθέτουν του ψεύδους τις αντιστάσεις...<br />
<br />
*******<br />
<br />
<br />
<div style="color: #cc0000;"><b>Τα παρακάτω τραγούδια σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους της Σοφίας Φίλντιση!</b></div><br />
<b><span style="color: #cc0000;">Μαλώνω το βοριά </span> </b> <br />
<b> </b><b>Ρένα Κουμιώτη</b><br />
<br />
Μαλώνω το βοριά που μου σφαλάει<br />
τα μάτια με σκοτάδι κι ερημιά<br />
σκεπάζει ο πατέρας τον Αρίστο<br />
π'ανήξερος κοιμάται και γελά<br />
<br />
Πώς να γελάσουνε τα δυο μου χείλη<br />
φαρμάκι παγωνιά χωρίς φωτιά<br />
Πίκρα στην φτώχεια να μην ξαναστείλει<br />
όποιος την πλάση ετούτη κυβερνά<br />
<br />
Μαλώνω τη νυχτιά που μου σφαλάει<br />
τα μάτια με σκοτάδι κι ερημιά<br />
Εξύπνησ' ο Αρίστος μας και κλαίει<br />
κι η μάνα μου στον στήθος τον κρατά<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">Με πανί κλωστή κι αγάπη </span> </b> <b> </b><b> </b><br />
<b>Δήμητρα Γαλάνη</b><br />
<br />
Με πανί κλωστή κι αγάπη<br />
ρούχο φτιάχνω στον εργάτη<br />
κι απ΄την τσόντα που θα μείνει<br />
φουστανάκι στην Ειρήνη<br />
που ξεπάγιασ΄η καημένη<br />
και με κοίταζε θλιμένη<br />
μα δεν βρίσκω την βελώνα<br />
χάθηκε στον αχερώνα.<br />
<br />
Φτιάχνω στην νυχτιά κονάκι<br />
θα του βάλω κι ένα τζάκι<br />
να ζεστάνω την Ειρήνη<br />
που στον άνεμο έχει μείνει<br />
που ξεπάγιασ΄η καημένη<br />
και με κοίταζε θλιμμένη<br />
μα δεν βρίσκω μια ανεμώνα<br />
να σκεπάσω τον χειμώνα.<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">Καρτερώ</span> </b> <br />
<b>Δήμητρα Γαλάνη</b><br />
<br />
Παίρνω στην παλάμη<br />
φεγγαριού κομμάτι<br />
και το κάνω αδράχτι κι όλο το γυρνώ<br />
<br />
Και στην πρώτη γύρα<br />
μου γραψε η μοίρα<br />
ταίρι πως θα βρω , ταίρι πως θα βρω<br />
<br />
Και γυρνώ το αδράχτι<br />
κι όλο καρτερώ<br />
<br />
κι όλο καρτερώ κι όλο καρτερώ!<br />
<br />
Βάζω στην καρδιά μου<br />
Ένα φίλημα σου<br />
λίγο απ'τη μιλιά σου να σε φανταστώ<br />
<br />
και γυρνώ το αδράχτι<br />
και μου λέει η μοίρα<br />
ταίρι πως θα βρω , ταίρι πως θα βρω<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">Στ' απάνω το σκαλί</span> </b> <b> </b><br />
<b> </b><b>Ρένα Κουμιώτη</b><br />
<br />
Νύχτα καθόμαστε στ’ απάνω το σκαλί,<br />
εσύ να βλέπεις τα δυο μάτια μου να στάνε<br />
κι εγώ στο πόρτο, το καράβι που ’χε ερθεί<br />
κι οι άγκυρές του την καρδιά στα δυο να σπάνε.<br />
<br />
Τώρα καθόμαστε σαν τότε στο σκαλί<br />
στράφι που πήγανε τα χρόνια μας να λέμε.<br />
Σε κάθε μπάρκο σβήναμε κι ένα φιλί.<br />
Ζωή, μας γέννησες φτωχούς χωρίς να φταίμε.<br />
<div style="color: #cc0000;"><br />
</div><b><span style="color: #cc0000;">Αν μου δίνανε </span> </b> <b> </b><b> </b><br />
<b>Θέμης Ανδρεάδης</b><br />
<br />
Αν μου δίνανε μονάχα<br />
Ένα γέλιο από παιδί<br />
Κι ενός γέρου τη σοφία<br />
άλλη θα 'φτιαχνα τη γη<br />
<br />
Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια<br />
Και στα σύνορα θα φύτευα παρτέρια<br />
<br />
Αν μου δίνανε μονάχα<br />
Στάλα πίστη από τυφλό<br />
Και τα μάτια ενός κουρσάρου<br />
Σ΄όλους θά 'βαζα μυαλό<br />
<br />
Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια<br />
Και στα σύνορα θα φύτευα παρτέρια<br />
<br />
Αν μου δίνανε μονάχα<br />
Ένα χτύπο από καρδιά<br />
Και σημαία ενός πολέμου<br />
Χίλια θά΄ντυνα παιδιά<br />
<br />
Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια<br />
Και στα σύνορα θα φύτρωναν παρτέρια<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">Προσμονή </span> </b> <br />
<b> </b><b>Δήμητρα Γαλάνη</b><br />
<br />
Βάλε μες στο σπίτι<br />
για παιδί σκαμνί<br />
Και σοφρά για ξένους<br />
κάποιος θα φανεί<br />
<br />
Κι άνοιξε την πόρτα<br />
Κατά τον νοτιά<br />
Και τα χελιδόνια<br />
Θα'ρθουνε ξανά<br />
<br />
Στρώσε τα στρωσίδια<br />
στο σταμνί δροσιά<br />
Στο κατώφλι αγάπη<br />
Πόνος στην καρδιά<br />
<div style="color: #cc0000;"><br />
</div><b><span style="color: #cc0000;">Στον μακρύ γιαλό</span> </b> <br />
<b> </b><b>Δήμητρα Γαλάνη</b><br />
<br />
Βάζω εγώ τη βάρκα βάλε τον καημό<br />
βρες ένα λυχνάρι μπούσουλα θα βρω<br />
<br />
κι έλα ν΄ανοιχτούμε κόντρα στον καιρό<br />
και ν'αγαπηθούμε στον μακρύ γιαλό<br />
<br />
Βάλε εσύ τα μπράτσα να τραβάς κουπί<br />
βάζω την αγάπη κι ένα μου φιλί<br />
<br />
Κι έλα ν΄ανοιχτούμε κόντρα στον καιρό<br />
και ν'αγαπηθούμε στον μακρύ γυαλό<br />
<br />
Σαν αράξει η βάρκα στον μακρύ γιαλό<br />
σβήσε το λυχνάρι μέσα στον καημό<br />
<br />
Και ν΄αγαπηθούμε στον μακρύ γυαλό<br />
με σβηστό λυχνάρι και χωρίς καημό<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">Μα τώρα φεύγεις </span> </b> <br />
<b>Τζένη Βάνου</b><br />
<br />
Σ'είχα κρεμάσει<br />
Στο εικονοστάσι<br />
Μ' ελπίδες χίλιες κι άλλη μια<br />
Σ' είχα ξηλώσει<br />
Να μη σε φτάσει<br />
Του ψεύτη κόσμου καμιά ψευτιά<br />
<br />
Μα τώρα φεύγεις<br />
Προτού να φέξει<br />
Και πώς ν' αντέξει πες μου η καρδιά<br />
Λειψές οι ελπίδες<br />
Την μια την πήρες<br />
Για φυλαχτό σου στην ερημιά<br />
<br />
Σ' είχα ζεστάνει<br />
στου ήλιου το τάσι<br />
Τις κρύες νύχτες να 'χω φωτιά<br />
Κρασί στις χούφτες<br />
Είχα κεράσει<br />
Να πέσει η πίκρα στη λησμονιά</div>μαριάνναhttp://www.blogger.com/profile/18330202197625212891noreply@blogger.com1