Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Σ' αυτό το μεγάλο καταραμένο κλουβί της Τσεχίας...

Λιθογραφία: Oldřich Kulhánek 
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΓΟΛΑΝ

Είναι στιγμές που μες στις σκέψεις μας
ζηλεύουμε ακόμα και τους πεθαμένους,
λες και η αιώνια ανυπαρξία τους
είναι μονάχα ένα ξαπόσταμα
σε μια γλυκιά γαλήνη δίχως πόνο,
σε άδυτα λουλουδιών που μαραίνονται...

Όμως αρκεί μόνο ένα ρίγος ηδονής,
όποιας και νά ’ναι,
και πρόθυμα ξαναγυρίζουμε
στις καθημερινές μας ταλαιπωρίες.

Έζησα περισσότερο απ’ όλους τους ποιητές
της γενιάς μου...
Όλοι τους ήταν φίλοι μου.
Τελευταίος πέθανε ο Βλάντιμιρ Γόλαν.
Πώς να μη νιώθω αγωνία;
Είμαι μόνος.

Πρώτος έφυγε ο Γίρζι Βόλκρ,
ήταν νέος και βιαζόταν.
Αχ, τα άμοιρα φιλιά σε στόματα
που καίγανε απ’ τον πυρετό,
φυματικών κοριτσιών σε σανατόριο
στην ακροθαλασσιά.

Ύστερα από χρόνια πεθαίνει ο Γίντρζιχ Γόρζεϊσι,
ήταν ο μεγαλύτερός μας.
Τους στίχους του τους έγραφε σ’ ένα κατάμεστο καφενείο
πάνω σ’ ένα στρογγυλό τραπεζάκι
όπως ο στρατιώτης μετά τη μάχη τα γράμματα στην καλή του
πάνω σ’ ένα αναποδογυρισμένο τύμπανο.

Ο Γιόζεφ Γόρα ήταν ο μόνος
που μπορούσε να μιλά στον ενικό στον Φ. Ξ. Σάλντα.
Για μπείτε στον δεντρόκηπό του
όταν αρχίζουν ν' ανθίζουνε οι μηλιές.
Τα συγκινητικά λουλούδια του εύωδιάζουν στον ήλιο
πικραμύγδαλο.

Δεν μας αποχαιρέτησε ούτε ό Φράντισεκ Γάλας,
ο αγαπημένος σύντροφος.
Ήθελε οι στίχοι του να κρώζουν
στ’ αυτιά των ανθρώπων,
όμως καμιά φορά δεν άντεχε
και τραγουδούσε.

Με μια απότομη χειρονομία έφυγε ξαφνικά
ο Κόνσταντιν Μπιμπλ.
Φαίνεται πως νοσταλγούσε την τρυφερότητα
των κοριτσιών της Γιάβας
που είναι σαν ζωντανά λουλούδια
κι ακροπατοϋν αθόρυβα στις μύτες των ποδιών.

Ο Βίτιεζσλαβ Νέζβαλ βλαστημούσε τον θάνατο,
κι αυτός τον εκδικήθηκε.
Όταν απρόσμενα πέθανε το Πάσχα
όπως το είχε ο ίδιος προφητέψει για τον εαυτό του,
έσπασε ένα απ' τα δυνατά κλωνάρια
του δέντρου της ποίησης.

Ούτε που αναλογίστηκε τον θάνατο
ο Φράντισεκ Γρούμπιν.
Στην αρχή δεν υποψιαζόμουν καν πού είχε ανακαλύψει
την καντιλένα των στίχων του,
ενώ εκείνος απλώς αφουγκραζόταν
το χαμογελαστό νερό
στο φράγμα του Σάζαβα.

Ο Γόλαν έσβηνε αργά
και το τηλέφωνο συχνά έπεφτε απ’ το χέρι μου.
Σε αυτό το καταραμένο μεγάλο κλουβί της Τσεχίας
σκορπούσε τα ποιήματά του με περιφρόνηση,
σαν κομμάτια ματωμένο κρέας.
Τα πουλιά όμως φοβόταν.

Ο θάνατος ζητούσε από αυτόν υποταγή,
υποταγή όμως αυτός δεν ήξερε τί σημαίνει
και μέχρι την τελευταία στιγμή
απεγνωσμένα πάλεψε μαζί του.

Ο Άγγελος που του ανασήκωνε τα χέρια,
όταν έχανε τις δυνάμεις του,
καθότανε στην άκρη του κρεβατιού του
κι έκλαιγε.

Jaroslav Seifert, «Η γλυκιά συμφορά της ποίησης»
εκδ. Ποταμός, Αθήνα 2003, σελ. 190-192.
Μετ. Κάρολος Τσίζεκ

Πηγή ποιήματος: ποίημα για σένα και Αλωνάκι της Ποίησης

19 σχόλια:

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Μόνον που ο συμπαθής κύριος Κεντρωτής δεν πρoσέχει όταν αντιγράφει κι έτσι δεν διόρθωσε τα λαθάκια που μου ξέφυγαν από το σκανάρισμα όταν συμπεριέλαβα αυτό το ποίημα στο poem for you.

Λαθάκια σαν αυτά, λ.χ.:
- εύωδιάζουν
- ό Φράντισεκ
- ακροπατοϋν

Αφού το έχει το βιβλίο, γιατί προτίμησε να το πάρει έτοιμο; A, άλλη φορά πρέπει να κάνω καλύτερο έλεγχο, για να μην αναπαράγονται τα λαθάκια μου, στο ίντερνετ, από αντιγραφή σε αντιγραφή.

μαριάννα είπε...

Τα ποιήματα είναι σαν τα φιλιά. Τα κλεμμένα είναι πιο νόστιμα! :)
Αστειεύομαι...

Η ουσία είναι ότι είναι ένα ποίημα υπέροχο κι ευχαριστώ θερμά και τους δυο σας που μας το χαρίσατε!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Ας είμαστε ρεαλιστές, σχόλια γράφουμε δεν γράφουμε στίχους για τραγούδια για να μιλάμε για "δώρα" και "χαρίσματα". Aυτό τουλάχιστον το ποίημα δεν το χάρισε κανείς σε κανέναν. Ο Σάιφρτ ήταν επαγγελματίας ποιητής, βιοποριζόταν από την ποίηση - δεν τα τύπωνε σε "φέιγ βολάν" για να τα μοιράσει όπως έκανε ο Καβάφης. Το βιβλίο από όπου η αντιγραφή μου, πωλείται επίσης, δεν χαρίζεται. Εγώ το χρησιμοποίησα γιατί το γνώριζα από το βιβλίο και μου ταίριαζε θεματικώς, ο κύριος Κεντρωτής το αντέγραψε για να γεμίσει μία σελίδα του μπλογκ του, εσύ το πήρες γιατί σου άρεσε όπως γράφεις. Αυτό είναι όλο, πού βλέπεις ότι το "χαρίσαμε";

Κατά τα λοιπά, προκύπτει ένα θέμα δεοντολογίας (και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει) που δεν το βρίσκω τόσο ...ποιητικό και τόσο ...γενναιόδωρο όπως το βρίσκεις εσύ - κάθε άλλο, μάλιστα. Eγώ, γιατί ακόμα και στην περίπτωση που διαθέτω διαφορετικό υλικό, όταν κινητοποιούμαι από ανάρτηση άλλου μπλόγκερ θεωρώ υποχρέωσή μου να το αναφέρω;
Γιατί ακόμα και αν διαθέτω το ίδιο υλικό όταν το βρώ έτοιμο και δεν κάνω τον κόπο να το γράψω ή να το σκανάρω αναφέρω ότι το αντέγραψα από τον τάδε.

Εσύ πώς ανέφερες την πηγή σου; Έστω κι αν δεν ήξερες πως είναι λανθασμένη; Έστω κι αν ακόμα παραμένει λανθασμένη...

μαριάννα είπε...

Όταν έγραψα μας το «χαρίσατε», εννοώ το αντιγράψατε και το αναρτήσατε και έτσι μάθαμε την ύπαρξή του και την ύπαρξη του βιβλίου, που όπως σου έγραψα και στο σχόλιο μου στην ανάρτησή σου, σπεύδω να το αγοράσω.

Αυτό το θεωρώ χάρισμα στο διαδίκτυο και στους χρήστες. Όχι απλά το ποίημα. Την πληροφορία. Όπου παρακινεί για έρευνα και αγορά.

Όσον αφορά την αναφορά των πηγών, την ξέρεις τη θέση μου και είμαι σαφέστατη. Σέβομαι την πνευματική ιδιοκτησία όσο τίποτα, αλλά και τον κόπο της μεταφοράς ή αντιγραφής και το έχω δηλώσει πολλές φορές.

μαριάννα είπε...

Επίσης να σου πω ότι έψαχνα πληροφορίες για τον Γίρζι Βόλκερ που διάβασα ένα ποίημά του και μου άρεσε πολύ και μου έβγαλε το ποίημα μόνο από το Αλωνάκι γιατί εσύ τον γράφεις Βολκρ και δε σε βγάζει.
Βάλε στην αναζήτηση "Γίρζι Βόλκερ" και δες τι βγάζει...

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Εντάξει τώρα... η "ύπαρξη του βιβλίου" δεν είναι κανένα σπουδαίο μυστικό που "χαρίσαμε", για ολόκληρο νομπελίστα μιλάμε.

Τον Βολκρ, δεν τον γράφω εγώ έτσι, ο Τσίζεκ τον γράφει. Δεν φαντάζομαι να εννοείς ότι πρέπει να βάλω χέρι στην μετάφραση του Τζίζεκ και να τον ...διορθώσω για να με βγάζει στα αποτελέσματα του google όταν αναζητάς "Βόλκερ"!

Βtw, εμπιστεύομαι τα βιβλία μου πολύ περισσότερο από το ίντερνετ, διότι είναι συχνά τα κρούσματα λανθασμένων καταχωρήσεων, και από κει και ύστερα από αντιγραφή σε αντιγραφή αλλάζουν τα φώτα στο πρωτότυπο. Θα θυμάσαι την περίπτωση που είχες βρει στο ίντερνετ το ποίημα του ντε Μπιέδμα με λανθασμένο τίτλο, που άλλαζε όλο το point του ποιήματος, κι εσύ επέμενες ότι τον είχε μεταφράσει λάθος ο έλληνας μεταφραστής. Γιατί λοιπόν να μην προτιμώ τα βιβλία μου; Όχι πως κι εκεί δεν σημειώνονται λάθη, αλλά τουλάχιστον η πηγή είναι πιο αξιόπιστη από τους ευκαιριακούς αντιγραφείς του ίντερνετ.

Ακόμα, πιστεύω ότι ο Τσίζεκ θα έχει κάποιο λόγο που αφαιρεί το "ε" τόσο από τον Βολκρ όσο και από τον Σάιφρτ. Δεν είναι ούτε τυχαίος, ούτε άπειρος μεταφραστής.

υ.γ.
Mου δίνεις, σε παρακαλώ, το λινκ από το αλωνάκι που σε βγάζει η αναζήτηση "Γίρζι Βόλκερ" ώστε να δω το ποίημα που έχει καταχωρήσει; Eμένα δεν μου δίνει τέτοιο αποτέλεσμα. Βρήκα δύο άλλα αποτελέσματα, αλλά όχι αυτό. Eσύ ποιο ποίημα του Βολκρ διάβασες και σου άρεσε;

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Και το σπουδαιότερο για να μην παρεξηγηθεί ό,τι έγραψα.

Ποιος μίλησε για "πνευματική ιδιοκτησία"; Eγώ πάντως όχι, μιας και δεν πρόκειται για καμμία ιδιοκτησία μου - πώς είναι δυνατόν; είναι έργο άλλου. Για αναφορά πηγής έγραψα και για μια δεοντολογία που την βρίσκεις από την wikipedia που παραπέμπει σε καταχώρησή μου για τον Fereydoun Faryad μέχρι και σε μαθητές, όπως τα παιδιά που κάνουν σχολικές εργασίες και το αναφέρουν είτε στην "βιβλιογραφία" τους, είτε στις πηγές τους. Επίσης, πριν λίγους μήνες είδα σε άλλο μπλογκ ως αναφορά πηγής την Αργολική Βιβλιοθήκη, μιας δικής μου δουλειάς για το "ταξιδεύοντας" (και αυτή τη φορά δεν επρόκειτο για σκανάρισμα και αντιγραφή αλλά για έρευνα). Ενημέρωσα τον μπλόγκερ που το διόρθωσε αμέσως, και στη συνέχεια το ανέφερα και στην Αργολική Βιβλιοθήκη που διόρθωσε κι αυτή την παράλειψή της. Αυτά σαν ελάχιστο παράδειγμα του τι σημαίνει σέβομαι τη δεοντολογία. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους που αποφεύγεις να σχολιάσεις το ζήτημα που σου έθεσα, αλλά η δική μου άποψη είναι πως δεν πρέπει να ξεπερνάμε χαρούμενα όλα τα επαναλαμβανόμενα δυσάρεστα φαινόμενα προκειμένου να διατηρούμε δημόσιες σχέσεις. Κι εγώ εκτιμώ την δουλειά του Γιώργου Κεντρωτή και το έχω αποδείξει εμπράκτως, όταν τον έψεγαν δημοσίωςγια το έργο του, αλλά δεν θα αδιαφορήσω σε άλλα φαινόμενα. Έτερον, εκάτερον.

Ελπίζω πως εννοείς το πνεύμα μου.
Καλό απόγευμα.

μαριάννα είπε...

Γράφοντας στο Google

Γίρζι Βόλκερ σε οδηγεί σε μια σελίδα που το 4ο αποτέλεσμα είναι το Αλωνάκι. Πάτα επάνω να δεις που σε βγάζει.

Οι σχέσεις φιλίας και εκτίμησης δεν είναι δημόσιες σχέσεις.

Ναι, μέσω του Τσίζεκ εννοούσα έγραψες Βολκρ και δεν μου πέρασε από το μυαλό να τον διορθώσεις, ούτε σαν σφαίρα. Δεν τον αμφισβητώ.

Το είπα απλά για να καταλάβεις πως με έβγαλε στο Αλωνάκι και όχι στο Ποίημα για σένα.

Το ποίημα που μου άρεσε πολύ του Βόλκερ, ήταν το «Γονατιστήρι» που το διάβασα στον τοίχο της ποιήτριας Αλεξάνδρας Μπακονίκα. Κι είπα να τον ψάξω... μαύρη η ώρα! :):):)

ΓΟΝΑΤΙΣΤΗΡΙ

Θα κάνω δώδεκα παιδιά,
δώδεκα γιους ολόιδιους με δώδεκα σημύδες.
Κι ανάμεσά τους η γυναίκα μου θα χάνεται
σαν το λευκό ξωκλήσι μες στο πράσινο δασάκι.
Κι εγώ θα 'μαι στα πόδια της μπροστά,
γονατιστήρι απ' τις λειχήνες σκεπασμένο.
Πάνω μου οι εγγονούλες μου θα γονατίζουν
και με μάτια αγνά μια προσευχή θ' αρχίζουν.
Κι όταν το σούρουπο θ' απλώνεται στη δύση
θα 'ρχεται ο καλός θεός κοντά μας να δειπνήσει.

( Γίρζι Βόλκερ )

Καλό βράδυ!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Ο Βόλκερ (με το έψιλον) που βγαίνει σ' αυτήν την αναζήτηση είναι για τον γερμανό συγγραφέα Βόλκερ Μπράουν. Σ' αυτόν αφορά το Volker, το γράφει στο αποτέλεσμα, άλλωστε: BRAUN (VOLKER). Kαι στο κλικ πάνω στην αποθηκευμένη σελίδα σε βγάζει σε άσχετη ανάρτηση (για τον Ντ' Αννούντσιο), και όχι στο ποίημα για το οποίο κάνω λόγο.

Κι επειδή, είδα και την ανάρτηση του Γιώργου Κεντρωτή για τον Βόλκερ Μπράουν, εκεί, όπως μπορείς να δεις κι εσύ, δεν παραλείπει να αναφέρει την πηγή του...

Αν ο λόγος που αποφεύγεις να σχολιάσεις το ζήτημα που σου έβαλα είναι επειδή ο Γιώργος Κεντρωτής είναι φίλος σου και δεν θέλεις να τον δυσαρεστήσεις, οk καταλαβαίνω. Αν κι εγώ δεν θα δίσταζα να πω την γνώμη μου για κάτι που σημειώνεται δημοσίως. Ωστόσο μπορείς να του το πεις σε προσωπικό επίπεδο και ίσως εμπιστευθεί την κρίση σου ώστε από δω και εις το εξής να αναφέρει όλες τις πηγές του. Όχι κατ' επιλογήν...

μαριάννα είπε...

Γίρζι Βόλκερ στο Google (ακριβώς όπως το γράφω). Στο Google ΛΕΜΕ. Όχι σε άλλο ψαχτήρι.


Σε βγάζει:
εδώ

Πατάς Αλωνάκι και σε βγάζει :

εδώ

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Δεν έχει καμμία σημασία τι ψαχτήρι χρησιμοποιούμε η κάθε μία. Και σ' αυτό που μου δείχνεις, το Βόλκερ δεν αφορά στον Γίρζι Βολκρ, αλλά στον Μπράουν Βόλκερ. (BRAUN (VOLKER), όπως ακριβώς δείχνει η εικόνα που σε παραπέμπω.

Αλλά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει αυτό με το ζήτημα που έβαλα περί μη αναφοράς της πηγής εκ μέρους του Γ. Κεντρωτή. Δεν αμφισβήτησα την δική σου, εσύ έβαλες αυτή που βρήκες, έστω κι αν έπεσες επάνω της από σύμπτωση επειδή το αλωνάκι έχει αναρτήσει και Braun Volker.

μαριάννα είπε...

Σε κάποιες πηγές που γαυγίζει το Dobermann και παραφυλάει το Rottweiler και να κρανιάξεις πίνεις νερό χωρίς άδεια; :):):)

Πλάκα κάνω ε; ;)
Καλό βράδυ!

μαριάννα είπε...

Α ναι. Έγινε συνδυασμός και οδήγησε εκεί. Το μικρό του Βολκρ και το μεγάλο του Μπράουν! :):)
Τα ψαχτήρια έχουν μικροδιαφορές συχνά... γι αυτό στο είπα. Τέλος πάντων. Εμένα με ενδιαφέρει να καταλάβεις ότι δεν παρατύπησα εγώ.

Τώρα το πως αντιμετωπίζουμε την "παρατυπία" των άλλων, φίλων μας ή όχι, δεν είναι θέμα χαϊδέματος, αλλά δεν μπορώ να κάνω υποδείξεις σε ενήλικες. Κυρίως σε ενήλικες που σέβομαι και εκτιμώ για τη συνολική τους στάση.

Αγάπα τους φίλους σου όπως είναι. Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Και ο καθένας έχει τα προσωπικά του στάνταρ. Άλλα πράγματα δεν συγχωρώ εγώ. Διαγνωσμένη κακοήθεια. Όπως αυτήν που ζήσαμε πριν κάποια χρόνια. Δεν μπορώ να την ξεπεράσω.

Τα υπόλοιπα όλα δεν μ' ενοχλούν πια τόσο... όσο πιο πολύ γερνάω, τόσο πιο στωικά αντιμετωπίζω τα πάντα. Στο χάος που ζούμε, αυτά είναι υπερπολυτέλειες.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Άργησες λιγουλάκι αλλά το κατάλαβες επιτέλους.
:-)

Αν και το ζήτημα που έβαλα δεν ήταν τυπικό, ώστε να ομιλείς περί "παρατυπίας", αλλά ουσιαστικό, το ότι δεν αφορούσε σε δική σου παράλειψη, ή κακή πρόθεση, το έγραψα από την αρχή: "Εσύ πώς ανέφερες την πηγή σου;". O καθένας μπορεί να το καταλάβει γιατί ήμουν σαφής. Όπως πάντα άλλωστε μιας και δεν στρέφομαι σε υπονοούμενα και αστειάκια προκειμένου να κλείσω όπως όπως και να μην πάρω θέση.

Όσο για την διαδικτυακή κακοήθεια, είναι συνηθισμένο φαινόμενο στο ίντερνετ. Όσοι σερφάρουν πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για όλα, δεν νομίζω να πιστεύεις ότι ο κόσμος του ίντερνετ είναι αγγελικά πλασμένος, διαφορετικός από την real life.

Kαι όταν αδιαφορούμε για τα μικρότερα, ας μην περιμένουμε να διορθωθούν τα μεγαλύτερα. Το κάθε αρνητικό φαινόμενο έχει το μερίδιό του στο σύνολο της ιντερνετικής συμπεριφοράς. Όπως και η αλληλοκάλυψη, η αδιαφορία μας ή η διά της σιωπής υπόθαλψη των αρνητικών φαινομένων. Ως εκ τούτου, εγώ δεν μπορώ να ξεπερνάω με την ίδια άνεση, όπως εσύ, διάφορα αρνητικά φαινόμενα. Αν και από ό,τι θυμάμαι είχες δείξει μεγάλη ενόχληση όταν διαπίστωσες ότι είχαν αντιγράψει στο you tube κάτι από το μπλογκ σου, χωρίς αναφορά.

Ας είναι, τέλος ελπίζω.

μαριάννα είπε...

Το καλό πράμα αργεί να γίνει. :)
Δεν εξηγούσες και αναλυτικά, πού να φανταστώ κι εγώ...

Κοίτα που είναι η διαφορά μας. Στο γεγονός ότι εγώ θεωρώ σημαντική τη μη αναφορά πηγής όταν πρόκειται για προσωπική δημιουργία.

Δηλαδή γράφεις ένα ποίημα ή ένα κείμενο ή μεταφράζεις ένα ποίημα και παίρνει ο άλλος τη δουλειά σου ατόφια και τη χρησιμοποιεί, χωρίς να σε αναφέρει ή ακόμα χειρότερα την παραποιεί και την παρουσιάζει δική του.

Γεγονός που συνέβη τότε με την περίπτωση Βλαβιανού και εσύ ήσουν πολύ ανεκτική. Και η καταγγελία ήταν πολύ σοβαρή αν θυμάσαι.

Σε όσες περιπτώσεις κατήγγειλα δημόσια εγώ, και σε ιστολόγια και στο you tube, είχαν πάρει κείμενα δικά μου ατόφια ή μεταφράσεις μου που δεν υπήρχαν καν από άλλον μεταφραστή στα ελληνικά.

Πόσο μάλλον η διαμαρτυρία μου όταν μου είπε ο Μαύρος Γάτος ότι του είπε κοπελιά ότι η καθηγήτριά τους στο Ηράκλειο, ισχυριζόταν πως ήταν η γητεύτρια.

Το να 'θελε κάποιος να αναρτήσει ένα ποίημα που έχει σε βιβλίο και για να μην το αντιγράφει βρίσκει την εύκολη λύση του κόπυ πέιστ, μη βάζοντας αναφορά πηγής, ως όφειλε, έχει την ίδια βαρύτητα με το να αντιγράφει σκέψεις, θέσεις, λόγια σου ή δημιουργίες σου;

Για μένα όχι. Ποτέ δεν έχω αντιδράσει αν μου πήραν βίντεο ή ποιήματα που τα μετέφερα μεν εγώ στο μπλογκ, αλλά δεν ήταν δικά μου. Θεωρώ ότι δεν αποδεικνύεται και το αφήνω στην κρίση τους.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Μαριάννα,
το θέμα της αναζήτησης περί "Βόλκερ" που δεν ήταν ο Γίρζι, όπως νόμιζες, αλλά ο Μπράουν, στο εξηγούσα αναλυτικότατα, πιο αναλυτικά δεν γινόταν. Αλλά στην προσπάθειά σου να υπεκφεύγεις του κυρίως θέματος, δεν πρόσεχες τι σου έγραφα. Αφού όμως, όπως εξηγείσαι τώρα, δεν το θεωρείς σημαντικό γιατί δεν το έλεγες από την αρχή και περίμενες να γραφτούν 15 σχόλια; γιατί προτιμούσες διάφορα άσχετα για ντόμπερμαν και ροντβάιλερ, για κλεμμένα φιλιά και ψαχτήρια; Η δική μου ερώτηση-θέση ήταν σαφής από την αρχή.

Για τον Βλαβιανό που ανέφερες τώρα, ΑΝ η "καταγγελία" εναντίον του ήταν σοβαρή γιατί κατέβασαν άρον άρον την ανάρτηση στο Ποιείν; Το σκέφτηκες ποτέ; Ύστερα, ο Χάρης Βλαβιανός έχει δώσει την απάντησή του - αν σε ενδιαφέρει, μπορείς να την βρεις. Έτσι κι αλλιώς δεν με αφορά το θέμα, επειδή η δική μου παρέμβαση δεν ήταν γι αυτό που καταλόγιζαν οι διώκτες του αλλά για την οργανωμένη επίθεση που σχεδίασαν και εκτέλεσαν με την ...επιστολή του ...φοιτητή από τον ...Καναδά. Ήταν πολύ χυδαίο για τις δικές μου αντοχές να αναφέρονται και να ποινικοποιούν τις συγγενικές ή τις κοινωνικές σχέσεις του, προκειμένου να πλήξουν τον ίδιο τον Βλαβιανό. Hθικό ήταν το ζήτημα για μένα, γι αυτό έκανα παρέμβαση. Πίστευα ότι μπορείς να διακρίνεις αυτή την ουσιώδη διαφορά ως προς τις προθέσεις μου.

Αυτό με την καθηγήτρια στο Ηράκλειο δεν το θυμάμαι. Αν και δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που συζητάμε δεν μπορώ να καταλάβω τι αποκομίζει μία καθηγήτρια λέγοντας ότι είναι κάποια μπλόγκερ, γητεύτρια, μαγεύτρια ή χορεύτρια. Μου δημιουργούνται και εύλογες απορίες: στο μπλογκ σου έχεις δημοσιεύσει φωτογραφίες σου, τον τόπο εργασίας και διαμονής σου, ονοματεπώνυμο, και φωτογραφίες με παιδί σου, όπως και άλλα οικογενειακά σου στοιχεία. Πώς είναι δυνατόν εσύ να δίνεις στοιχεία ότι είσαι δασκάλα που ζεις και εργάζεσαι στο Λουγκάνο και μία καθηγήτρια που ζει και εργάζεται στο Ηράκλειο να λέει ότι είσαι εσύ; Ύστερα μοιάζατε σαν δυο σταγόνες νερό; Kαι είχε κι αυτή τόσα παιδιά όσα εσύ, πρώην σύζυγο με τις ιδιότητες του δικού σου πρώην συζύγου, πατέρα με την ιδιότητα του δικού σου πατέρα ώστε να λέει ότι είναι κάποια άλλη και να μην την παίρνουν στο ψιλό; Δεν έτυχε να διαβάσω ούτε τη διαμαρτυρία σου. Τι σου είπε αυτή η κυρία όταν διαμαρτυρήθηκες;

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Για να επανέλθω και να κλείσω, όμως, το θέμα, μιας και τώρα εξηγήθηκες, πρέπει να σου πω ότι τα δικά μου κριτήρια για να αναφέρω μία πηγή είναι διαφορετικά, στο έγραψα και παραπάνω - το κάνω ακόμα κι αν δεν πρόκειται γι αυτό που εσύ ονομάζεις "προσωπική δημιουργία". Για παράδειγμα, κι εγώ μεταφράζω ποιήματα, λογοτεχνικά κείμενα, άρθρα. Γράφω και δικά μου κείμενα ("άρθρα" όπως τα λένε οι αυτάρεσκοι καλαμοκαβαλημένοι μπλόγκερς), κριτικές και βιογραφικές σημειώσεις για λογοτέχνες και βιβλία που δεν έχουμε αναφορές στην ελληνική γλώσσα. Όπως γράφω ή μεταφράζω άλλο υλικό που περνώ σε ένα εξειδικευμένο μπλογκ που δεν ανήκει σ' εμένα.

Επειδή όμως δεν είμαι ούτε αρθρογράφος, ούτε κριτικός, ούτε μεταφράστρια, και ούτε θέλω να δίνω αυτή την εντύπωση στους αναγνώστες, δεν εγείρω διαφορετικό θέμα από αυτό που αφορά στο εξ αντιγραφής υλικό που περιλαμβάνω στις αναρτήσεις μου. Πολύ περισσότερο που δεν είναι αυτή η δουλειά μου, και μου λείπει και η απαραίτητη σχετική εκπαίδευση. Το περιεχόμενο των αναρτήσεών μου δεν είναι απλώς αποτέλεσμα αντιγραφής, όπως, ίσως, νομίζει ένας αδαής. Δεν είδα δηλαδή ένα κείμενο, ένα ποίημα που μου γυάλισε και στη συνέχεια το αντέγραψα και το έριξα σε ένα χύμα μπλογκ. Ούτε εκεί που σερφάριζα έπεσα πάνω σ' ένα αντιγραμμένο ποίημα και είπα "καλό είναι, ας το βάλω και στο δικό μου".

Σωστά το έγραψες: το κόπυ πέηστ είναι η εύκολη λύση. Αλλά η εύκολη λύση μόνον για χύμα κόπυ και για χύμα πέηστ, όχι για θεματικές δουλειές που απαιτούν προϋποθέσεις. Όπως είναι και η ανθολογία της Βίκυς Παπαπροδρόμου στο translatum, για να πω ένα κοντινό μας παράδειγμα. Δουλειά κόπυ-πέηστ κι αυτή μήπως; που, κατά τη γνώμη σου, δεν είναι τόσο σημαντικό να αναφέρεται ως πηγή όπως θέλεις να αναφέρεται μία δική σου μετάφραση;

Ύστερα είναι και η αξία που δίνει ο καθένας σ' αυτό που κάνει, ανάλογως προς τις "ευκολίες" του. Για παράδειγμα, μου βγαίνει πολύ πιο εύκολα να μεταφράσω ένα ποίημα, ένα άρθρο ή ακόμα και να γράψω ένα ποίημα, ένα λογοτεχνικό κείμενο - ανεξαρτήτως λογοτεχνικής αξίας - παρά να κάνω δουλειά έρευνας μέσα από βιβλία, κυρίως, και όχι από τυχαίες αναρτήσεις του διαδικτύου. Έτσι είμαι σε θέση να εκτιμώ αναλόγως και την δουλειά των άλλων.

Τα βιβλιοφιλικά μπλογκς που διατηρώ είναι αυστηρώς θεματικά, πράγμα που απαιτεί πολλές προϋποθέσεις: γνώση του αντικειμένου, έρευνα, ικανή βιβλιοθήκη, ξένες γλώσσες, άφθονο προσωπικό υλικό. Η αντιγραφή είναι το φινίρισμα, δεν πρόκειται για ένα απλό κόπυ πέηστ όπως νομίζεις. Οι αναρτήσεις μου είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των προϋποθέσεων. Γι αυτό άλλωστε όλα τα μπλογκς μου έχουν γίνει σύνδεσμοι Δημοσίων, Δημοτικών και Αρχειακών βιβλιοθηκών, σχολείων, επαγγελματικών σωματείων βιβλιοθηκονομίας, λογοτεχνικών ιστοτόπων, μορφωτικών συλλόγων, του ΕΚΕΒΙ, της Wikipedia, γι αυτό και ολόκληρες ατόφιες αναρτήσεις μου έχουν συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά και άλλα περιοδικά. Επομένως το πρόβλημα με την συστηματική και άνευ αναφοράς πηγών αντιγραφή μετράει για μένα το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις.

Αυτά και απαντώ τώρα γιατί από ότι κατάλαβα, το τελευταίο σου σχόλιο πρέπει να είχε εξαφανισθεί όσο διαρκούσε το πρόβλημα που παρουσίασε ο blogger.

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Ζητώ συγγνώμη από την Μαριάννα, από την κ. Κατερίνα σ-Μ και από οποιονδήποτε άλλον, αν τις / τους δυσαρέστησα ή αν τις / τους έβλαψα με τα "λάθη" μου. Δηλώνω ότι δεν έγιναν εκ προθέσεως. Στέλνω θερμούς (έστω και εν μέσω θέρους!)χαιρετισμούς.

μαριάννα είπε...

Πολλά φιλιά Γιώργο! Εύχομαι να περνάς ένα όμορφο, δροσερό και δημιουργικό καλοκαίρι!