Isabel de los Αng. Ruano: Η λέξη μου είναι ακατέργαστη και τραχιά Εγώ δεν έχω φιλοφρονήσεις για κανέναν, αλλά κόβω τριαντάφυλλα, ιππεύω τα όνειρά μου

Τα διάφορα πρόσωπα της Isabel de los Αngeles Ruano
Φωτό από το βιβλίο: Ποιητές από την Γουατεμάλα του 20ου αιώνα

Tρία ευέλικτα ποιήματα (I)

Το σπίτι δεν έχει ούτε τοίχους,
ούτε πόρτες
αλλά είναι το σπίτι μου,
όπως το άλογό μου χωρίς οπλές,
το άλογό μου χωρίς σέλα,
όπως τα τραχιά όνειρά μου
όπως αυτή η σκληρή λέξη
όπως αυτό το τραχύ λαρύγγι
το λαρύγγι μου.

Ιππεύω την αυγή
και κόβω τα τριαντάφυλλα της άνοιξης.
Τα ρόδα μου δεν έχουν πέταλα
μόνο αγκάθια
αλλά είναι τα ρόδα μου.
Η λέξη μου είναι ακατέργαστη
και τραχιά
Εγώ δεν έχω φιλοφρονήσεις για κανέναν,
αλλά κόβω τριαντάφυλλα,

ιππεύω τα όνειρά μου και τ' άλογό μου,
ζω στο σπίτι μου
και μιλώ με τη λέξη μου.

Isabel de los Ángeles Ruano
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη


Μία από τις πιο εντυπωσιακές ποιήτριες που έχω συναντήσει, είναι μία ποιήτρια από την Γουατεμάλα, η Isabel de los Αngeles Ruano.
Γεννήθηκε στην Πόλη της Γουατεμάλας το 1945, αλλά μέρος της παιδικής της ηλικίας το πέρασε στο Μεξικό. Σύμφωνα με τη βιογραφία της στη σελίδα της Página de Literatura Guatemalteca, η Isabel de los Angeles Ruano το 1964 έλαβε το πτυχίο της ως δασκάλα της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το 1966, σε ηλικία 21 χρόνων, ταξίδεψε και πάλι στο Μεξικό όπου δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο ποιημάτων με τίτλο Καρυάτιδες, με πρόλογο του Ισπανού ποιητή, León Felipe, ο οποίος της είπε: ‘Είσαι ένα παιδί, ένας άγγελος, μια ποιήτρια. Έχεις ένα πεπρωμένο. Κι έχεις έρθει να πεις κάτι’. Επέστρεψε στην Γουατεμάλα το 1967 και άρχισε να δουλεύει στα ΜΜΕ ως δημοσιογράφος. Στο τέλος της δεκαετίας του ογδόντα άρχισε να υποφέρει από ψυχικές διαταραχές και αφιερώθηκε στο να γυρνάει στο κέντρο της πρωτεύουσας ως πλανόδιος πωλητής σαπουνιών, αποσμητικών και λοσιόν μαζί με τους στίχους της, ντυμένη άντρας και χρησιμοποιώντας μια ολόκληρη σειρά αντρικών ονομάτων. Σήμερα εξακολουθεί να κάνει το ίδιο, ντυμένη άντρας πάντα και εκτός πραγματικότητας.
Το 2001 το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της απένειμε το Εθνικό Βραβείο της Λογοτεχνίας, Miguel Angel Asturias. Κατά την απονομή, ο Ειδικός Σύμβουλος Λογοτεχνίας του Υπουργείου Πολιτισμού, είπε, ότι μόνο σ' αυτήν υπάρχει μια ηρωική, απροσμέτρητη συνοχή ζωής και έργου.
Ο Πανεπιστημιακός Marco Antonio "El Bolo" Flores, στο βιβλίο του «Κριτική των ποιητών της Γουατεμάλα του εικοστού αιώνα», λέει κατά λέξη: «Πιστεύω ότι η Ruano είναι μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες του εικοστού αιώνα, και ίσως μία από τις πιο αυθεντικές και ανατρεπτικές φωνές. Για 'κείνη, η ποίηση αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξής , είναι «το κέντρο στο τιμόνι του αίματος», είναι η ουσία, η υψηλότερη έκφραση της ψυχής, είναι ένα προνόμιο, ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά σε μια ομοιότητα με το θείο».