Μπαλάντα για τους ανδαλουσιανούς ποιητές του σήμερα
Τί τραγουδούν οι ανδαλουσιανοί ποιητές του τώρα;
Τί κοιτούν οι ανδαλουσιανοί ποιητές του τώρα;
Τί νιώθουν οι ανδαλουσιανοί ποιητές του τώρα;
Τραγουδούν με φωνή άντρα, αλλά πού είναι οι άντρες;
Με μάτια άντρα κοιτούν, αλλά πού είναι οι άντρες;
Με στήθος άντρα νιώθουν, αλλά πού είναι οι άντρες;
Τραγουδούν, κι όταν τραγουδούν φαίνεται πως είναι μόνοι.
Κοιτούν, κι όπως κοιτούν φαίνεται πως είναι μόνοι.
Νιώθουν, κι όταν νιώθουν φαίνεται πως είναι μόνοι.
Είναι που πια η Ανδαλουσία απόμεινε χωρίς ψυχή;
Είναι ίσως που στ' ανδαλουσιανά βουνά δεν υπάρχει ψυχή;
Που στις θάλασσες και στους ανδαλουσιανούς κάμπους δεν υπάρχει ψυχή;
Δεν θα υπάρχει πια κανείς ν' απαντήσει στη φωνή του ποιητή;
Ποιός κοιτάζει την ανοιχτή καρδιά του ποιητή;
Τόσα πράγματα πέθαναν, ώστε δεν υπάρχει παρά ο ποιητής;
Τραγουδήστε δυνατά. Θ' ακούσετε πως ακούνε άλλα αυτιά.
Κοιτάξτε ψηλά. Θα δείτε πως κοιτούν άλλα μάτια.
Καρδιοχτυπήστε δυνατά. Θα γνωρίσετε πως πάλλεται έν' άλλο αίμα.
Δεν είναι πια βαθιά ο ποιητής στο σκοτεινό του υπόγειο,
κλειδωμένος. Το τραγούδι του ανέρχεται πιο βαθύ
όταν, ανοιχτό στον αέρα, είναι πια όλων των ανδρών.
Rafael Alberti
Μετ: Μαριάννα Τζανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου