Αυτόν εδώ τον βλέπετε με φρύδι' ανασυρμένα,
Με σουφρωμένο μέτωπον, με μάτια βουληγμένα;
Σωπάτε κ' είναι Ποιητής!…
Με της πικρίας το ραβδί τα σύμπαντα θα δείρει'
Γιανίτσαρος τών Ποιητών, αρπάζει το σατίρι,
Και θα φανή Σατυριστής.
Σατυριστής… Ως κεραυνός βαστά τον κάλαμόν του,
Τα βέλη του εβούτησε 'ς τον βραστερόν θυμόν του,
Φαρέτραν κρέμασε διπλήν'
Απόλλων νυκτοπρόσωπος τεντώνει το δοξάρι,
Τον κόσμον όλον σύσσωμον ο Διάβολος θα πάρει
Με πρώτον τίναγμά του… Πλην
εσκάλωσεν η εύροια των στίχων του' σταθείτε'
ακούτε τον Σατυριστήν; Αγανακτεί, λυπείται,
Τον κάλαμον συχνοβουτά˙
'Σ τα είκοσί του δάκτυλα τα μέτρα συλλαβίζει,
αλλάζει το τετράδιον, τον ίδρων του σκουπίζει,
Το καλαμάρι του πετά.
Με τας σβησμένας λέξεις του λουλούδια σχεδιάζει.
Του στίχου η κατάληξις ολίγο δεν ταιριάζει
Και την ζητεί'ς τα λεξικά.
Φυσά, σφυρίζει, ξύνεται, ανάλατα το κρίνει,
Και σβήνει, γράφει άτυχα, και σβήνει, γράφει, σβήνει.
Ω! Τί δεινά ποιητικά!
Πλην να σου τον... εμπνέεται' τα φρύδια διέτε κάτου.
επήρε δρόμ' ο κάλαμος' γελούν τα βλέμματά του.
Ιδέ, συνέλαβε, θαρρώ.
Εγγαστρωμέν' η Μουσά του 'ς τον σκάμνον πριν καθήσει,
Θ' αποβαλθεί παράκαιρα, και μέλλει να γεννήσει
Τετραμηνήτικο μωρό.
Εγέννησε... ακροατάς ζητεί να τ' αναγνώσει.
Φευγιό, παιδιά! Τί στέκεσθε; Θα μας καταπλακώσει.
Άφες μας, άφες, Ποιητή!
Να ζει το νεογέννητο! Τ' αυτιά μας μη πειράζεις'
Είν' ευτυχές το Ποίημα, και να μας το διαβάζεις
Είν' τιμωρία περιττή.
Ηλίας Τανταλίδης, 1818-1876
Ποιητής και λόγιος. Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, σπούδασε στην Πατριαρχική Σχολή Ξηροκρήνης και έπειτα στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα. Στην Κωνσταντινούπολη γύρισε το 1841 και το 1845, σε ηλικία 27 χρονών τυφλώθηκε. Παρά την τύφλωσή του, το Πατριαρχείο τον διόρισε καθηγητή των ελληνικών γραμμάτων και της ρητορικής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου δίδαξε 30 ολόκληρα χρόνια. Το χτύπημα της μοίρας ο Τανταλίδης το υπέμεινε με θαυμαστή καρτερία και στωικότητα. Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, όπου έδειξε πολύ πρώιμα το ταλέντο του. Το πρώτο του ποίημα με τίτλο "Ύμνος εις τον Μάιον" το δημοσίευσε όταν ακόμα ήταν μαθητής. Τα ποιήματά του εκδόθηκαν σε τρεις συλλογές: "Παίγνια" 1837, "Ιδιωτικά στιχουργήματα" και "Άσματα" 1876. Έγραψε επίσης με τη μέθοδο της υπαγόρευσης και πολλές φιλολογικές και εκκλησιαστικές μελέτες, όπως "Οι παπικοί έλεγχοι" 1851, για τις οποίες το Πατριαρχείο τον τίμησε με τον τίτλο του "μεγάλου ρήτορος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας". Θεωρείται ο τελευταίος Φαναριώτης λόγιος του κλάδου της Κωνσταντινουπολίτικης σχολής. Ως γνήσιος εκπρόσωπος αυτής έγραψε στην καθαρεύουσα και μόνο τα παιδικά του ποιήματα είναι γραμμένα σε κομψή δημοτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου